Λουλουδένια μου αγάπη... φεγγαρένια μου ευτυχία

Λουλουδένια μου αγάπη...
φεγγαρένια μου ευτυχία
ω, πόσο σ' αγαπώ,
να 'ξερες πόσο...
.
ματάκια μου γλυκά...
όνειρο μου ατέλειωτο
σκέψη μου...
φαντασμαγορική.
.
Είσαι εσύ η μυροβόλα άνοιξη
στης καρδιάς μου το ολάνθιστο λιβάδι
κι όμοια...
το κύμα το γαλάζιο
στης ψυχής μου...
το χρυσαφένιο ακρογιάλι.
.
Μακριά σου πια...
στιγμή δε κάνω
ψυχή μου...
αιθέρια, γοητευτική
φιλώ τα δυο σου χείλη
κι έχω την αίσθηση...
στα ουράνια με φτερά αγγέλων πετώ...
.
στη γη ποτέ ξανά δε θέλω να πατήσω
παρά μόνο,
να ταξιδεύω μαζί σου...
σε επ – ουράνιες πολιτείες, χρυσο – λαμπερές
- ( με άλση, ρυάκια και δροσοπηγές ) -

με οδηγό τον έρωτα...
και ζάμπλουτη πανδαισία χρωμάτων
στο πνεύμα, τον νου και την καρδιά
.
- και αξιοζήλευτη γαλήνη -
.
Θεόπνευστη – Ονειρεμένη - μου Ύπαρξη
φως αγάπης και λατρεία...
δροσοστάλαχτη ομορφιά,
έκπαγλη ηλιαχτίδα...
παραμυθένια μαγική...
ω, πόσο σ' αγαπώ...!

Πάρης Παπανικολάου / 25/11/15