Στο συννεφένιο παλάτι της καρδιάς σου (μέρος ΙΙ)

Στο συννεφένιο παλάτι της καρδιάς σου
ηλιαχτίδα ανέσπερη τα πέρατα φεγγίζει
με φαντασμαγορικές ακτίνες πάθους˙
τ’ αηδόνια γύρω μας χαρωπά πετούν
καθώς ρομάντζα αιθέρια μας γλυκο - τραγουδούν,
.
'' το αγνάντεμα της γοητείας μπρος στα φεγγοβόλα σου μάτια…
ανοιχτό γαλάζιο σαν τον πάντοτε κατακαλόκαιρο ουρανό˙ ''
.
— Δάκρυ σιγοστάζει διάφανο, στάλα αγάπης και στοργής
στη γη πέφτει και φυτρώνει λουλούδι
κόκκινο λευκό σε άχρονη στιγμή
που στο χαρίζω, — ψυχή μου, αιθέρια γλυκιά
με περισσή αγάπη από καρδιάς˙
στα μονοπάτια της νόησης...
μαζί τώρα θα εν-αγκαλιστούμε
αναζητώντας τον αλησμόνητο πόθο
σε λιβάδια καταπράσινα ανθηρά,
απείρου δοξασία, αρμονία ποιητών, — ξεχασμένων εμπνεύσεων
σκορποχώρια γαλήνη ευωδιαστή στη σκέψη
τώρα που σε κρατώ απ' το χέρι… (έστω κι ας είναι όνειρο)
και ταξιδεύουμε εκεί ψηλά πετώντας
με τα φτερά του Έρωτα…
((και τα σανδάλια του Ερμή
πέρα από τ' άστρα τα λαμπρά…
.
'' Στην έμπρακτη αγάπη διακαής — παντοτινά δοσμένοι
με ευτυχή κατάληξη σε αστροπύλαια πελάγη του 'ρανού˙ ''
.
εν - αρμονία…
θεόσταλτη
νιρβάνα ιερή,
αγαλλίαση, μακαριστή˙
σαν τετελεσμένη εορτή στην εσχατιά του χρόνου...
.
Πάρης Παπανικολάου - 07/03/2015

'' Τα μελαχρινά σου μαλλιά παρόλο κατάμαυρα...

'' Τα μελαχρινά σου μαλλιά
παρόλο κατάμαυρα...
πένθος δε θυμίζουνε καθόλου˙ ''
αστραφτερά είναι μετάξινα κι ωραία,
ω, πόσο λατρεύω ~ με τ' ακροδάχτυλα μου
με τις ώρες να χαϊδεύω, ~ αργά και απαλά˙
θωρώντας - ( 'κει ) διαμάντια ανεκτίμητα
στα σαπφειρένια σου μάτια !
Η έκπαγλη σου παρουσία...
που μ' ευλάβεια θαυμάζω
Θεϊκή, Λατρεμένη, Σαγηνευτική…
έφερε την ανάσταση... ( του Ίμερου )
ένα δειλινό γλυκό στη ψυχή μου˙
περίμενα για χρόνια ολάκερα...
στ’ απόλυτα σκοτάδια...
μια σπίθα φωτός ν’ αρχίσει,
και πάλι να σιγοκαίει…
το πορφυρό το πάθος στη ζωή !
.
Αχανή μονοπάτια έχω διαβεί...
όπου απουσίαζε για πολύ καιρό…
'' O χρυσο-κόκκινος ήλιος που λέγεται Αγάπη˙ ''
— στην Αθάνατη Φύση,
τα άνθη φύτρωναν μαραμένα…
αντί για ευωδιά μύριζαν απουσία˙
όμως όλα αυτά ανήκουν στο χθες,
η ολόφωτη ηλιαχτίδα έσβησε…
τ' απόλυτα ερέβη για πάντα…
και το μόνο που βασιλεύει σήμερα…
είναι τα τρυφερά φιλιά του Έρωτα˙
κ’ η απέραντη ψυχική γαλήνη !
.
Πάρης Παπανικολάου/ 14/03/2014

Λαμπερό-χρωμη ηλιαχτίδα

Λαμπερό-χρωμη ηλιαχτίδα
φέγγει μ' αγάπη θεϊκή
όλα τα θαύματα στη Γη˙
ονειρεμένη ουτοπία,
το λιβάδι της γαλήνης
παράδεισος * ποιητικός...
με λουλούδια πάντοτε
στολισμένη η καρδιά
γιασεμένια ευωδιά...
παραμυθένια όαση˙
άγγιγμα θειο μεταξένιο
θωπεύει τις αισθήσεις...
στα δυο μάτια καθώς
τα φωτολουσμένα˙
θεσπέσια λάμψη μαγική...
μια πανέμορφη αυγή...
αστείρευτη γαλήνη
τέρψη ~ εξωπραγματική...
.
πάθος εκτυφλωτικό...
κι έρωτας πηγαίος˙
αίσθηση ακατάλυτη...
σαν ενθύμηση γλυκιά...
σαν φτάνει η ώρα πια...
να γίνουμε ένα κορμί...
σε μιαν αχώριστη ψυχή...
σε τόπο λαμπερό,
υπέροχο κι ωραίο...
μιαν αδιάλειπτη στιγμή˙
άχρονη ~ θαυμάσια,
φαντασμαγορική...

Πάρης Παπανικολάου /07/02/2015

~ Στη πλάση του κορμιού σου ~ ( για την πιο γοητευτική ύπαρξη της οικουμένης )

Δε με νοιάζει τι λέει ο κόσμος
εγώ σ’ ερωτεύτηκα πολύ...
κι ας είναι ακόμη λάθος,
- ο Έρως - δεν έριξε τυχαία το βέλος
στη καρδιά μου βαθιά…
γεμίζοντας την...
με φλογερό πηγαίο πόθο !
Κάθε φορά που σε κοιτώ,
η σκέψη μου πλανάται...
στη σφαίρα του ορίζοντα τ’ άπειρου˙
με τους κόσμους, ~ τους...
γαλήνιους και δροσερούς˙
στα μάτια σου καθρεφτίζονται...
κρυστάλλινα παλάτια,
στο άνοιγμα των χειλιών σου
το πάθος ξεπροβάλει...
με γλυκόλογα και πολλά φιλιά˙
πλημμυρίζοντας μ' αγάπη,
τα ποτάμια της καρδιάς μου !
Στα καστανά σου μαλλιά…
φωταψία χαρωπών αγγέλων,
‘στησαν χορό ηδονικό...
μέσα σε ατελείωτο χρόνο˙

- ( όνειρο...) - πάλαι ποτέ,

η μαγευτική η πλάση...
του θεϊκού σου κορμιού,
με την υπέροχη αρχιτεκτονική του...
χαρίζοντας,  (- ) θέλγητρου αρμονία˙
και θεοφώτιστη... ~ γαλήνη ποθητή !

