Στ' ονειρικό λιβάδι σε καρτερώ εκεί...

Στ' ονειρικό λιβάδι
σε καρτερώ εκεί...
τ' άσπιλο, το πανέμορφο, τ' ανοιξιάτικο,
να εν-αγκαλιστούμε...
ροδοχάραμα μαγευτικό
με την χαρωπή δροσούλα,
το κελάηδημα των πουλιών
να ταξιδεύει, μελωδικά τις αισθήσεις
και η γλυκοστάλαχτη ευωδιά...
των κρινο-λούλουδων...
να τιθασεύει τις σκέψεις με στοργή.

Είσαι τόσο όμορφη, αξεπέραστα όμορφη
η ομορφιά σου θειο δώρο, ανεκτίμητο τ' ουρανού,
στης νοητής θέασης την φεγγοβόλα λάμψη...
και η σαγήνη η υπέροχη, η εκθαμβωτική,
Θεάς, υπέρτατη αίγλη... εξαίσια, μοναδική.

φθινοπωρινή βραδιά θυμούμαι ήταν
σαν σε πρωτ-αντάμωσα...
στης νυχτός τα όνειρα μου...
κι από τότε έπειτα δεν έπαυσα να σ' αναζητώ
υπάρχεις, δεν υπάρχεις, σε κόσμο υλικό;
αδιάφορο...
παρά μόνο ν' αισθάνομαι ευτυχής
κάθε φορά που αναπολώ...
εσένα Νηρηίδα μου,
πεντάμορφη γλυκιά,
υπερ-αίσθηση ωραία
φαντασμαγορική,
στο νου, στη σκέψη...
στην ψυχή !

15/05/2015
Πάρης Παπανικολάου

Στο γλυκομελένιο σου χαμόγελο...

Στο γλυκομελένιο σου χαμόγελο...
αγνάντι το υπέροχο χρώμα, το μαγευτικό
των ροδοκόκκινων χειλιών σου,
την ώρα 'κεινη π' αρχίζει ο ήλιος κι βασιλεύει
χαράζοντας γαλήνη κι ευφορία
στο καταπράσινο, δροσερό, ονειρικό,
καλοκαιρινό... λιβάδι της ψυχής,
όπου θα διαβούμε μαζί
εγώ κι εσύ...
νύχτα έναστρη, ρομαντική,
ερωτευμένοι για πάντα !

Πάρης Παπανικολάου

Απόψε...∞

Απόψε...
την φεγγαρόλουστη ετούτη νύχτα
δηλώνω ότι σ’ αγαπώ...
έκανα τόση υπομονή
περιμένοντας...
την κατάλληλη στιγμή,
στ' αμμουδερό ακρογιάλι του έρωτα
των καταγάλανων κυμάτων,
με την σαγηνευτική ηρεμία
και χαρωπή δροσούλα.

Για πάντα θέλω να 'μαι...
σκλάβος των χαδιών σου
απ’ των απαλών χεριών σου,
όμορφη μου, γλυκιά αγαπημένη,
τα μάτια σου κοιτάζω...
τα γαλάζια που λατρεύω
και πετάει η καρδιά μου,
ψηλά στ’ απέραντα...
όρια του ουρανού,
καθώς σχηματισμένο είναι...
το σύννεφο, της παντοτινής αγάπης.

Πάρης Παπανικολάου

Νεραϊδογέννητη αναδύεται...

Νεραϊδογέννητη αναδύεται...
μέσα από κύμα φωτόλουστο
σ' επουράνια θάλασσα,
σαγήνης, απέραντης ομορφιάς,
το σταχύ χρώμα...
των μεταξένιων σου μαλλιών
θεία τέρψη, ευτυχή γαλήνη,
χαρισμένη στη ψυχή...
που 'ναι η μελιστάλαχτη ηδονή
της αθανασίας,
τα λαμπερόμορφα σου μάτια
με σιωπή αγάπης αντηχούν
την ξεχασμένη όαση,
απ' τον ανθρώπινο νου,
παράδεισος που 'ναι γνώριμος
κι ας μπορούνε ν' αντικρίσουν
παρά μόνον οι φωτισμένοι,
σε ονειρόπολο επίπεδο
α-συνειδητό...
οι σκέψεις μας μονάχα συναντιόνται
καθώς πετούμε σιωπηλά
με διάφανα φτερά αγγέλων,
αγναντεύοντας...
την ηλιαχτίδα αγάπης
εκεί στα ουράνια ψηλά...
με περίσσια γαλήνη και χαρά,
προμηνύοντας την αιθέρια άνοιξη...
της αναγεννημένης παιδικότητας (αθωότητα) μας.

