Σε σκέπτομαι…

Αγάπη μου...

σε σκεπτόμουν όλη νύχτα

γλυκά φιλιά να σου χαρίζω...

να σε βαστάξω ξανά...

στην αγκαλιά μου ελπίζω

τον έρωτα τον φλογερό σε σένα βρήκα.

Σκέπτομαι ότι σε κρατώ από το χέρι

και περπατούμε μέρα στο λιβάδι

άγγιγμα θειο, μεταξένιο χάδι

μες στο καυτό καλοκαίρι.

Μην αρνηθείς την αγάπη ετούτη...

είν’ ότι ωραιότερο...

έχουμε συναντήσει κ’ οι δυο

μου λείπεις από κοντά μου...

και κοντεύω να τρελαθώ

βυθισμένος είμαι ολημερίς στη λύπη.

Φαντάσου πόσο όμορφα θα ‘ναι

να ζούσαμε πάντα... για πάντα μαζί...

είσαι εσύ η δροσερή αύρα στη ψυχή

τα μάτια σου αγάπη και στοργή αντηχούνε.

΄΄Σ’ αγαπάω, σε λατρεύω, σε θαυμάζω
γυναίκα μου λατρεμένη μοιραία...
είσαι του παράδεισου η ωραία...
και μόνο που σε αναπολώ στενάζω.΄΄

26/05/2014/ Πάρης Παπανικολάου

Άλλη μια νύχτα σκοτεινή

Άλλη μια νύχτα σκοτεινή,
δίχως ολόγιομο φεγγάρι,
αγναντεύω με καμάρι...
της σταγόνες της βροχής.

Σε νοιώθω στη καρδιά μου
μέρες ολάκερες τώρα...
του έρωτα ποθώ την ώρα
αντί τις απρόσιτες λύπες.

Το πάθος με συγκλονίζει
για τα μάτια σου π’ αγαπώ
φλογερά καρδιοχτυπώ...
καθώς στάζει ένα δάκρυ (στη ψυχή).

Δεν αντέχω άλλο μόνος
Σε θέλω στην αγκαλιά μου
σκοτάδι βλέπω στα όνειρα μου
κι όχι την λαμπερή ηλιαχτίδα.

Πάρης Παπανικολάου

Μια νυχτιά συννεφιασμένη

Νυχτιά συννεφιασμένη σε συνάντησα
μια φορά στη χρυσαφένια ακρογιαλιά
έφερες το φως στη ψυχή σαν αντηλιά
κι έπειτα ποτέ ξανά δε δάκρυσα.

Γοητεία αξεπέραστη εκτυφλωτική...
αντίκρισα στα καστανά σου μάτια
ξαπλωμένοι καθώς στης άμμου τα παλάτια
και ζωγραφίζω την θεϊκή σου μορφή.

Ο έρωτας καλώς ήρθε στη ζωή...
με γλυκά φιλιά και μεταξένια χάδια
με το φεγγάρι συνοδεία τα βράδια...
ρομάντζο τρυφερό με πάθος και στοργή.

Πλέον είμαι πολύ ευτυχισμένος...
πλάι σε σένα πανέμορφη γλυκιά μου
μελιστάλαχτα ‘γιναν τα όνειρα μου
παντοτινά με σένα θα 'μαι ερωτευμένος.

Πάρης Παπανικολάου

Αναμνήσεις…

Οι αναμνήσεις γυρίζουν στο νου μου σαν σκιές
καθώς με πιάνει το πικρό παράπονο μου
νύχτες ονειροπολώ σε χώρες αγγελικές
είναι το μονάκριβο αδιάκοπο όνειρο μου.

Ηλιόλουστη γαλήνη λαχταρώ στη καρδιά
σ’ ανθόσπαρτο γαρδενιών μαγευτικό λιβάδι
νεράιδες να τραγουδούν με χάρη κι ομορφιά
γοητεύοντας την ψυχή με χρυσομεταξένιο χάδι.

Τι κι αν το αύριο αργεί να ξημερώσει
τι κι αν πόνος πικρός βασανίζει για χρόνια
κάποτε η αγάπη δώρα θα 'ρθει να δώσει
θα τα φυλάξω βαθιά στις σκέψεις μου αιώνια.