Πάρης Παπανικολάου - 27/07/2014

Ονειρικό - μέρος ΙΙΙ . Απόψε το βράδυ ας κλείσουμε τα μάτια

Ονειρικό - μέρος ΙΙΙ
.
Απόψε το βράδυ ας κλείσουμε τα μάτια
κι ας ονειρευτούμε το ίδιο όνειρο˙
ότι πηγαίνουμε μαζί...
σε κόσμο διάχρονο, θαυμάσιο, υπαρκτό,
όπου όλα κυλούν - μαγευτικά κι ωραία˙
το χαμόγελο θα γλυκοστάζει από τα χείλη μας
και δάκρυα κρυστάλλινα χαράς...
θα στάζουν απ’ των ματιών την άκρη,
καμαρώνοντας την ομορφιά παντού στη φύσις όλη...
τα λουλούδια θα μας στέλνουν την μυρίπνοη τους μέθη
κι όμοια οι κύκνοι στη γαλάζια λίμνη...
θα τραγουδούνε αδιάκοπα, άσματα ερωτικά˙
έτσι να ρέει όλη η νύχτα εύχομαι
μέχρι να έρθει η ροδαυγή...
όπου θα μας κρατάει συντροφιά˙
στο χρονικό της μέρας...
η ανάμνηση αυτή η ανείπωτη !
.
Πάρης Παπανικολάου /28/06/15

Όταν τα μάτια σου κοιτώ… φλογερά καρδιοχτυπώ…

Όταν τα μάτια σου κοιτώ…
φλογερά καρδιοχτυπώ…
αγάπη μου, ηλιαχτίδα, ομορφιά μου
.
και μόνο που σε σκέπτομαι λιώνω…
από έρωτα, πάθος κι ευτυχία…
σαν σε ονείρου ουτοπία
.
όπου φαντάζομαι ότι…
ταξιδεύουμε μαζί…
εγώ κι εσύ…
εσύ κι εγώ,
οι καρδιές μας καθώς σε ξέφρενο παλμό
και σ’ ένα κορμί αχώριστα δοσμένοι
στου έρωτα την πελώρια αγκάλη…
.
Ω, σκέψη μου... λατρεία,
φεγγαρένια μου αγάπη
υποκλίνομαι με σέβας
στη πηγαία σου ομορφιά,
στη γοητεία την εκθαμβωτική
και την λάμψη των ματιών σου
την σαγηνευτική…
.
έστω και σε όνειρο ατέλειωτο…
συναρπαστικό…
κοντά μου σε θέλω για πάντα
.
σ’ αγαπώ…<3
.
Πάρης Παπανικολάου /18/11/15 Δημ. Πολ.

Μέσα στα μάτια σου η φεγγοβόλα λάμψη˙

Μέσα στα μάτια σου
η φεγγοβόλα λάμψη˙
διάττοντων αστέρων, μακρινών
που ήρθαν και φώτισαν...
τα άδυτα της σκέψης, την ψυχή μου !
Ω, φεγγαρένια μου γοητεία...
αστερένια μου αγάπη, ονειρο-μυθική˙
σαν όραμα θαυμάσιο, εκλιπαρώ
ποτέ να μην εκλείψεις...
ο φωτεινότερος μου ήλιος θα ‘σαι
κι όμοια…
το φως, τα χρώματα, το πάθος κι ελπίδα˙
στα όνειρα μου, στη καρδιά μου !
Θα σε αγαπώ για πάντα...
γλυκιά μου, υπέροχη Θεά˙
(με αγάπη υπερ-κόσμια - 'παντώς'...μοναδική)

Πάρης Παπανικολάου /01/10/2015

 

Ματάκια μου όμορφα...

Ματάκια μου όμορφα...
σε αγαπάω, σε λατρεύω,
η καρδιά μου από φλόγα πόθου
ράγισε κι αιμορραγεί !
Την ωραιότερη άνοιξη, αγναντεύω
κάθε φορά που θωρώ...
τ’ αμυγδαλωτά σου μάτια
παράδεισους ανθισμένους,
 και ολάνθιστους κήπους ευωδάτους
ονειροπολώ !
Για εσένα λουλουδένια μου
φεγγαρένια μου αγάπη…
ονειρο-μυθική…
έστρωσα με ροδοπέταλα
κόκκινα, κίτρινα, λευκά
τα μαργαριταρένια μονοπάτια
της πολυπόθητης ευτυχίας
και τώρα μένει πια…
μαζί τα δυο μας να διαβούμε
νύχτα έναστρη, ρομαντική
η δείλι πορφυρό...
η ξημέρωμα γλυκό
χεράκι – χεράκι…
στον έρωτα δοσμένοι
για πάντα…<3

Πάρης Παπανικολάου - από καρδιάς…<3
με έρωτα, πάθος κι ευτυχία - 02/10/2015

Έλα αγάπη μου…

Σε θέλω, σε ποθώ...
στη ζεστή μου αγκαλιά
να χαιδεύσω λαχταρώ
τα ωραία σου μαλλιά,

είσαι τόσο γοητευτική
σα' το ηλιοβασίλεμα...
για ρομαντική αγάπη
γράφω κι απόψε ποίημα,

λατρεύω… αγαπώ,
τα όμορφα σου μάτια
η καρδούλα μου καθώς
σ’ αμέτρητα κομμάτια,

κάθε φορά που εσένα
γλυκιά μου αντικρίζω
ακόμη κι στα όνειρα μου
σε κρυφοθωρίζω…

για τον έρωτα πλασμένοι
ψυχή μου εγώ κι εσύ
ας το παραδεχτούμε
να ταξιδεύσουμε μαζί…

στο περιβόλι της αγάπης
με τα άνθη μυρωδάτα
ακόμη και τα δάκρυα χαράς
θα στάζουν ευωδάτα.

Πάρης Παπανικολάου / 09/06/15

Εκεί στα βράχια...

Εκεί στα βράχια...
στ' ακρογιάλι του έρωτα
ένα κόκκινο δείλι...
μια γοργόνα κείτεται στην άκρη
με εκτεθειμένους τους μαστούς˙
στη θέα, των φιλήδονων βλεμμάτων...
η κορμοστασιά υπέροχη, τι λυγερή
αθάνατη ομορφιά,
στα χρονικά βαστάει...
συντροφεύοντας η μαγική της ύπαρξη˙
της νυχτός, τα υπέροχα όνειρα μου.

Πάρης Παπανικολάου / Αύγουστος '15

Πεντάμορφη νεράιδα

Η ομορφότερη νεράιδα
γλυκιά μου είσαι ‘συ...
μιαν υπέροχη μελωδία
στη ψυχή μου αντηχεί,

κάθε φορά που θωρώ...
τα γαλάζια σου μάτια...
αστείρευτα πελάγη χαζεύω
και παραδείσια μονοπάτια.

Του έρωτα το πάθος είσαι
και η ευτυχία στη ζωή...
λουλουδένια μου αγάπη
ευωδιά…  πολυχρωμή,

ω, λατρεία μου για σένα
στολίδι και καρδιά μου
υποκλίνομαι με σέβας
στης νυχτός τα όνειρα μου.

Θα έκανα τα πάντα, αρκεί
κοντά μου να βρεθείς...
αν πεις να ‘ρθεις σε μένα
θα ζούμε ευτυχείς...

σε μια νεραιδένια αγκάλη
και με αγάπη στοργική...
στου παράδεισου την επαύλη
την ονειρο-μαγιική.

Ω, πόσο σ’ αγαπώ καρδιά μου,
πιο πολύ απ’ την ζωή μου
είσαι ‘συ ο ουρανός...
κ’ η χρυσαλίδα στη ψυχή μου.

Πάρης Παπανικολάου / 10/10/2015

Τα δυο σου μάτια αγαπώ

Τα δυο σου μάτια αγαπώ
τ’ αμυγδαλωτά…
τα καστανά κι ωραία,
ω, πόσο λατρεύω…
με τις ώρες να κοιτώ˙
στο λόφο της αγάπης,
‘κει ψηλά…
με θέα υπέροχη…
το ηλιοβασίλεμα…!
Έν’ απόγευμα τ’ Απρίλη…
θαυμάσιο, γαλάζιο, ονειρικό…!