© Πάρης Παπανικολάου

Η νεράιδα των ονείρων

Νεράιδα μου χρυσαφένια λαμπερή...
ήρθες σιωπηλά στα όνειρα μου
μιαν ανοιξιάτικη ροδαυγή...
να φέρεις την χαρά μου.

Είσαι υπέροχα γοητευτική...
λατρεύω το γλυκό χαμόγελο σου
αγάπη αναβλύζει στοργική...
απ’ την δροσοπηγή των χειλιών σου.

Στα δυο σου όμορφα μάτια
ήλιους αγναντεύω φωτεινούς
‘κει ψηλά σε συννεφένια παλάτια
στους απέραντα γαλάζιους ουρανούς.

Τα ολόξανθα μακριά σου μαλλιά,
ατέλειωτη του νου μου οπτασία...
μες στη ζεστή μου σ' αισθάνομαι αγκαλιά
σαν χάδι πουπουλένιο, ονείρου πανδαισία.
--------
Στο μαγευτικότατο σου θεϊκό κορμί...
τ’ άστρα με τις ακτίνες τους φωτίζουν
γαλήνια συναισθημάτων μαρμαρυγή
στις σκέψεις απόλυτα χαρίζουν.

Αερικό μου, απ' το χέρι σε κρατώ
οδηγώντας εμένα στη χώρα...
των παραμυθιών λαχταρώ...
χαρμόσυνα κυλώντας η ώρα.

Λουλουδάτα λιβάδια απέραντα...
τα δυο μας με αγάπη θα διαβούμε
στου παράδεισου τα πέρατα...
στη γαλήνια δροσιά θ’ αφεθούμε.

Να με σκεπάσεις έκτοτε αν κρυώσω,
απ’ όλη ετούτη την θαυμάσια αίγλη
μες στα φτερά σου ζεστά θα κουρνιάσω...
απ' τα χείλη της ψυχής καθώς θα στάζει μέλι.

© Πάρης Παπανικολάου

Στο πανέμορφο κήπο στο νησί της αγάπης

Ομορφιά μακάρια τριανταφυλλένια,
στο πανευτυχή κήπο της καρδιάς,
ρομάντζο με φιλιά καραμελένια...
μιας έναστρης ρομαντικής βραδιάς.

Το γαλάζιο σύννεφο της αγάπης...
δροσίζει με κρυστάλλινες σταγόνες,
κι ο ανάλαφρος άνεμος ο μπάτης...
στη θάλασσα σαλπάρει τις γοργόνες.

Παλιά ανάμνηση μα όχι ξεχασμένη...
στη σκέψη βασιλεύει με ολόλαμπρη χαρά
θωρία ατέλειωτη, εικόνα μαγεμένη,
στου πελάγους τα καταγάλανα νερά.

Οι πρώτες αχτίνες του ρόδινου ηλίου...
αχνοφαίνονται πίσω απ’ τα ψηλά βουνά,
θαυμάσια ζωγραφιά ονειρικού τοπίου...
με χρώματα υπέροχα γαλήνια φωτεινά.

© Πάρης Παπανικολάου

Το ρομάντζο της ευτυχίας

Σε συνάντησα στα όνειρα μου,
μια νύχτα με αστροφεγγιά...
φέρνοντας γαλήνη στη καρδιά μου,
και την πολυπόθητη χαρά.

Είσαι πανέμορφη σαν την αυγή,
την στιγμή που γλυκά ξημερώνει,
ρομάντζο ευτυχίας με στοργή...
τις σκέψεις στα ουράνια εξυψώνει.