Πάρης Παπανικολάου

Σονέτο

Ο πόνος δε φεύγει απ’ την καρδιά
βασανίζει εδώ και καιρό τώρα
της ευτυχίας να ‘ρθει η ώρα
είν' η μονάκριβη παρηγοριά.

Λουσμένη απ’ το φεγγάρι βραδιά
στην ωραία του πουθενά χώρα
με τ' ακριβά πολύτιμα της δώρα...
μιαν όμορφη λαχταρώ συντροφιά.

Ίσως ν’ αργήσει πια να ξημερώσει
όμως δε θα σβήσει η ελπίδα...
συλλογιέμαι θωρώντας την σελήνη,

τον έρωτα καρτερώ να δώσει...
την λαμπρή στη ψυχή ηλιαχτίδα
φέρνοντας την ποθητή γαλήνη.

Πάρης Παπανικολάου

Νύχτα φεγγαρολουσμένη ∞

Ήταν μια νύχτα φεγγαρολουσμένη
στο νησί της υπέρτατης ευτυχίας
από τα ύδατα ήσουν λουσμένη...
στα πελάγη της γαλάζιας ευτυχίας.

Φίλησα τότε τα δυο σου χείλη...
κατακόκκινα που ‘ταν ζουμερά
ξημέρωμα της πρώτης τ’ Απρίλη
τα πάντα γύρω ήταν ρομαντικά.

Στη Θεά ορκίστηκα αγάπη αιώνια
με συνοδεία 'κει ψηλά τον Αυγερινό
ήπια θα δεις θα κυλήσουν τα χρόνια...
δίχως πόνο, δάκρυ και καημό.

Παντοτινά στη ζωή θα λατρεύω
την πανέμορφη σου παρουσία...
έχω παύσει έπειτα να υποφέρω
καθώς ήρθε (ταξιδεύει) πια του έρωτα η φαντασία.

Πάρης Παπανικολάου

Ονειρική ευτυχία ∞

Ήρθες νύχτα στα όνειρα μου
να φέρεις την χαρά μου...
όνειρα βλέπω πια γλυκά
πανέμορφα ρομαντικά.

Τον έρωτα καλωσόριζα στη ζωή
με πολύ πάθος, αγάπη και στοργή
στα μάτια σου αγναντεύω ευτυχία
καλοσυνάτη γαλάζια γοητεία.

Πόσο σε λατρεύω, σε θαυμάζω...
εσένα σαν αρχαία θεά δοξάζω...
την ποθητή γαλήνη νοιώθω στη ψυχή
μακάρια ευλογητή σαν προσευχή.

Καλλονή μου κάθε φορά που σε κοιτώ
στα ουράνια έχω την αίσθηση πετώ
φτερουγίζει από πόθο η καρδιά μου...
καθώς σε βαστώ τώρα στη ζεστή αγκαλιά μου.

Πάρης Παπανικολάου

Φλογερή ματιά

Αντίκρισα στη ματιά σου
πάθος ωραίο φλογερό
ποθώ την αγκαλιά σου
ένα βράδυ βροχερό,

σε σκέφτομαι και λιώνω
δε μπορώ ν’ αντισταθώ
όλη μέρα μαραζώνω...
πια κοντεύω να τρελαθώ,

τι όμορφη είσαι γλυκιά μου
και πόσο γοητευτική...
σε νοιώθω στη καρδιά μου
σαν τρυφερή πληγή...

κεχριμπαρένιο κορμί...
στο παράδεισο πλασμένο
στη ψυχή μου οι πειρασμοί
από δάκρυ ξεχασμένο,

Με πολλά καυτά φιλιά
θα δροσίσω τα δυο σου χείλη
κάτω στην ακρογιαλιά
εν’ αυγουστιάτικο δείλι...

έλα λοιπόν πλάι σε μένα
να ζήσουμε ευτυχισμένοι
χρόνια γλυκά ονειρεμένα
στον έρωτα κ’ οι δυο δοσμένοι.