Πάρης Παπανικολάου / 09/11/15 

Σε καρτερώ... στην αγκαλιά μου δάκρυ ευτυχία... γαλήνη χαρά μου.

Σε καρτερώ...
στην αγκαλιά μου
δάκρυ ευτυχία...
γαλήνη χαρά μου.
.
Είσαι η άνοιξη...
στης καρδούλας τον κήπο
λουλουδένια κατάνυξη,
σε κάθε χτύπο.
.
Αχ, πόσο ψυχούλα μου...
κοντά μου σε θέλω
σε τόπο γαλήνιο...
με μύρο και έλο.
.
Σ' αγαπώ πολύ...
κι ας μη το ξέρεις
τον πόθο του έρωτα...
νυχτιά θα φέρεις.
.
Ας ζήσουμε πάντα,
με γέλιο κι αγάπη...
οι καρδιές μας να πάλλονται,
με βροχής πρωτοδάκρυ.
.
Ουτοπία αισθήσεων...
τριγύρω μου αγναντεύω
μέσα σε όνειρο...
μαζί σου χορεύω.
.
Το βάλς το μαγικό,
με ρυθμό κι αρμονία
πότε ας μην έχει τέλος,
η γλυκιά αυτή μελωδία.

 Πάρης Παπανικολάου /11/11/15

Λουλουδένια μου αγάπη... φεγγαρένια μου ευτυχία

Λουλουδένια μου αγάπη...
φεγγαρένια μου ευτυχία
ω, πόσο σ' αγαπώ,
να 'ξερες πόσο...
.
ματάκια μου γλυκά...
όνειρο μου ατέλειωτο
σκέψη μου...
φαντασμαγορική.
.
Είσαι εσύ η μυροβόλα άνοιξη
στης καρδιάς μου το ολάνθιστο λιβάδι
κι όμοια...
το κύμα το γαλάζιο
στης ψυχής μου...
το χρυσαφένιο ακρογιάλι.
.
Μακριά σου πια...
στιγμή δε κάνω
ψυχή μου...
αιθέρια, γοητευτική
φιλώ τα δυο σου χείλη
κι έχω την αίσθηση...
στα ουράνια με φτερά αγγέλων πετώ...
.
στη γη ποτέ ξανά δε θέλω να πατήσω
παρά μόνο,
να ταξιδεύω μαζί σου...
σε επ – ουράνιες πολιτείες, χρυσο – λαμπερές
- ( με άλση, ρυάκια και δροσοπηγές ) -

με οδηγό τον έρωτα...
και ζάμπλουτη πανδαισία χρωμάτων
στο πνεύμα, τον νου και την καρδιά
.
- και αξιοζήλευτη γαλήνη -
.
Θεόπνευστη – Ονειρεμένη - μου Ύπαρξη
φως αγάπης και λατρεία...
δροσοστάλαχτη ομορφιά,
έκπαγλη ηλιαχτίδα...
παραμυθένια μαγική...
ω, πόσο σ' αγαπώ...!

Πάρης Παπανικολάου / 25/11/15 

Ηλιαχτίδα μου...

Ηλιαχτίδα χρυσολαμπερή
φως αγάπης και λατρεία
ω, πόσο σ' αγαπώ, να ξέρες πόσο
δίχως εσένα πια...
στιγμή δε κάνω...

τα μάτια σου τι όμορφα
καστανόχρωμα, αμυγδαλωτά κι ωραία
πόσο λατρεύω να θωρώ
στη χρυσαφένια ακτή του πόθου
με θέα υπέροχη το ηλιοβασίλεμα,
'κεινα τα όμορφα απογεύματα τ' Αυγούστου
όπως τότε...

π' ανταμώσαμε...
της μοίρας ήταν γραφτό
σ' ένα κορμί αχώριστα δοσμένοι
σε μια καρδιά, σε μια ψυχή
αγάπη μου, λατρεία, και Θεά μου
θα σ' αγαπώ για πάντα !

Πάρης Παπανικολάου / Σεπτέμβριος '15

Αγναντεύω... στα μάτια σου δυο δίδυμα φεγγάρια...

Αγναντεύω...
στα μάτια σου
δυο δίδυμα φεγγάρια...
στην όχθη του έρωτα 'κει
μιαν ολόφωτη νύχτα,
απ’ αστέρια, κομήτες, γαλαξίες.
Αγλαόμορφη...
Ιεροκηπεία μου ανθισμένη...
παραμυθένια, μαγική...
εύχομαι να ζούμε...
ευτυχείς…  κι ερωτευμένοι
για πάντα...!
Η γοητεία σου, η λάμψη
η αθάνατη ομορφιά...
θειο χάρισμα δοσμένο
δώρο τ’ ουρανού...
ξημερώματα τ' Απρίλη
στη χρυσαφένια ακτή του πόθου
σε τόπο ονειρικό...
μετουσίωση, ευλογία, δοξαστή
ύπαρξη... λαμπερό – στεφανωμένη
αιώνια, μακάρια, λατρεία.

Πάρης Παπανικολάου 10/11/15 Δημ. Πολ.

Αγάπης Προσευχή

Εισ' η θρησκεία μου...

η λατρεία μου...

η ουράνια προσευχή

π' απαγγέλω δοξολογώντας

με ευλάβεια κι αγάπη

την αιθέρια σου ύπαρξη, την ,μαγευτική

θεά μου, υπέροχη, γλυκιά,

στης καρδούλας μου...

τον επ – ουράνιο θόλο

βασιλεύεις...

με στέμμα χρυσαφένιο

κι απέραντη ομορφιά.

Παγκόσμια Πριγκίπισσα

έκπαγλη... σαγηνευτική

την ανέσπερη ηλιαχτίδα

αγναντεύω...

μες τα ολόφωτα σου μάτια

τα πανέμορφα - αυτά -

σπινθηροβόλα μάτια...

π' αέναα θέλω να θωρώ...

με θέα φαντασμαγορική

την γαλάζια λίμνη

στη χώρα των νεράιδων και ιπποτών

'κεινα τα υπέροχα θαυμάσια

καλοκαιριάτικα δειλινά.

Αγάπη μου...

λατρεία...

έρωτα μου...

όνειρο μου ατέλειωτο

ενθουσιώδες ιερό...

με υπέρτατη αγαλλίαση

και μακαριοσύνη...

εξομολογούμαι…

πόσο πολύ…

σε αγαπώ...!

Πάρης Παπανικολάου - 27/11/15 Δημ. Πολ.

Αιθέρια ύπαρξη...
στο επ-ουράνιο λιβάδι της καρδιάς
δίχως ο χρόνος πια να κυλά,
θα σ' αγαπώ παντοτινά
με αγάπη υπερ-κόσμια...
κι ευλαβικά θα σε λατρεύω,
είσαι τ' ομορφότερο
όνειρο γαλάζιο
π' αντάμωσα ποτέ...
στον καθάριο ουρανό της σκέψης.

