Ηλιαχτίδα μου...

Ηλιαχτίδα χρυσολαμπερή
φως αγάπης και λατρεία
ω, πόσο σ' αγαπώ, να ξέρες πόσο
δίχως εσένα πια...
στιγμή δε κάνω...

τα μάτια σου τι όμορφα
καστανόχρωμα, αμυγδαλωτά κι ωραία
πόσο λατρεύω να θωρώ
στη χρυσαφένια ακτή του πόθου
με θέα υπέροχη το ηλιοβασίλεμα,
'κεινα τα όμορφα απογεύματα τ' Αυγούστου
όπως τότε...

π' ανταμώσαμε...
της μοίρας ήταν γραφτό
σ' ένα κορμί αχώριστα δοσμένοι
σε μια καρδιά, σε μια ψυχή
αγάπη μου, λατρεία, και Θεά μου
θα σ' αγαπώ για πάντα !

Πάρης Παπανικολάου / Σεπτέμβριος '15