Μια νυχτιά συννεφιασμένη

Νυχτιά συννεφιασμένη σε συνάντησα
μια φορά στη χρυσαφένια ακρογιαλιά
έφερες το φως στη ψυχή σαν αντηλιά
κι έπειτα ποτέ ξανά δε δάκρυσα.

Γοητεία αξεπέραστη εκτυφλωτική...
αντίκρισα στα καστανά σου μάτια
ξαπλωμένοι καθώς στης άμμου τα παλάτια
και ζωγραφίζω την θεϊκή σου μορφή.

Ο έρωτας καλώς ήρθε στη ζωή...
με γλυκά φιλιά και μεταξένια χάδια
με το φεγγάρι συνοδεία τα βράδια...
ρομάντζο τρυφερό με πάθος και στοργή.

Πλέον είμαι πολύ ευτυχισμένος...
πλάι σε σένα πανέμορφη γλυκιά μου
μελιστάλαχτα ‘γιναν τα όνειρα μου
παντοτινά με σένα θα 'μαι ερωτευμένος.

Πάρης Παπανικολάου