Πάρης Παπνικολάου / 04/12/15

Μες στα λαμπερόλουστα σου μάτια, αγναντεύω

Μες στα λαμπερόλουστα σου μάτια, αγναντεύω
τα πανέμορφα μονοπάτια του έρωτα...
της δόξας, της ευτυχίας, της γοητείας...
υπέροχη μου, Πριγκίπισσα ονειρο-μαγική,
σαν όνειρο ατέλειωτο...
στις σκέψεις τις νυχτερινές μου ήρθες
και ποτέ να μην εκλείψεις,
γιατί σ' αγαπώ,
γιατί θα χαθώ...
στα ερέβη του 'ρανου...
αν σε χάσω...
μείνε κοντά μου λοιπόν
καρδιά μου, ψυχή μου, Είναι μου και λατρεία,
ω πόσο μ' αγάπη υπερκόσμια μοναδική... Σ' αγαπώ.

Πάρης Παπανικολάου / 07/12/15

Σε σκέπτομαι…

Αγάπη μου...

σε σκεπτόμουν όλη νύχτα

γλυκά φιλιά να σου χαρίζω...

να σε βαστάξω ξανά...

στην αγκαλιά μου ελπίζω

τον έρωτα τον φλογερό σε σένα βρήκα.

Σκέπτομαι ότι σε κρατώ από το χέρι

και περπατούμε μέρα στο λιβάδι

άγγιγμα θειο, μεταξένιο χάδι

μες στο καυτό καλοκαίρι.

Μην αρνηθείς την αγάπη ετούτη...

είν’ ότι ωραιότερο...

έχουμε συναντήσει κ’ οι δυο

μου λείπεις από κοντά μου...

και κοντεύω να τρελαθώ

βυθισμένος είμαι ολημερίς στη λύπη.

Φαντάσου πόσο όμορφα θα ‘ναι

να ζούσαμε πάντα... για πάντα μαζί...

είσαι εσύ η δροσερή αύρα στη ψυχή

τα μάτια σου αγάπη και στοργή αντηχούνε.

΄΄Σ’ αγαπάω, σε λατρεύω, σε θαυμάζω
γυναίκα μου λατρεμένη μοιραία...
είσαι του παράδεισου η ωραία...
και μόνο που σε αναπολώ στενάζω.΄΄

26/05/2014/ Πάρης Παπανικολάου

Άλλη μια νύχτα σκοτεινή

Άλλη μια νύχτα σκοτεινή,
δίχως ολόγιομο φεγγάρι,
αγναντεύω με καμάρι...
της σταγόνες της βροχής.

Σε νοιώθω στη καρδιά μου
μέρες ολάκερες τώρα...
του έρωτα ποθώ την ώρα
αντί τις απρόσιτες λύπες.

Το πάθος με συγκλονίζει
για τα μάτια σου π’ αγαπώ
φλογερά καρδιοχτυπώ...
καθώς στάζει ένα δάκρυ (στη ψυχή).

Δεν αντέχω άλλο μόνος
Σε θέλω στην αγκαλιά μου
σκοτάδι βλέπω στα όνειρα μου
κι όχι την λαμπερή ηλιαχτίδα.

Πάρης Παπανικολάου

Μια νυχτιά συννεφιασμένη

Νυχτιά συννεφιασμένη σε συνάντησα
μια φορά στη χρυσαφένια ακρογιαλιά
έφερες το φως στη ψυχή σαν αντηλιά
κι έπειτα ποτέ ξανά δε δάκρυσα.

Γοητεία αξεπέραστη εκτυφλωτική...
αντίκρισα στα καστανά σου μάτια
ξαπλωμένοι καθώς στης άμμου τα παλάτια
και ζωγραφίζω την θεϊκή σου μορφή.

Ο έρωτας καλώς ήρθε στη ζωή...
με γλυκά φιλιά και μεταξένια χάδια
με το φεγγάρι συνοδεία τα βράδια...
ρομάντζο τρυφερό με πάθος και στοργή.

Πλέον είμαι πολύ ευτυχισμένος...
πλάι σε σένα πανέμορφη γλυκιά μου
μελιστάλαχτα ‘γιναν τα όνειρα μου
παντοτινά με σένα θα 'μαι ερωτευμένος.

Πάρης Παπανικολάου

Αναμνήσεις…

Οι αναμνήσεις γυρίζουν στο νου μου σαν σκιές
καθώς με πιάνει το πικρό παράπονο μου
νύχτες ονειροπολώ σε χώρες αγγελικές
είναι το μονάκριβο αδιάκοπο όνειρο μου.

Ηλιόλουστη γαλήνη λαχταρώ στη καρδιά
σ’ ανθόσπαρτο γαρδενιών μαγευτικό λιβάδι
νεράιδες να τραγουδούν με χάρη κι ομορφιά
γοητεύοντας την ψυχή με χρυσομεταξένιο χάδι.

Τι κι αν το αύριο αργεί να ξημερώσει
τι κι αν πόνος πικρός βασανίζει για χρόνια
κάποτε η αγάπη δώρα θα 'ρθει να δώσει
θα τα φυλάξω βαθιά στις σκέψεις μου αιώνια.

Πάρης Παπανικολάου

Σονέτο

Ο πόνος δε φεύγει απ’ την καρδιά
βασανίζει εδώ και καιρό τώρα
της ευτυχίας να ‘ρθει η ώρα
είν' η μονάκριβη παρηγοριά.

Λουσμένη απ’ το φεγγάρι βραδιά
στην ωραία του πουθενά χώρα
με τ' ακριβά πολύτιμα της δώρα...
μιαν όμορφη λαχταρώ συντροφιά.

Ίσως ν’ αργήσει πια να ξημερώσει
όμως δε θα σβήσει η ελπίδα...
συλλογιέμαι θωρώντας την σελήνη,

τον έρωτα καρτερώ να δώσει...
την λαμπρή στη ψυχή ηλιαχτίδα
φέρνοντας την ποθητή γαλήνη.

Πάρης Παπανικολάου

Νύχτα φεγγαρολουσμένη ∞

Ήταν μια νύχτα φεγγαρολουσμένη
στο νησί της υπέρτατης ευτυχίας
από τα ύδατα ήσουν λουσμένη...
στα πελάγη της γαλάζιας ευτυχίας.

Φίλησα τότε τα δυο σου χείλη...
κατακόκκινα που ‘ταν ζουμερά
ξημέρωμα της πρώτης τ’ Απρίλη
τα πάντα γύρω ήταν ρομαντικά.

Στη Θεά ορκίστηκα αγάπη αιώνια
με συνοδεία 'κει ψηλά τον Αυγερινό
ήπια θα δεις θα κυλήσουν τα χρόνια...
δίχως πόνο, δάκρυ και καημό.

Παντοτινά στη ζωή θα λατρεύω
την πανέμορφη σου παρουσία...
έχω παύσει έπειτα να υποφέρω
καθώς ήρθε (ταξιδεύει) πια του έρωτα η φαντασία.

Πάρης Παπανικολάου

Ονειρική ευτυχία ∞

Ήρθες νύχτα στα όνειρα μου
να φέρεις την χαρά μου...
όνειρα βλέπω πια γλυκά
πανέμορφα ρομαντικά.

Τον έρωτα καλωσόριζα στη ζωή
με πολύ πάθος, αγάπη και στοργή
στα μάτια σου αγναντεύω ευτυχία
καλοσυνάτη γαλάζια γοητεία.

Πόσο σε λατρεύω, σε θαυμάζω...
εσένα σαν αρχαία θεά δοξάζω...
την ποθητή γαλήνη νοιώθω στη ψυχή
μακάρια ευλογητή σαν προσευχή.

Καλλονή μου κάθε φορά που σε κοιτώ
στα ουράνια έχω την αίσθηση πετώ
φτερουγίζει από πόθο η καρδιά μου...
καθώς σε βαστώ τώρα στη ζεστή αγκαλιά μου.

