Ρομαντικό πάθος...

Ρομαντικό πάθος...
την καρδιά μου συνεπαίρνει
σε υπερ-ωκεάνιο γιαλό
πέρα μακριά...
στο νησί της ευτυχίας,
ηλιοστάλαχτη ελπίδα
βασιλεύει…
στ’ απύθμενα του νου,
απ' την μυθική παρουσία
χαρωπής γοργόνας...
της αγάπης και στοργής.

Για χρόνια ολάκερα…
καρτερικά ποθούσα
κι ήρθε πια...
σαν δροσοσταλίδα,
καλοκαιριάτικης απαλής βροχούλας
στ’ απέραντο…
ακρογιάλι της ψυχής μου,
φέρνοντας τα πολύτιμα της δώρα
που τόσο λαχταρώ
και ατενίζω…
μ' αισιοδοξία και χαρά…
μες στα δυο φωτεινά της μάτια
κόσμους ωκεάνιους, λαμπρούς
με διαμάντια και ρουμπίνια,

ο ανεκτίμητος μου...
της ζωής θησαυρός είναι
ευπρόσδεκτης...
μακάριας ευφροσύνης...
που πότε δε θα αφήσω
να λείψει από κοντά μου,

η πολύτιμη ευτυχία έλαμψε
στη χαμένη πολιτεία των αιώνων

κ' η πολυπόθητη...
γαλήνη ονειρευτή...
χαρισμένη στη καρδιά μου.

Πάρης Παπανικολάου