Σονέτο

Ο πόνος δε φεύγει απ’ την καρδιά
βασανίζει εδώ και καιρό τώρα
της ευτυχίας να ‘ρθει η ώρα
είν' η μονάκριβη παρηγοριά.

Λουσμένη απ’ το φεγγάρι βραδιά
στην ωραία του πουθενά χώρα
με τ' ακριβά πολύτιμα της δώρα...
μιαν όμορφη λαχταρώ συντροφιά.

Ίσως ν’ αργήσει πια να ξημερώσει
όμως δε θα σβήσει η ελπίδα...
συλλογιέμαι θωρώντας την σελήνη,

τον έρωτα καρτερώ να δώσει...
την λαμπρή στη ψυχή ηλιαχτίδα
φέρνοντας την ποθητή γαλήνη.

Πάρης Παπανικολάου