Πάρης Παπανικολάου

Φλογερή ματιά

Αντίκρισα στη ματιά σου
πάθος ωραίο φλογερό
ποθώ την αγκαλιά σου
ένα βράδυ βροχερό,

σε σκέφτομαι και λιώνω
δε μπορώ ν’ αντισταθώ
όλη μέρα μαραζώνω...
πια κοντεύω να τρελαθώ,

τι όμορφη είσαι γλυκιά μου
και πόσο γοητευτική...
σε νοιώθω στη καρδιά μου
σαν τρυφερή πληγή...

κεχριμπαρένιο κορμί...
στο παράδεισο πλασμένο
στη ψυχή μου οι πειρασμοί
από δάκρυ ξεχασμένο,

Με πολλά καυτά φιλιά
θα δροσίσω τα δυο σου χείλη
κάτω στην ακρογιαλιά
εν’ αυγουστιάτικο δείλι...

έλα λοιπόν πλάι σε μένα
να ζήσουμε ευτυχισμένοι
χρόνια γλυκά ονειρεμένα
στον έρωτα κ’ οι δυο δοσμένοι.

Πάρης Παπανικολάου

Σπαράζει η καρδιά μου

Σπαράζει η καρδιά μου
με φλόγα πόθου άσβηστη
κάθε φορά που τα μάτια σου κοιτάζω
κι 'ναι... σαν να ξαναγεννιέμαι
σε ουτοπία λαμπερή
χρυσογαλάζιων κρίνων,

ήρθες κι έφερες
αιθέρια μου ύπαρξη
νεραιδένια μου αγάπη,
την υπέροχη άνοιξη...
και την ποθητή γαλήνη
στο γίγνεσθαι, στη σκέψη, στη πνοή μου
κι ατενίζω πλέον αμέριμνα
τα χρώματα τα συναρπαστικά
τριγυριστά στην φύσις όλη,

ω, φεγγαρένια μου...
ψυχή μου, ομορφιά μου, ονειρο-μυθική
είσαι εσύ το θειο φως...
κ' η ηλιαχτίδα πάθους στη καρδιά μου,

ποτέ δε θα λείψω από κοντά σου
θα ταξιδεύουμε μαζί...
σε τόπους θαυμάσιους, παραμυθένιους, μαγικούς
αν κι εσύ το επιθυμείς...
κάπου μεταξύ ουρανού και γης
με ανεξίτηλη αγάπη, άφθαρτη, καθάρια
σε μια ψυχή αχώριστοι...
σ' ένα κορμί ολότελα δοσμένοι

στο φως των αιώνων την γιορτή...

δίχως το τέλος του χρόνου ποτέ μας έβρει.

15/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Άλλη μια νύχτα με φεγγάρι

Άλλη μια νύχτα με φεγγάρι
ολόγιομο λαμπρό...
κοιτάζω με καμάρι
τα δυο σου μάτια π' αγαπώ !
○
Στης θάλασσας τα ύδατα
γαλάζια πανδαισία
μεχρι να 'ρθει η ροδαυγή...
διωγμένοι καημοί..
ερχόμενη ευτυχία.

Πάρης Παπανικολάου

(σε τόπους μυθικούς μέρος ΙΙ) ∞

Να και το νησί της Καλυψώς
επίγεια θαλάσσια ουτοπία, ονειρο-μαγική
τα γαλάζια κύματα χτυπούνε τα βράχια στο γιαλό
οι ωκεανίδες στα παράλια κολυμπούνε
και οι σειρήνες ρομάντζα τραγουδούνε
○
καθώς με τα αιθέρια μας σώματα...
πετούμε αμέριμνα με γαλήνη...
πέρα από τα όρια του πελάγους (πέρα από τα όρια) (μακρια απ' τα ορη) τ' ουρανού.

30/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

(σε τόπους μυθικούς μέρος Ι) ∞

Στη πολιτεία των θεών
τον χρυσελεφάντινο θόλο
μες από πύλες διαμάντινες
υπέρλαμπρης αίγλης, ομορφιάς,
σε παλάτι, ονειρο-μαγικό...
μυθικό-φανταστικές υπάρξεις
που ακούγαμε στα παραμύθια
μπρος στην άφθαρτη, καθάρια τώρα
νοητή μας θέαση...
- Η λατρεμένη Αφροδίτη
επειδικνύοντας τα θεια της κάλλη
μας καλωσορίζει με ανεκτίμητα δώρα
και θεικές τιμές...
στον ουράνιο Όλυμπο.

30/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Κυματιστές γαλάζιες σκέψεις...

Κυματιστές γαλάζιες σκέψεις...
στη λίμνη αέναα γυρνούνε
που σμίξαμε για πρώτη φορά
και ποτέ δε θα αποχωριστούμε

μιας που...

το φως των αιώνων λάμπει
για τον έρωτα μας, το πάθος, την ζωή

υμνωδία ιερή αντηχεί
τριγυριστά στη φύσις όλη
κι ευωδάτη λουλουδένια ομορφιά

ω, πανέμορφο ονειρικό ρομάντζο είναι...
που σαν γράφτηκε για εμάς,

μια χαρμόσυνη αξημέρωτη νυχτιά
αγάπη μου γλυκιά...

ταξίδι διάχρονο...

έρωτα, αγάπης κι ευτυχίας
δίχως αρχή, δίχως τελειωμό...

25/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Στον ονειρώδες κόσμο των Νυμφών

Παραδείσια κορμιά...
κάλλιστα μαγευτικά
υπάρξεις αιθέριες, φαντασμαγορικές...

τελειότητα, λάμψη, απαράμιλλη ομορφιά
αυθύπαρκτη σαγήνη,
αξεπέραστη,
εκ-τυφλωτική...

όπου λατρεύω εκστατικά τώρα
την ώρα εκείνη, την ακατάλυτη...
που στον ορίζοντα προβάλει…
η ροδοδάχτυλη αυγή,
πίσω απ’ τα ψηλά βουνά...

δροσοστάλαχτες πηγές,
βάλτη, άλση, τρεχούμενα ρυάκια,
στο κρυσταλλένιο δάσος των Νυμφών
γλυκύτατη έρση...

< σαν όραμα επ-ουράνιο, καλοκαιρινό >

μυθική αίγλη, ω...
αφθονία χρωμάτων, αγαλλίαση ιερή,
ονει-ρομαντική...
○
κι έπειτα...

ενθουσιώδης μέθη των αισθήσεων
τον νου και την σκέψη ταξιδεύει
με εύθυμη αστραποβόλα δόξα
κ' υπέρμετρη ευτυχία,

κάθε φορά, κάθε φορά...

που στέκω αμέριμνος κι ονειροπολώ
την φεγγοβόλα λάμψη των ματιών
θωρώντας...
πολύχρωμα διαμάντια,
και χρυσάφι με ρουμπίνια

Ναιάδα μου λατρεμένη...
Ηώ μου ηλιο-φωτολουσμένη
Λητώ μου φεγγαρόφωτη, αστερένια ομορφιά
Ιεροκηπεία της ψυχης μου ευλογητή...

όνειρο μου ατέλειωτο… αιθερο-αισθαντικό
ποτέ να μη μ’ αφήσεις...

16/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Ας κλείσουμε τα μάτια κι απόψε...