Το χαρμόσυνο ελπιδοφόρο πάθος,
λαχταρούσα με το καλό να ‘ρθει,
μυρωμένο κατακόκκινο άνθος...
φύτρωσε, στης καρδιάς μου την αυλή.

Ωραιότατοι κόσμοι βρίσκονται ξωτικοί,
κάπου ίσως κοντά στην οικουμένη...
με χαμόγελο γλυκό κι αγάπη στοργική
η νεράιδα των λουλουδιών προσμένει.

© Πάρης Παπανικολάου

Αισιοδοξία

Από την μέρα που ‘ρθες στη καρδιά μου
κοιτώ και πάλι μ’ αισιοδοξία την ζωή
νεράιδες γλυκές στα όνειρα μου...
μιαν ανάμνηση ωραία τρυφερή.

Η ηλιαχτίδα πέρα φέγγει με αγάπη,
καθώς φέρνει νηνεμία στη ψυχή,
πρωινό σ’ ανθισμένο μονοπάτι
με υπέροχη γαλήνη ζηλευτή.

Τα μάτια σου με σιωπή αντηχούν
ανεκπλήρωτους έρωτες και πάθη,
τα υγρά σου χείλη σιγοτραγουδούν,
για βάναυσα του παρελθόντος λάθη.

Αν πότε 'ρθει η ώρα χωρισμού...
σίγουρα δε θα αντέξω μακριά σου
τα δάκρυα μου σε άνθη του αγρού...
θα στάζουν, λησμονώντας τα φιλιά σου.

© Πάρης Παπανικολάου

Ανάμνηση αγάπης γλυκιά

Αγάπη μου, έλα στην αγκαλιά μου
σε καρτερώ... με ολόγλυκα φιλιά...
συχνάζεις καιρό στα όνειρα μου...
της νυκτός μου είσαι η αστροφεγγιά,

με τι πάθος φλογερό σ’ ερωτεύτηκα
δίχως διόλου να το περιμένω...
απ’ τα μελιά ματάκια σου μαγεύτηκα
ο έρωτας τελικά είναι πεπρωμένο.

Σε σκέπτομαι σ’ ανοιξιάτικα λιβάδια
πλάι σε μια γαλάζια λίμνη δροσερή
έτσι κυλούν όλα μου τα βράδια...
με την ανάμνηση αυτή την τρυφερή,

δωσ’ μου λοιπόν μια θέση στη καρδιά σου
γλυκιά μου, πεντάμορφη και γοητευτική
για πάντα θα υμνώ την ομορφιά σου
με ύμνους σαν να έχουμε γιορτή.

Πάρης Παπανικολάου

Άκου τον χτύπο στη καρδιά

Άκου τον χτύπο στη καρδιά
πως χτυπά για σένα…
σαν καμπάνα χρυσαφένια…
με διθύραμβο ρυθμό,
φεγγαρόφωτη βραδιά...
η ροδερό χάραμα, καρτερώ
μαζί με σένα να διαβώ
το διάχρονο λιβάδι της αγάπης,
όπου φτιάχτηκε για μας απ το θεό
ψυχή μου, αιθέρια γλυκιά…
στην αγκάλη στης στοργής, μαζί
να εν-αγκαλιστούμε...
με ακλόνητη νηνεμία
και πηγαίο πάθος,
αναπολώντας... νοερά,
εκείνο το αιώνιο...
φωτόλουστο καλοκαίρι.

01/03/2015 Πάρης Παπανικολάου

Από την στιγμή που... αντάμωσα εσένα,

Από την στιγμή που...
αντάμωσα εσένα,
κοιτώ και πάλι...
μετά από χρόνια
με αισιοδοξία την ζωή,
ο μοναδικός μου καημός...
είναι πότε θα κουρνιάσω,
μες στη ζεστή σου αγκάλη
νεράιδα μου, υπέροχη, γλυκιά,
έχεις φέρει στη ψυχή μου...
όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου,
και την γαλάζια ηρεμία που ποθώ
δροσερής στη νεραιδοχώρα λίμνης.

Το άστρο της πλάσης μου είσαι
το πιο λαμπερό του ουρανού...
η φεγγαρόλουστη τρικυμία, ήρθε
ν' αναστατώσει την καρδιά μου,
που σου ανήκει...
όμορφη μου, θεά, αγαπημένη !

