Στη πόλη της Καβάλας επέστρεψα ξανά...

Στη πόλη της Καβάλας
επέστρεψα ξανά...
στο χώρο όπου φοιτούσαμε
πάνω εκεί ψηλά...
θυμούμαι όλες εκείνες...
τις υπέροχες, αξέχαστες στιγμές
που περνούσαμε τα δυο μας...
ω, τι όμορφα ρομαντικά που ήταν
στεκόμασταν τα βράδια...
κι αγναντεύαμε τον έναστρο ουρανό,
η θάλασσα θεσπέσια φάνταζε...
με την ολόγιομη φεγγαριά
να καθρεφτίζει άπλετα το φως της
και τα φώτα της πόλεως...
μιλιούνια παντού...
αναβόσβηναν, με ρυθμό εκστατικό...
ακόμα κρατώ φυλαγμένο στη καρδιά
το τετράδιο με τους πρώτους μας στίχους
που γράφαμε εγώ για σένα...
κι εσύ για μένα με πολύ αγάπη.
έτσι εκφράζαμε εμείς τον έρωτα μας
πόσο ωραία ήταν...!
Πέντε η ώρα το απόγευμα τώρα
στέκομαι στο ανοιχτό αμφιθέατρο
και σε συλλογιέμαι ανελλιπώς...
με τους ήχους απαλής μουσικής
απ' τα δωμάτια των φοιτητών...
κοιτώντας με συγκίνηση την ζωγραφιά με σπρέι
που είχαμε ζωγραφίσει στον τοίχο !
Που να ‘σαι άραγε τώρα;
Τι κάνεις; Πως να περνάς;
Άγνωστο...
μακάρι να μπορούσα...
να γύριζα τον χρόνο πίσω,
ξεκινώντας απ' την πρώτη μέρα...
όλο αυτό το πανέμορφο ρομάντζο,
που γράφτηκε για εμάς...
στα φοιτητικά μας χρόνια...
γλυκιά μου !
Θα σε σκέπτομαι πάντα...
σαν ενθύμηση γλυκιά...
δε θα σε ξεχάσω ποτέ !
αφιερωμένο...<3

Πάρης Παπανικολάου