Πάρης Παπανικολάου

Σπαράζει η καρδιά μου

Σπαράζει η καρδιά μου
με φλόγα πόθου άσβηστη
κάθε φορά που τα μάτια σου κοιτάζω
κι 'ναι... σαν να ξαναγεννιέμαι
σε ουτοπία λαμπερή
χρυσογαλάζιων κρίνων,

ήρθες κι έφερες
αιθέρια μου ύπαρξη
νεραιδένια μου αγάπη,
την υπέροχη άνοιξη...
και την ποθητή γαλήνη
στο γίγνεσθαι, στη σκέψη, στη πνοή μου
κι ατενίζω πλέον αμέριμνα
τα χρώματα τα συναρπαστικά
τριγυριστά στην φύσις όλη,

ω, φεγγαρένια μου...
ψυχή μου, ομορφιά μου, ονειρο-μυθική
είσαι εσύ το θειο φως...
κ' η ηλιαχτίδα πάθους στη καρδιά μου,

ποτέ δε θα λείψω από κοντά σου
θα ταξιδεύουμε μαζί...
σε τόπους θαυμάσιους, παραμυθένιους, μαγικούς
αν κι εσύ το επιθυμείς...
κάπου μεταξύ ουρανού και γης
με ανεξίτηλη αγάπη, άφθαρτη, καθάρια
σε μια ψυχή αχώριστοι...
σ' ένα κορμί ολότελα δοσμένοι

στο φως των αιώνων την γιορτή...

δίχως το τέλος του χρόνου ποτέ μας έβρει.

15/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Άλλη μια νύχτα με φεγγάρι

Άλλη μια νύχτα με φεγγάρι
ολόγιομο λαμπρό...
κοιτάζω με καμάρι
τα δυο σου μάτια π' αγαπώ !
○
Στης θάλασσας τα ύδατα
γαλάζια πανδαισία
μεχρι να 'ρθει η ροδαυγή...
διωγμένοι καημοί..
ερχόμενη ευτυχία.

Πάρης Παπανικολάου

(σε τόπους μυθικούς μέρος ΙΙ) ∞

Να και το νησί της Καλυψώς
επίγεια θαλάσσια ουτοπία, ονειρο-μαγική
τα γαλάζια κύματα χτυπούνε τα βράχια στο γιαλό
οι ωκεανίδες στα παράλια κολυμπούνε
και οι σειρήνες ρομάντζα τραγουδούνε
○
καθώς με τα αιθέρια μας σώματα...
πετούμε αμέριμνα με γαλήνη...
πέρα από τα όρια του πελάγους (πέρα από τα όρια) (μακρια απ' τα ορη) τ' ουρανού.

30/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

(σε τόπους μυθικούς μέρος Ι) ∞

Στη πολιτεία των θεών
τον χρυσελεφάντινο θόλο
μες από πύλες διαμάντινες
υπέρλαμπρης αίγλης, ομορφιάς,
σε παλάτι, ονειρο-μαγικό...
μυθικό-φανταστικές υπάρξεις
που ακούγαμε στα παραμύθια
μπρος στην άφθαρτη, καθάρια τώρα
νοητή μας θέαση...
- Η λατρεμένη Αφροδίτη
επειδικνύοντας τα θεια της κάλλη
μας καλωσορίζει με ανεκτίμητα δώρα
και θεικές τιμές...
στον ουράνιο Όλυμπο.

30/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Κυματιστές γαλάζιες σκέψεις...

Κυματιστές γαλάζιες σκέψεις...
στη λίμνη αέναα γυρνούνε
που σμίξαμε για πρώτη φορά
και ποτέ δε θα αποχωριστούμε

μιας που...

το φως των αιώνων λάμπει
για τον έρωτα μας, το πάθος, την ζωή

υμνωδία ιερή αντηχεί
τριγυριστά στη φύσις όλη
κι ευωδάτη λουλουδένια ομορφιά

ω, πανέμορφο ονειρικό ρομάντζο είναι...
που σαν γράφτηκε για εμάς,

μια χαρμόσυνη αξημέρωτη νυχτιά
αγάπη μου γλυκιά...

ταξίδι διάχρονο...