Ας κλείσουμε τα μάτια κι απόψε...
κι ας ταξιδεύσουμε άλλοτε στο χρόνο
πίσω σε μέρη λησμονημένα απ' τον ανθρώπινο νου
ειρήνης, ευημέριας, αγάπης...
θωρώντας λιβάδια, δάση, κρυστάλλινα ρυάκια
χαμένες πολιτείες βυθισμένες στη λήθη των αιώνων
παραμυθένιες, μαγικές...
οι εκ-τυφλωτικές αχτίνες του ηλίου
παραδεισένια έκσταση
αμέριμνη στις αισθήσεις,
και η μέθη ευωδιάς
των γιγάντιων τουλιπών
συναρπαστική χρωμάτων πανδαισία !
Ω, νεραιδένια μου ύπαρξη
Ναιάδα μου λατρεμένη...
αυτό το υπέροχο ονειρικό ρομάντζο
κάθε νύχτα... κάθε νύχτα,
θέλω ν' απολαμβάνουμε μαζί... για πάντα !

 Πάρης Παπανικολάου

Είναι ένα όμορφο απόγευμα

Είναι ένα όμορφο απόγευμα
ο ήλιος ετοιμάζεται να δύσει
τώρα σε μια ζεστή αγκάλη
αχώριστη κ' οι δυο...
καθούμενοι σε βράχο
στο λοφίσκο αγάπης 'κει ψηλά
αγναντεύοντας το πέλαγος,
τα δελφίνια αμέριμνα κολυμπούν
και οι γλάροι ολόχαρα πετούν
πάνω απ' τα γαλάζια κύματα.
- Να και το καραβάκι
σαλπάρει στ' ανοιχτά...
τα πανιά του απλωμένα έχει
και κυματίζουν με ρυθμό...
απ' τον ούριο άνεμο,
αστείρευτη χρωμάτων πανδαισία
με συντροφεύει...
στα πελαγίσια, αλαργινά τα όνειρα μου !

 Πάρης Παπανικολάου

Απόψε το βράδυ ας κλείσουμε τα μάτια

Απόψε το βράδυ ας κλείσουμε τα μάτια
κι ας ονειρευτούμε το ίδιο όνειρο,
στο λιβάδι θα γυρίσουμε άλλοτε στο χρόνο
όπου ανταμώσαμε για πρώτη φορά,
το χαμόγελο θα γλυκο-ρέει στα χείλη μας
σαν ρυάκι αστείρευτο από της φαντασίας βουνοπλαγιά
κι όμοια δάκρυ κρυστάλλινο χαράς
θα στάζει ανέμελα απ' των ματιών την άκρη
πάνω σε άνθη, ανοιξιάτικα, μυρωδάτα...
- την στιγμή την ατέλειωτη, εκείνη
ταξιδεύοντας μαζί με φτερωτά σανδάλια
ονειροπολώ αιώνες τώρα...
τα πάντα θα θωρούμε πανοραμικά
τα άστρα πιο κοντά...
την γη πιο μακριά...
και θα θέλουμε να πετούμε
όλο και πιο ψηλά...
όλο και πιο ψηλά
η παντοτινή θωριά του έρωτα και της ευτυχίας
μπρος στην ακατάλυτη μας θέαση
σαν φαντασμαγορία...
- και σαν ξυπνήσουμε το πρωί με το καλό
θα είμαστε απόλυτα ευτυχείς
με την ανάμνηση αυτή την γλυκιά
που θα μας συντροφεύει
 με αγάπη και γαλήνη
στο χρονικό της μέρας.

 Πάρης Παπανικολάου

Στον πανευτυχή κόσμο των ονείρων

Στον πανευτυχή κόσμο των ονείρων
μια γαληνόχαρη, αξημέρωτη βραδιά
πανοραματική θέαση...
αυθύπαρκτη θωριά,
σ' αστείρευτα γαλάζια
πελάγη ευτυχίας...

πηγή ανεξάντλητη
αγάπης έμπνευση
τέρψη εξωπραγματική
φεγγοβόλα ομορφιά...

την ώρα αυτή την ακατάλυτη
κ' οι δυο αχώριστοι ένα ...
σ' ένα κορμί, σε μια ψυχή
και ταξιδεύουμε νοερά
στης θάλασσας τα ολόδροσα ύδατα
γύρω απ' την νησίδα της αγάπης

δίχως όρια, δίχως φραγμούς
εκεί όπου βασιλεύει
η απαράμιλλη ωραιότητα και χάρη
κι χαρισμένη ελπίδα

παραμύθι ονειρεμένο, ω...

ατέλειωτο, υπέροχο...
φαντασμαγορικό

μέχρι να 'ρθει η αυγή...

 Πάρης Παπανικολάου

Ήλιοι ολόλαμπροι την ζέση τους σκορπούν

Ήλιοι ολόλαμπροι την ζέση τους σκορπούν
κι ολόδροσα ρυάκια την έρση τους χαρίζουν
μες σε μαγική ατμόσφαιρα...
αστραποβόλα οπτασία, φαντασμαγορική,
- τα αιθέρια αηδόνια τραγουδούν
δίχως αναπαμό...
για τον έρωτα, την αγάπη μας
και τα χρόνια λησμονιάς
γλυκές νεράιδες καθώς,
στήσανε χορό...
τραγουδώντας
μαζί με τα ξωτικά.

30/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Στη χρυσαφένια ακρογιαλιά πέρα μακριά στο νησί της ευτυχίας

Στη χρυσαφένια ακρογιαλιά
πέρα μακριά στο νησί της ευτυχίας
νεράιδες μικρές στολίστηκαν
με τα χρώματα του ουράνιου τόξου
φέρνοντας την έρση την γλυκιά
από δάσος της φαντασίας ιερό
με πολύχρωμα μυρωμένα άνθη
και στάμνες κρυστάλλινες μ' αθάνατο νερό
...καλωσορίζοντας....
μες στη χρυσοπόρφυρη
αιθέρια ατμόσφαιρα...
την ρόδινη, μαγευτική αυγή.

Πάρης Παπανικολάου

Επουράνια δόξα μαγεμένη ομορφιά

Επουράνια δόξα
μαγεμένη ομορφιά
εκάστοτε αγαλλίαση
μέθεξη, φαντασμαγορική

όπου λατρεύω εκστατικά τώρα
στο παραμυθένιο κάστρο των ονείρων
κάπου μεταξύ ουρανού και γης
άλλοτε στο χρόνο...

οι νύμφες σιγοτραγουδούν...

μες στα δάση της απόλυτης έρσης
ύμνους, εγκώμια, δοξάζουσα χρυσά
για τον έρωτα μας, την αγάπη,
το πάθος, την ελπίδα στη ζωή...

ω, χρυσαφένια μου ηλιαχτίδα
ήρθες κι έφερες της άνοιξης το φως
και την ευτυχία που ζητούσα

η ψυχή μου έχει γαληνέψει πια
με ολομέταξα χάδια
και εύθυμη αγάπη
ενθουσιώδης στη καρδιά

ω, είναι μου,
σκέψη και πνοή μου
Ηώ μου και Λητώ...

μέρα - νύχτα, νύχτα - μέρα
την γοητεία σου δοξάζω
και την αξεπέραστη ομορφιά
είσαι ότι ωραιότερο αντάμωσα ποτέ...

σ' αγαπώ...

