Μες στο κατα-καλόκαιρο στη λιόλουστη ακτή

Μες στο κατα-καλόκαιρο
στη λιόλουστη ακτή
ο ούριος άνεμος
διέσχιζε τα ξανθά σου μαλλιά
καθώς στα μάτια σου αγνάντευα
πελάγη αστείρευτα γαλάζια
πάνδροση, κυματιστή,
ονειρώδες πανδαισία
τώρα που...
η ωκεάνια έμπνευση γίνεται
θαλάσσιο, ακατάπαυστο δάκρυ
στάζοντας σ' ένα κοχύλι στο γιαλό
που μόλις ξεβράστηκε απ' το κύμα.

22/06/15/ Πάρης Παπανικολάου