έρωτα, αγάπης κι ευτυχίας
δίχως αρχή, δίχως τελειωμό...

25/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Στον ονειρώδες κόσμο των Νυμφών

Παραδείσια κορμιά...
κάλλιστα μαγευτικά
υπάρξεις αιθέριες, φαντασμαγορικές...

τελειότητα, λάμψη, απαράμιλλη ομορφιά
αυθύπαρκτη σαγήνη,
αξεπέραστη,
εκ-τυφλωτική...

όπου λατρεύω εκστατικά τώρα
την ώρα εκείνη, την ακατάλυτη...
που στον ορίζοντα προβάλει…
η ροδοδάχτυλη αυγή,
πίσω απ’ τα ψηλά βουνά...

δροσοστάλαχτες πηγές,
βάλτη, άλση, τρεχούμενα ρυάκια,
στο κρυσταλλένιο δάσος των Νυμφών
γλυκύτατη έρση...

< σαν όραμα επ-ουράνιο, καλοκαιρινό >

μυθική αίγλη, ω...
αφθονία χρωμάτων, αγαλλίαση ιερή,
ονει-ρομαντική...
○
κι έπειτα...

ενθουσιώδης μέθη των αισθήσεων
τον νου και την σκέψη ταξιδεύει
με εύθυμη αστραποβόλα δόξα
κ' υπέρμετρη ευτυχία,

κάθε φορά, κάθε φορά...

που στέκω αμέριμνος κι ονειροπολώ
την φεγγοβόλα λάμψη των ματιών
θωρώντας...
πολύχρωμα διαμάντια,
και χρυσάφι με ρουμπίνια

Ναιάδα μου λατρεμένη...
Ηώ μου ηλιο-φωτολουσμένη
Λητώ μου φεγγαρόφωτη, αστερένια ομορφιά
Ιεροκηπεία της ψυχης μου ευλογητή...

όνειρο μου ατέλειωτο… αιθερο-αισθαντικό
ποτέ να μη μ’ αφήσεις...

16/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Ας κλείσουμε τα μάτια κι απόψε...

Ας κλείσουμε τα μάτια κι απόψε...
κι ας ταξιδεύσουμε άλλοτε στο χρόνο
πίσω σε μέρη λησμονημένα απ' τον ανθρώπινο νου
ειρήνης, ευημέριας, αγάπης...
θωρώντας λιβάδια, δάση, κρυστάλλινα ρυάκια
χαμένες πολιτείες βυθισμένες στη λήθη των αιώνων
παραμυθένιες, μαγικές...
οι εκ-τυφλωτικές αχτίνες του ηλίου
παραδεισένια έκσταση
αμέριμνη στις αισθήσεις,
και η μέθη ευωδιάς
των γιγάντιων τουλιπών
συναρπαστική χρωμάτων πανδαισία !
Ω, νεραιδένια μου ύπαρξη
Ναιάδα μου λατρεμένη...
αυτό το υπέροχο ονειρικό ρομάντζο
κάθε νύχτα... κάθε νύχτα,
θέλω ν' απολαμβάνουμε μαζί... για πάντα !

 Πάρης Παπανικολάου

Είναι ένα όμορφο απόγευμα

Είναι ένα όμορφο απόγευμα
ο ήλιος ετοιμάζεται να δύσει
τώρα σε μια ζεστή αγκάλη
αχώριστη κ' οι δυο...
καθούμενοι σε βράχο
στο λοφίσκο αγάπης 'κει ψηλά
αγναντεύοντας το πέλαγος,
τα δελφίνια αμέριμνα κολυμπούν
και οι γλάροι ολόχαρα πετούν
πάνω απ' τα γαλάζια κύματα.
- Να και το καραβάκι
σαλπάρει στ' ανοιχτά...
τα πανιά του απλωμένα έχει
και κυματίζουν με ρυθμό...
απ' τον ούριο άνεμο,
αστείρευτη χρωμάτων πανδαισία
με συντροφεύει...
στα πελαγίσια, αλαργινά τα όνειρα μου !