Τα βράδια οι σκέψεις μου τριγυρνούν
σε κόσμους πεπρωμένου...
γύρω από την μαγευτική σου ύπαρξη
κι αισθάνομαι...
να χαϊδεύεις απαλά τα όνειρα μου
με το θειο άγγιγμα...
των απαλών σου χεριών, καθώς
'λιοστάλαχτο χαμόγελο στα χείλη φέγγει
κι ας είναι μονάχα...
μιαν υπέροχη, μαγική,
στην σκέψη...
ονειροφαντασία,
μέχρι να 'ρθει η ροδαυγή !

09/06/2014 / Πάρης Παπανικολάου

Το χρώμα της αγάπης

Σε καρτερώ με άνθη...
απ' ψυχής μου την αυλή,
να ξέρεις ότι πάντοτε...
θα σ’ αγαπώ πάρα πολύ,

είσαι τ' όμορφο κορίτσι
με το λαμπρό χαμόγελό
στο λιβάδι σε ποθώ εκεί
τ’ ανθισμένο δροσερό,

ηλιοστάλαχτη γοητεία...
στα ξανθά σου τα μαλλιά
έλα αγάπη μου σε θέλω
στη ζεστή μου αγκαλιά,

η αγάπη έχει το χρώμα
των γαλάζιων λουλουδιών
ήχοι πάντα στον αιθέρα
ωραίων τραγουδιών.
...
Τα ματάκια σου λατρεύω
ω, με τις ώρες να κοιτώ...
του φωτός τα μονοπάτια
στη ψυχούλα σου θωρώ,

ο έρως μου για σένα
δεν θα 'χει τελειωμό...
από πόθο η καρδιά χτυπά
μ’ ανεξέλεγκτο παλμό,

δωσ’ μου το χεράκι τώρα
γλυκιά μου να κρατήσω
την νύχτα την αποψινή
τα δυο σου χείλη θα φιλήσω,

''κι ευτυχισμένοι έπειτα...
θα περπατούμε στην αυγή
καθώς φωτίζουν οι ακτίνες
του ηλίου με στοργή.''

Πάρης Παπανικολάου

Γράφω για σένα κι απόψε...

Γράφω κι απόψε ένα ποίημα
για να σου πω πόσο σ’ αγαπώ
θωρώ νοερά το ρομαντικό λιόγερμα
κι από έρωτα φλογερά καρδιοχτυπώ,

σε σκέπτομαι συνέχεια τα βράδια...
να κουρνιάζεις στη ζεστή μου αγκαλιά,
φαντάζομαι τους δυο μας σε λιβάδια...
χαϊδεύοντας, τα ξανθά σου μαλλιά.

Ω, το χαμόγελο σου το ελκυστικό...
στα ροδοκόκκινα σου αφράτα χείλη,
όμορφο όνειρο είναι, σαγηνευτικό...
χαρωπό κάνοντας τ’ ανοιξιάτικο δείλι.

Αγάπη μου, δε μπορώ στιγμή μακριά σου
θα 'κανα τα πάντα σε μένα να σε φέρω
θέλω να ‘μαι για πάντα στη καρδιά σου
δεν αντέχω άλλο πια να υποφέρω...

ρομαντικά θα δεις οι δυο μαζί θα ζούμε
σε υπέροχο κόσμο, ευτυχή, μαγευτικό,
τον παράδεισο μια μέρα θα διαβούμε
χεράκι - χεράκι και με βλέμμα αγγελικό.

Δεν έπαυσα εδώ και χρόνια να σ’ αναζητώ
το 'ξερα ότι κάποτε τυχαία θα σε βρω...
τα καστανά σου μάτια θέλω μόνο να κοιτώ
κάτω από το άστρο της αγάπης το λαμπρό.

Πάρης Παπανικολάου

Το δαχτυλίδι

Είσαι τόσο όμορφη, θα σε αγαπώ
των ματιών μου είσαι η γαλήνη...
σε σκέπτομαι, φλογερά καρδιοχτυπώ
νύχτα ονειρική στη γαλάζια λίμνη.

