Γοργόνα μου… ∞

Τα γλυκά σου χείλη θα φιλήσω
που τόσο λαχταρώ..
ένα γλυκό δειλινό
στ’ απόμερο ακρογιάλι του έρωτα,
είσαι μαγευτική σαν την αυγή...
και ρομαντική σαν το ηλιοβασίλεμα,
την όμορφη ετούτη νύχτα με φεγγάρι
θα σε κρατώ σφιχτά στην αγκαλιά μου
διώχνοντας της ψυχής τον καημό.
Σ’ αγαπώ, πολύ σε αγαπώ...
αυτή η αγάπη απρόοπτα ήρθε...
και σκόρπισε κομμάτια την καρδιά μου
σε παλίρροια αναστάτωσης ερωτική.
Γαλάζιες σκέψεις σαν κύμα ονειρικές
καθώς δελφίνια στήνουν χορό χαρωπό..
γύρω από την πλάση του κορμιού σου,
γοργόνα υπέροχη των ματιών είσαι εσύ..
σε απέραντη φουρτούνα οπτασίας.
Το πάθος μου δεν είναι απατηλό,
για σένα θεά μου που λατρεύω
αν ποτέ χαθείς στον αχανή ωκεανό,
δε θα ‘χω κανένα λόγο για να ζω..
Ροβινσώνας της γοητείας σου θα 'θελα να γίνω
στη στεριά του έρωτα να αράξω..
και ανυπομονητικά να περιμένω..
σε μένα πάλι να γυρίσεις.
Την την μαγική στιγμή αναζητώ
μονάχα να βιώσω πλάι σου..
γοργόνα μου λατρεμένη..νεράιδα του απείρου
με το ωκεάνιο αλμυρο δάκρυ που κυλά
από την άκρη των ματιών μου..
στάζοντας πάνω στη καρδιά μου
υψώνοντας τα χέρια ψηλά στον ορίζοντα αχανή
κάνεις το ξέρω δε θα μ' ακούσει,
φωνάζω δυνατά παρ' όλα αυτά...
σ’ αγαπώ..
Αφιερωμένο.

Πάρης Παπανικολάου