 Πάρης Παπανικολάου

Απόψε το βράδυ ας κλείσουμε τα μάτια

Απόψε το βράδυ ας κλείσουμε τα μάτια
κι ας ονειρευτούμε το ίδιο όνειρο,
στο λιβάδι θα γυρίσουμε άλλοτε στο χρόνο
όπου ανταμώσαμε για πρώτη φορά,
το χαμόγελο θα γλυκο-ρέει στα χείλη μας
σαν ρυάκι αστείρευτο από της φαντασίας βουνοπλαγιά
κι όμοια δάκρυ κρυστάλλινο χαράς
θα στάζει ανέμελα απ' των ματιών την άκρη
πάνω σε άνθη, ανοιξιάτικα, μυρωδάτα...
- την στιγμή την ατέλειωτη, εκείνη
ταξιδεύοντας μαζί με φτερωτά σανδάλια
ονειροπολώ αιώνες τώρα...
τα πάντα θα θωρούμε πανοραμικά
τα άστρα πιο κοντά...
την γη πιο μακριά...
και θα θέλουμε να πετούμε
όλο και πιο ψηλά...
όλο και πιο ψηλά
η παντοτινή θωριά του έρωτα και της ευτυχίας
μπρος στην ακατάλυτη μας θέαση
σαν φαντασμαγορία...
- και σαν ξυπνήσουμε το πρωί με το καλό
θα είμαστε απόλυτα ευτυχείς
με την ανάμνηση αυτή την γλυκιά
που θα μας συντροφεύει
 με αγάπη και γαλήνη
στο χρονικό της μέρας.

 Πάρης Παπανικολάου

Στον πανευτυχή κόσμο των ονείρων

Στον πανευτυχή κόσμο των ονείρων
μια γαληνόχαρη, αξημέρωτη βραδιά
πανοραματική θέαση...
αυθύπαρκτη θωριά,
σ' αστείρευτα γαλάζια
πελάγη ευτυχίας...

πηγή ανεξάντλητη
αγάπης έμπνευση
τέρψη εξωπραγματική
φεγγοβόλα ομορφιά...

την ώρα αυτή την ακατάλυτη
κ' οι δυο αχώριστοι ένα ...
σ' ένα κορμί, σε μια ψυχή
και ταξιδεύουμε νοερά
στης θάλασσας τα ολόδροσα ύδατα
γύρω απ' την νησίδα της αγάπης

δίχως όρια, δίχως φραγμούς
εκεί όπου βασιλεύει
η απαράμιλλη ωραιότητα και χάρη
κι χαρισμένη ελπίδα

παραμύθι ονειρεμένο, ω...

ατέλειωτο, υπέροχο...
φαντασμαγορικό

μέχρι να 'ρθει η αυγή...

 Πάρης Παπανικολάου

Ήλιοι ολόλαμπροι την ζέση τους σκορπούν

Ήλιοι ολόλαμπροι την ζέση τους σκορπούν
κι ολόδροσα ρυάκια την έρση τους χαρίζουν
μες σε μαγική ατμόσφαιρα...
αστραποβόλα οπτασία, φαντασμαγορική,
- τα αιθέρια αηδόνια τραγουδούν
δίχως αναπαμό...
για τον έρωτα, την αγάπη μας
και τα χρόνια λησμονιάς
γλυκές νεράιδες καθώς,
στήσανε χορό...
τραγουδώντας
μαζί με τα ξωτικά.

30/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Στη χρυσαφένια ακρογιαλιά πέρα μακριά στο νησί της ευτυχίας

Στη χρυσαφένια ακρογιαλιά
πέρα μακριά στο νησί της ευτυχίας
νεράιδες μικρές στολίστηκαν
με τα χρώματα του ουράνιου τόξου
φέρνοντας την έρση την γλυκιά
από δάσος της φαντασίας ιερό
με πολύχρωμα μυρωμένα άνθη
και στάμνες κρυστάλλινες μ' αθάνατο νερό
...καλωσορίζοντας....
μες στη χρυσοπόρφυρη
αιθέρια ατμόσφαιρα...
την ρόδινη, μαγευτική αυγή.