Η ομορφιά σου θειο δώρο τ’ ουρανού
πόσο θεσπέσια, μαγευτική κι ωραία
η γλυκιά είν’ εξημέρωση του νου...
πλάι μου σε ποθώ παντοτινή παρέα.

Γοητευτικότατη μου καλλονή...
αστέρι μου, καρδιά μου και στολίδι
για χρόνια έχω κάνει υπομονή...
δέξου τώρα το χρυσό μου δαχτυλίδι.

Για να σμίξουμε το πηγαίο πάθος μας
και θα ‘μαστε στη ζωή για πάντα ένα
φθινοπώρου δειλινό ας γίνει ο γάμος μας
ψηλά... στα υπέροχα κάστρα της Σιένα.

05/10/2014  / © Πάρης Παπανικολάου

Για την αγάπη...

Αγάπη ήρθε στη καρδιά
μια φεγγαρόλουστη νύχτα
με χαμόγελο μου πες στα χείλη
‘' γλυκέ μου καληνύχτα '’ !

Η πιο όμορφη νεράιδα
αστέρι μου είσαι εσύ
γαλήνη έφερες και φως
στη δική μου την ζωή.

Σε λατρεύω μάτια μου
λουλούδι σου χαρίζω
απ' τον κήπο της ψυχής μου
καθώς το ''σ’ αγαπώ'', συλλαβίζω.

Η ομορφιά σου αξεπέραστη
στη πανέμορφη ετούτη γη
παντοτινά θα σ' αγαπώ...
μ’ αληθινή αγάπη και στοργή.

Πανώρια των ματιών μου
σε κοιτάζω γοητευμένος
μιας που νοιώθω ευτυχής
και πολύ ερωτευμένος.

Στα όνειρα μου σε θωρούσα
εδώ και τόσα χρόνια...
επιτέλους, έφτασε η στιγμή
που θα 'σαι πλάι μου αιώνια.

30/09/2014 / © Πάρης Παπανικολάου

Για την Ελένη...

Αγάπη μου…<3
είναι δύσκολες οι στιγμές της μοναξιάς
μη μ’ αφήνεις άλλο να ζω μονάχος,
σε θέλω κοντά μου...
σε περιμένω με μια ζεστή αγκαλιά
και μια στάμνα γεμάτη από φιλιά
τα καυτά σου χείλη να δροσίσει,
πόσο όμορφη γλυκιά μου είσαι
λατρεύω τα καστανόχρωμα
αμυγδαλωτά σου μάτια...
και το γλυκομελένιο...
το χαμόγελο σου το ελκυστικό,
κάθε φορά που χαμογελάς
η καρδιά μου πετά ψηλά...
απ’ έρωτα στα ουράνια,
τα καστανόξανθα σου μαλλιά
είν’ το ολόφωτο αντήλι...
στα μάτια τα δικά μου,
πόσο θα ‘θελα μέσα τους...
σε παραδείσια μονοπάτια να χαθώ,
χωρίς επιστροφή !
Ω, το πανέμορφο σου κορμί
σμιλεμένο με υπέρτατη τέχνη
ένα χάραμα, μαγευτικό
από τον δημιουργό...
στην ρομαντική ονειροχώρα,
γλυκές νεράιδες και γοργόνες, καθώς
πλέξαν εγκώμια...
δοξάζουσα χρυσά,
για την θεϊκή σου ομορφιά !

