(σε τόπους μυθικούς μέρος ΙΙ) ∞

Να και το νησί της Καλυψώς
επίγεια θαλάσσια ουτοπία, ονειρο-μαγική
τα γαλάζια κύματα χτυπούνε τα βράχια στο γιαλό
οι ωκεανίδες στα παράλια κολυμπούνε
και οι σειρήνες ρομάντζα τραγουδούνε
○
καθώς με τα αιθέρια μας σώματα...
πετούμε αμέριμνα με γαλήνη...
πέρα από τα όρια του πελάγους (πέρα από τα όρια) (μακρια απ' τα ορη) τ' ουρανού.

30/06/15/ Πάρης Παπανικολάου