Πάρης Παπανικολάου

Επουράνια δόξα μαγεμένη ομορφιά

Επουράνια δόξα
μαγεμένη ομορφιά
εκάστοτε αγαλλίαση
μέθεξη, φαντασμαγορική

όπου λατρεύω εκστατικά τώρα
στο παραμυθένιο κάστρο των ονείρων
κάπου μεταξύ ουρανού και γης
άλλοτε στο χρόνο...

οι νύμφες σιγοτραγουδούν...

μες στα δάση της απόλυτης έρσης
ύμνους, εγκώμια, δοξάζουσα χρυσά
για τον έρωτα μας, την αγάπη,
το πάθος, την ελπίδα στη ζωή...

ω, χρυσαφένια μου ηλιαχτίδα
ήρθες κι έφερες της άνοιξης το φως
και την ευτυχία που ζητούσα

η ψυχή μου έχει γαληνέψει πια
με ολομέταξα χάδια
και εύθυμη αγάπη
ενθουσιώδης στη καρδιά

ω, είναι μου,
σκέψη και πνοή μου
Ηώ μου και Λητώ...

μέρα - νύχτα, νύχτα - μέρα
την γοητεία σου δοξάζω
και την αξεπέραστη ομορφιά
είσαι ότι ωραιότερο αντάμωσα ποτέ...

σ' αγαπώ...

17/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Μες στο κατα-καλόκαιρο στη λιόλουστη ακτή

Μες στο κατα-καλόκαιρο
στη λιόλουστη ακτή
ο ούριος άνεμος
διέσχιζε τα ξανθά σου μαλλιά
καθώς στα μάτια σου αγνάντευα
πελάγη αστείρευτα γαλάζια
πάνδροση, κυματιστή,
ονειρώδες πανδαισία
τώρα που...
η ωκεάνια έμπνευση γίνεται
θαλάσσιο, ακατάπαυστο δάκρυ
στάζοντας σ' ένα κοχύλι στο γιαλό
που μόλις ξεβράστηκε απ' το κύμα.

22/06/15/ Πάρης Παπανικολάου

Σε ονειρώδες κόσμο μαγικό

Σε ονειρώδες κόσμο μαγικό
πέρα μακριά από τα όρια της φαντασίας
νουφαρό-λούλουδα την μέθη τους σκορπούν
με φανταχτερή χρωμάτων πανδαισία,
την ώρα εκείνη που...
διασχίζουμε ολόγυρα μαζί
την διάφανη γαλάζια
λίμνη της αγάπης,
με απαράμιλλη κομψότητα και χάρη
κι αμέριστη γαλήνη...
την χαρισμένη υμνωδία των θεών
με ευθυμία απολαμβάνουμε...
στο εκσταστικό τραγούδι των κύκνων.

 Πάρης Παπανικολάου

Ρομαντικό πάθος...

Ρομαντικό πάθος...
την καρδιά μου συνεπαίρνει
σε υπερ-ωκεάνιο γιαλό
πέρα μακριά...
στο νησί της ευτυχίας,
ηλιοστάλαχτη ελπίδα
βασιλεύει…
στ’ απύθμενα του νου,
απ' την μυθική παρουσία
χαρωπής γοργόνας...
της αγάπης και στοργής.

Για χρόνια ολάκερα…
καρτερικά ποθούσα
κι ήρθε πια...
σαν δροσοσταλίδα,
καλοκαιριάτικης απαλής βροχούλας
στ’ απέραντο…
ακρογιάλι της ψυχής μου,
φέρνοντας τα πολύτιμα της δώρα
που τόσο λαχταρώ
και ατενίζω…
μ' αισιοδοξία και χαρά…
μες στα δυο φωτεινά της μάτια
κόσμους ωκεάνιους, λαμπρούς
με διαμάντια και ρουμπίνια,

ο ανεκτίμητος μου...
της ζωής θησαυρός είναι
ευπρόσδεκτης...
μακάριας ευφροσύνης...
που πότε δε θα αφήσω
να λείψει από κοντά μου,

η πολύτιμη ευτυχία έλαμψε
στη χαμένη πολιτεία των αιώνων

κ' η πολυπόθητη...
γαλήνη ονειρευτή...
χαρισμένη στη καρδιά μου.

Πάρης Παπανικολάου