29/06/2014 / © Πάρης Παπανικολάου

Από την μέρα που...
ήρθες στη καρδιά μου
κυλά και πάλι...
μ' αισιοδοξία η ζωή,
νεράιδες γλυκές στα όνειρα μου
σαν ανάμνηση ωραία τρυφερή,
παντοτινά ψυχή μου
θα ‘μαι ερωτευμένος,
με τα μάτια σου...
αχ, αυτά τα όμορφα μάτια
που τόσο λατρεύω
και μ ' ευλάβεια αγαπώ,
αδιάκοπα θέλω να κοιτάζω
να μου διώχνουν τον πικρό καημό,
δεν αντέχω ούτε στιγμή μακριά σου
ακόμα και τις ελάχιστες στιγμές
που δεν είσαι κοντά μου…
φαντάζουν αιώνιες,
θέλω να σε κρατώ συνέχεια...
μες στη ζεστή μου αγκαλιά
και φιλάκια γλυκά...
στα ρόδινα σου χείλη να αφήνω,
τ' ανοιχτοκάστανα θα χαϊδεύω
σγουρά σου τα μαλλιά...
με βελουδένια τον χεριών μου χάδια,
τρυφερά λόγια θα σου λέγω...
και τραγούδια αγάπης θα σε τραγουδώ,
τις νύχτες έναστρες, τις ρομαντικές
στην ανθοκέντητη μας κλίνη,
το πρωί θα φέρνω τ' αηδόνια
στην αυλή να σε ξυπνούν...
με ύμνους, αιθέριους ερωτικούς.

Το χαμόγελο ποτέ δε θα σβήσει
από τα μελένια μας χείλη,
θα ‘μαστε για πάντα...
τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι,
ποτέ για τίποτα δε θα δυστυχήσουμε
ούτε η διχόνοια θα υπάρξει σ' εμάς,
γιατί είμαστε πλασμένοι...
εσύ για μένα...
κι εγώ για σένα...
οι σκέψεις μου ταξιδεύουν
μέσω των δικών σου,
και οι σκέψεις οι δικές σου
μέσω των δικών μου,
στις καρδιές μας σιγοκαίει
η ίδια καρμική φλόγα,
τα ίδια όνειρα και στόχους έχουμε
σε τούτη εδώ την ζωή,

την σύντομη ζωή...

που ‘χει νόημα πια
μοναχά γιατί...
υπάρχεις εσύ,
στολίδι των ματιών μου,
είναι μου...
και ήμισυ μου...
άστρο στου παράδεισου
τον δρόμο φωτεινό,
σ’ αγαπώ…<3

28/06/2014 / © Πάρης Παπανικολάου

Λουλουδάτη ευτυχία

Λαμπερόχρωμη ηλιαχτίδα
στα ματάκια σου ατενίζω
για εσένα στη καρδιά μου
από πόθο πλημμυρίζω,

κεραυνοβόλος είναι έρως
για το σμιλένιο σου κορμί
ήταν μοιραίο να ‘ρθουν πάλι
οι γλυκοί οι πειρασμοί.

Θεά μου σ’ αγαπώ...
και με πάθος σε λατρεύω
ένα δείλι λαμπερό...
μαζί σου θέλω να χορεύω,

στ' ανοιξιάτικο λιβάδι...
δίχως έγνοια και καημό
το χαμόγελο θα λάμπει
απ' τα χείλη σου τα δυο,

θα τραγουδούνε τ' αηδόνια
ύμνους για μας ερωτικούς...
καμαρώνοντας τ' αστέρια
‘κει ψηλά στους ουρανούς.

Αγάπη μου, για πάντα εσύ...
θα βασιλεύεις στη καρδιά μου,
με λουλουδάτη ευτυχία, τρυφερή...
καλώς όρισες κοντά μου !

© Πάρης Παπανικολάου

Θα ‘θελες να ‘μαι κοντά σου;

Θα ‘θελες να ‘μαι κοντά σου...;
Ανυπομονώ το ναι...
ν' ακούσω από τα χείλη,
φθινοπωρινό...
η ανοιξιάτικο δείλι,
να κουρνιάσω…
μες στη ζεστή αγκαλιά σου.

Θα ‘θελες να ‘μαι κοντά σου...;
Την στιγμή αυτή την μονάκριβη
που τόσο λαχταρώ...
σε παραδείσιο λιβάδι
ανθισμένο, δροσερό,
να γευτώ…
τα μελιστάλαχτα φιλιά σου.

Θα ‘θελες να ‘μαι κοντά σου...;
Με τούτη την σκέψη κοιμούμαι τα βράδια,
τα ολομέταξα σου...
ποθώ χάδια,
την υπέρτατη ευτυχία
να φέρει...
η γλυκιά συντροφιά σου.