17/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Μες στο κατα-καλόκαιρο στη λιόλουστη ακτή

Μες στο κατα-καλόκαιρο
στη λιόλουστη ακτή
ο ούριος άνεμος
διέσχιζε τα ξανθά σου μαλλιά
καθώς στα μάτια σου αγνάντευα
πελάγη αστείρευτα γαλάζια
πάνδροση, κυματιστή,
ονειρώδες πανδαισία
τώρα που...
η ωκεάνια έμπνευση γίνεται
θαλάσσιο, ακατάπαυστο δάκρυ
στάζοντας σ' ένα κοχύλι στο γιαλό
που μόλις ξεβράστηκε απ' το κύμα.

22/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Σε ονειρώδες κόσμο μαγικό

Σε ονειρώδες κόσμο μαγικό
πέρα μακριά από τα όρια της φαντασίας
νουφαρό-λούλουδα την μέθη τους σκορπούν
με φανταχτερή χρωμάτων πανδαισία,
την ώρα εκείνη που...
διασχίζουμε ολόγυρα μαζί
την διάφανη γαλάζια
λίμνη της αγάπης,
με απαράμιλλη κομψότητα και χάρη
κι αμέριστη γαλήνη...
την χαρισμένη υμνωδία των θεών
με ευθυμία απολαμβάνουμε...
στο εκσταστικό τραγούδι των κύκνων.

 Πάρης Παπανικολάου

Ρομαντικό πάθος...

Ρομαντικό πάθος...
την καρδιά μου συνεπαίρνει
σε υπερ-ωκεάνιο γιαλό
πέρα μακριά...
στο νησί της ευτυχίας,
ηλιοστάλαχτη ελπίδα
βασιλεύει…
στ’ απύθμενα του νου,
απ' την μυθική παρουσία
χαρωπής γοργόνας...
της αγάπης και στοργής.

Για χρόνια ολάκερα…
καρτερικά ποθούσα
κι ήρθε πια...
σαν δροσοσταλίδα,
καλοκαιριάτικης απαλής βροχούλας
στ’ απέραντο…
ακρογιάλι της ψυχής μου,
φέρνοντας τα πολύτιμα της δώρα
που τόσο λαχταρώ
και ατενίζω…
μ' αισιοδοξία και χαρά…
μες στα δυο φωτεινά της μάτια
κόσμους ωκεάνιους, λαμπρούς
με διαμάντια και ρουμπίνια,

ο ανεκτίμητος μου...
της ζωής θησαυρός είναι
ευπρόσδεκτης...
μακάριας ευφροσύνης...
που πότε δε θα αφήσω
να λείψει από κοντά μου,

η πολύτιμη ευτυχία έλαμψε
στη χαμένη πολιτεία των αιώνων

κ' η πολυπόθητη...
γαλήνη ονειρευτή...
χαρισμένη στη καρδιά μου.

Πάρης Παπανικολάου

Στη χώρα του παραμυθιού στους πρόποδες

Στη χώρα του παραμυθιού
στους πρόποδες του ουράνιο τόξου
η επτάχορδη ίριδα...
στα πέρατα ταξιδεύει τις αισθήσεις
με αρμονία αγάπης και χρωμάτων πανδαισία.
Ω, λατρεία μου...
ψυχή μου, ομορφιά μου
τις σκάλες του γαλάζιου ουρανού έστρωσα
με κόκκινες - λευκές...
παπαρούνες και τουλίπες
ένα χάραμα γλυκό...
χεράκι - χεράκι να διαβούμε
στον έρωτα δοσμένοι για πάντα
να ζήσουμε τ' όμορφο,
τ' αξέχαστο μαζί...
αγάπης καλοκαίρι !

24/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Γλυκιά μου... δύσκολα περνούν,

Γλυκιά μου...
δύσκολα περνούν,
οι ώρες μακριά σου,
πότε πάλι θα σε συναντήσω;
Να σου πω σ’ αγαπώ !
Σκέπτομαι το λαμπερό χαμόγελο σου
και νοιώθω ευτυχής,
αναπολώ την γλυκιά σου φωνή
να μου λέει σ’ αγαπώ...
και φτερουγίζει η καρδιά μου,
από έρωτα στα ουράνια !
Θυμούμαι τις μέρες μας...
στα φοιτητικά μας χρόνια,
μετά το μάθημα κατεβαίναμε...*
χεράκι χεράκι κάτω στη πόλη,
αφού σταματούσαμε πρώτα
στη θάλασσα...
μιας που ‘ταν μπροστά μας,
να καμαρώσουμε τα γαλάζια κύματα,
καθώς ο ήλιος κόντευε ν’ αρχίσει να δύει.

Αυτές τις στιγμές θυμούμαι
μάτια μου...
τι όμορφα περνούσαμε,
και τι δε θα ‘κανα...
να τις ζήσουμε πάλι...
στη ρομαντική πόλη της Καβάλας,
όπου συνέχεια αναζητώ να 'ρχομαι
κι ας περάσαν χρόνια,
αναπολώντας...
όλες αυτές τις υπέροχες αναμνήσεις !
Περιδιαβαίνω τα σοκάκια,
τους δρόμους, τις πλατείες...
περνώ μπροστά από το σπίτι που ‘μενες
και δεν αντέχω συγκινούμαι...
μακάρι να μπορούσε να γύριζε ο χρόνος πίσω...
να και το παγκάκι στο πάρκο του Φαλήρου**
καθόμασταν με τις ώρες...
τις ανοιξιάτικες φεγγαρόλουστες νύχτες,
μέχρι να έρθει η ροδαυγή,
αγκαλιασμένοι τρυφερά με πάθος...
ένα ζευγαράκι βλέπω να κάθεται τώρα εκεί,
και είναι σαν να βλέπω....εμάς...

15/09/2014 /  Καβάλα
Πάρης Παπανικολάου

(* από την περιοχή Αγ. Λουκάς)
(** πάρκο στο κέντρο της πόλης)

Η αιθερόπλαστη...

επ-ουράνια ύπαρξη
θωρία εκ-θαμβωτική
κάλλος αφροδίσιο
υπερ-αισθαντικό...
γοητεία αξεπέραστη,
δοξάζουσα μαγική...
σε ολάκερο το μεγαλείο,

όπου λατρεύω εκστατικά τώρα
με πάθος αγνό, καθάριο, πλατωνικό...

για εσένα, ω, σκέψη μου,
τα μονοπάτια της αγάπης...
στην ανθερή κοιλάδα της ψυχής μου
έστρωσα με γαλάζια κρίνα...
και ροδοκόκκινες παπαρούνες,
ευωδία ανοιξιάτικη, φαντασμαγορική
κι ας διανύουμε χειμώνα ακόμη...

το ρομαντικό δροσάτο λιόγερμα της έμμετρης ευτυχίας αναπολώ
βυθισμένος καθώς κείτομαι σε ποτάμι παγερής μελαγχολίας...

και η φαντασία αδιάκοπα ταξιδεύει
στην χλοερή πλάση όπου θα διαβούμε...

ηλιοστάσιο φθινοπωρινό, η καλοκαιρινό;
ρόδινο χάραμα μαγευτικό, η πορφυρό δειλινό;
σε σπειροειδή πηγή γαλαζωπών υδάτων;
η σε κρυσταλλένιο δάσος ελάτων;

Με αγάπη ζάμπλουτη από καρδιάς, ψυχής, και πνεύματι δοσμένοι,
για την δική μας την αγάπη, ακόμη και οι ίδιοι οι θεοί δοξάζουν
μιας που παρέμεινε αθάνατη στα χρονικά...

