Στο συννεφένιο παλάτι της καρδιάς σου (μέρος ΙΙ)

Στο συννεφένιο παλάτι της καρδιάς σου
ηλιαχτίδα ανέσπερη τα πέρατα φεγγίζει
με φαντασμαγορικές ακτίνες πάθους˙
τ’ αηδόνια γύρω μας χαρωπά πετούν
καθώς ρομάντζα αιθέρια μας γλυκο - τραγουδούν,
.
'' το αγνάντεμα της γοητείας μπρος στα φεγγοβόλα σου μάτια…
ανοιχτό γαλάζιο σαν τον πάντοτε κατακαλόκαιρο ουρανό˙ ''
.
— Δάκρυ σιγοστάζει διάφανο, στάλα αγάπης και στοργής
στη γη πέφτει και φυτρώνει λουλούδι
κόκκινο λευκό σε άχρονη στιγμή
που στο χαρίζω, — ψυχή μου, αιθέρια γλυκιά
με περισσή αγάπη από καρδιάς˙
στα μονοπάτια της νόησης...
μαζί τώρα θα εν-αγκαλιστούμε
αναζητώντας τον αλησμόνητο πόθο
σε λιβάδια καταπράσινα ανθηρά,
απείρου δοξασία, αρμονία ποιητών, — ξεχασμένων εμπνεύσεων
σκορποχώρια γαλήνη ευωδιαστή στη σκέψη
τώρα που σε κρατώ απ' το χέρι… (έστω κι ας είναι όνειρο)
και ταξιδεύουμε εκεί ψηλά πετώντας
με τα φτερά του Έρωτα…
((και τα σανδάλια του Ερμή
πέρα από τ' άστρα τα λαμπρά…
.
'' Στην έμπρακτη αγάπη διακαής — παντοτινά δοσμένοι
με ευτυχή κατάληξη σε αστροπύλαια πελάγη του 'ρανού˙ ''
.
εν - αρμονία…
θεόσταλτη
νιρβάνα ιερή,
αγαλλίαση, μακαριστή˙
σαν τετελεσμένη εορτή στην εσχατιά του χρόνου...
.
Πάρης Παπανικολάου - 07/03/2015