Θα ‘θελες να ‘μαι κοντά σου...;
Είσ’ η νεράιδα που την καρδιά μου κρατεί,
ν' αγνάντευα των ματιών σου την λάμψη
την σαγηνευτική...
νύχτα έναστρη…
του Μάη,
πανέμορφη, ρομαντική !

© Πάρης Παπανικολάου

Έλα λουλουδένια μου

σε καρτερώ...<3

στης λησμονιάς τον κήπο,
μ' ανθοστόλιστα μαλλιά, να 'ρθεις
και πολύχρωμα, κρεμαστά...
στο λαιμό χαϊμαλιά,

αξεπέραστη είσαι καλλονή
σε λατρεύω ομορφιά μου...
κρατάς στα τρυφερά σου χέρια
την ρομαντική καρδιά μου.

Θα ‘ρθεις άραγε δείλι, η αυγή...
με το δροσερό το αεράκι;
Είναι μου, ψυχή μου και λατρεία,
γλυκύτατο μου κοριτσάκι.

Τα ματάκια σου ονειρεύομαι
τ' αμυγδαλωτά, τα ωραία, τα μελιά
δίχως τελειωμό τις νύχτες...
με φεγγάρι και αστροφεγγιά,

η γοητευτικότερη ύπαρξη
του γαλαξία είσαι 'συ...
μέχρι κ’ η θεά υποκλίνεται
στην ομορφιά σου την μαγευτική,

τον καρπό της ευτυχίας
θα γευτούμε κάποτε μαζί
στου παράδεισου τα πέρατα,
σε μια άλλη ίσώς ζωή.

© Πάρης Παπανικολάου

Για την αγάπη μας...

Η δική μας η αγάπη...
αστείρευτη ειναί στα χρονικά
τα χρόνια υπέροχα κυλούνε
με ρομάντζο ευτυχίας και χαρά,

περπατούμε αγκαζέ
στο πανέμορφο λιβάδι
τ' ανοιξιάτικο του Μάη
φεγγαρόλουστο ένα βράδυ,

λέγοντας ω σκέψη μου, ψυχή μου..
μονάκριβη, αιθέρια γλυκιά
πόσο πολύ σε αγαπώ...για σένα,
χτυπάει μονάχα η καρδιά,

με φλόγα πάθους δυνατή
και ήχο σαν από καμπάνα
χαρωπά κυλά κάθε στιγμή, με θέα
την φαντασμαγορική κοιλάδα

τα γλυκόλαλα αηδόνια 'κει ψηλά
στα ουράνια τραγουδούνε...
για την αγάπη μας, την μοναδική
και τα χρόνια τα όμορφα σαν 'ρθουνε,

σε αγαπώ...<3

σ' αγαπώ ψυχή μου, σε λατρεύω
απ' την πρώτη στιγμή που σ' είδα
έφερες στη δική μου την καρδιά
αγάπη τρυφερή, στοργή κι ελπίδα,

θα σε κρατώ στην αγκαλιά μου, πάντα
και τα ρόδινα σου χείλη θα φιλώ
κι απ' τον ουρανό ψηλά θα φέρω
τ' ομορφότερο άστρο το λαμπρό,

μιας που...

ο παράδεισος της ευτυχίας πλάθηκε,
για εμάς νεράιδα και θεά μου
κεράσια κατακόκκινα ανθούν...
και ζουμπούλια στη καρδιά μου,

παπαρούνες, γαλάζια κρίνα,
πολύχρωμες τουλίπες, μαγικές
στολισμένα στα μαλλιά μας
και κορδέλες αστραφτερές...

κι ομορφιά μαγευτική, αντηχεί
τριγυριστά στη φύσις όλη...
που μας θυμίζει συλλογιστά
την αγάπη μας την πανώρια,

ακόμη...

τα ρυάκια, τα γαλάζια δροσερά
ρέουν, με υπέρτατη γαλήνη
απ' την ανθερή βουνοπλαγιά
τι δροσάτη χαρμοσύνη !

Για πάντα θα πηγαίνουμε μαζί
ερωτευμένοι, γλυκιά μου χέρι χέρι
ποτέ δε θα έβρει τελειωμό...
το αιώνιο, της αγάπης καλοκαίρι !

29/04/15 / © Πάρης Παπανικολάου