και σαν ιδεατή ύπαρξη επιστρέφει ξανά,
άσβηστη, αξιο-θαύμαστη, παντοτινή,
με συναίσθημα, ελπίδα, έρωτα, πάθος και στοργή
σε άυλο επίπεδο αιθεριακό...
αστραποβολούσας λάμψης,
από αστέρων πανδαισία...
σαν βακχικός χορός
θεών, αγίων και αγγέλων,

< σε ολάκερη την επ-ουράνια πλάση >

μας καλωσορίζουνε με δώρα ανεκτίμητα
από το μυστικό κουτί της Πανδώρας
ποτέ δε θα λείψουμε, έπειτα,
κι όρκο δίνουμε...
εν-αρμονισμένοι σε συμφωνία μυστηριακή
άγνωστα κονσέρτα χρυσών αιώνων
με αιθέριες νότες στο άκουσμα συναρπαστικές...

ταξίδι διάχρονων, απέραντων, ονειρ-αισθήσεων...
σε χρυσοπορφυρή δοξαστή, πλοήγηση τ' απείρου.

Απρίλιος 2015 / © Πάρης Παπανικολάου

Γοργόνα μου… ∞

Τα γλυκά σου χείλη θα φιλήσω
που τόσο λαχταρώ..
ένα γλυκό δειλινό
στ’ απόμερο ακρογιάλι του έρωτα,
είσαι μαγευτική σαν την αυγή...
και ρομαντική σαν το ηλιοβασίλεμα,
την όμορφη ετούτη νύχτα με φεγγάρι
θα σε κρατώ σφιχτά στην αγκαλιά μου
διώχνοντας της ψυχής τον καημό.
Σ’ αγαπώ, πολύ σε αγαπώ...
αυτή η αγάπη απρόοπτα ήρθε...
και σκόρπισε κομμάτια την καρδιά μου
σε παλίρροια αναστάτωσης ερωτική.
Γαλάζιες σκέψεις σαν κύμα ονειρικές
καθώς δελφίνια στήνουν χορό χαρωπό..
γύρω από την πλάση του κορμιού σου,
γοργόνα υπέροχη των ματιών είσαι εσύ..
σε απέραντη φουρτούνα οπτασίας.
Το πάθος μου δεν είναι απατηλό,
για σένα θεά μου που λατρεύω
αν ποτέ χαθείς στον αχανή ωκεανό,
δε θα ‘χω κανένα λόγο για να ζω..
Ροβινσώνας της γοητείας σου θα 'θελα να γίνω
στη στεριά του έρωτα να αράξω..
και ανυπομονητικά να περιμένω..
σε μένα πάλι να γυρίσεις.
Την την μαγική στιγμή αναζητώ
μονάχα να βιώσω πλάι σου..
γοργόνα μου λατρεμένη..νεράιδα του απείρου
με το ωκεάνιο αλμυρο δάκρυ που κυλά
από την άκρη των ματιών μου..
στάζοντας πάνω στη καρδιά μου
υψώνοντας τα χέρια ψηλά στον ορίζοντα αχανή
κάνεις το ξέρω δε θα μ' ακούσει,
φωνάζω δυνατά παρ' όλα αυτά...
σ’ αγαπώ..
Αφιερωμένο.

Πάρης Παπανικολάου

Στη χώρα των ρομάντζων

Στη χώρα των ρομάντζων μια φορά
με τα ωραιότατα ανθόσπαρτα λιβάδια
και τα 'λιολουστα ρυάκια, γαλάζια δροσερά,
γαληνεύοντας την ψυχή με κρυσταλλένια χάδια.

Ο έρωτας ήρθε και ράγισε την καρδιά
με ρομαντικό πάθος που συναρπάζει
κάτω από την καρποφόρα ροδιά...
τις αχαλίνωτες σκέψεις εκστασιάζει.

Καθώς είμαστε κ’ οι δυο αγκαλιασμένοι...
με του ήλιου την ακτίνα τα κορμιά να λούζει
για πάντα εδώ θα ζήσουμε ευτυχισμένοι
μιας η θλίψη κι ο πόνος πια απουσιάζει.

''Κει ψηλά στον ασυννέφιαστο ουρανό,
τα πουλιά πετούν ύμνους τραγουδώντας
να και η πανέμορφη ίριδα με χρωματιστό πανό
στα χείλη μας γλυκά χαμόγελα σκορπώντας''.

Πάρης Παπανικολάου

Πελαγίσια ομορφιά

Πελαγίσιο ωραίο πάθος
συναρπάζει την καρδιά
στης θάλασσας το βάθος
κυματίζει η ομορφιά,

χρυσοκόκκινη ηλιαχτίδα
τ’ ακρογιάλι που φωτίζει
χαρωπή θερμή ελπίδα
την ψυχή μου φτερουγίζει,

ωραιότατη ξανθιά
σε κοιτάζω με καμάρι
στου νησιού την αμμουδιά
μια νύχτα με φεγγάρι,

καθώς ήρθες στη ζωή
κρατώντας δυο άνθη
πάντα θα ‘μαστε μαζί
στα ευγενή τα πάθη,

των ματιών η πανδαισία
Θα ‘σαι πάντοτε  γλυκιά μου
η θεϊκή σου παρουσία
ομορφαίνει τα όνειρα μου,

ξαναφέρνοντας σε μένα
την ευτυχία που ποθώ
με φιλιά καραμελένια
απ’ τον βυθό θα λυτρωθώ.

Πάρης Παπανικολάου

Στη πόλη της Καβάλας επέστρεψα ξανά...

Στη πόλη της Καβάλας
επέστρεψα ξανά...
στο χώρο όπου φοιτούσαμε
πάνω εκεί ψηλά...
θυμούμαι όλες εκείνες...
τις υπέροχες, αξέχαστες στιγμές
που περνούσαμε τα δυο μας...
ω, τι όμορφα ρομαντικά που ήταν
στεκόμασταν τα βράδια...
κι αγναντεύαμε τον έναστρο ουρανό,
η θάλασσα θεσπέσια φάνταζε...
με την ολόγιομη φεγγαριά
να καθρεφτίζει άπλετα το φως της
και τα φώτα της πόλεως...
μιλιούνια παντού...
αναβόσβηναν, με ρυθμό εκστατικό...
ακόμα κρατώ φυλαγμένο στη καρδιά
το τετράδιο με τους πρώτους μας στίχους
που γράφαμε εγώ για σένα...
κι εσύ για μένα με πολύ αγάπη.
έτσι εκφράζαμε εμείς τον έρωτα μας
πόσο ωραία ήταν...!
Πέντε η ώρα το απόγευμα τώρα
στέκομαι στο ανοιχτό αμφιθέατρο
και σε συλλογιέμαι ανελλιπώς...
με τους ήχους απαλής μουσικής
απ' τα δωμάτια των φοιτητών...
κοιτώντας με συγκίνηση την ζωγραφιά με σπρέι
που είχαμε ζωγραφίσει στον τοίχο !
Που να ‘σαι άραγε τώρα;
Τι κάνεις; Πως να περνάς;
Άγνωστο...
μακάρι να μπορούσα...
να γύριζα τον χρόνο πίσω,
ξεκινώντας απ' την πρώτη μέρα...
όλο αυτό το πανέμορφο ρομάντζο,
που γράφτηκε για εμάς...
στα φοιτητικά μας χρόνια...
γλυκιά μου !
Θα σε σκέπτομαι πάντα...
σαν ενθύμηση γλυκιά...
δε θα σε ξεχάσω ποτέ !
αφιερωμένο...<3

Πάρης Παπανικολάου