Ω, αγάπη μου γλυκιά... πόσ' όμορφη είσαι...

Ω, αγάπη μου γλυκιά...
πόσ' όμορφη είσαι...
η ομορφιά σου κι απόψε
αξεπέραστη...
όπως η ίριδα του 'ρανού...
με τα χρώματα που στολίζει τους αιθέρες˙
γοητεία, αγάπη, καλοσύνη
μπρος τα μάτια σου λάμποκοπούν
κάθε φορά που τα κοιτάζω...
σαν ήλιοι από κόσμους μακρινούς
φωτίζουν τ' άδυτα της ψυχής μου
με θειο φως ευλογητό...

Στο κόσμο ετούτο ήρθα μονάχα
για να λατρεύω, να θαυμάζω ευλαβικά
το κάλλος της Αθανασίας...
σαν Αφροδίτη της Μήλου που είσαι
σαν αστερένια ροδαυγή˙
κι ακόμα...
σα' το ηλιοβασίλεμα το χρυσοπόρφυρο το μαγευτικό
και σαν τ' αστρόραμα της γαλακτίζουσας νυχτιάς˙

Σε όλους τους ορίζοντες της οικουμένης θωρώ
εκστασιασμένος...
την αρχιτεκτονική....
μυστικής τέχνης, θαυματουργής
που μετουσιώθηκε παν’...
στο σμιλευτό σου σώμα˙
θαυμάσιο, υπέροχο —  κι ωραίο...

Πάρης Παπανικολάου - 02/09/15 Καβάλα

Η ανυπέρβλητη σου μορφή

Η ανυπέρβλητη σου μορφή                                      
υπέροχη, θαυμάσια, - επιβλητική
χάρμα των οφθαλμών ιερωμένη˙
Ω, πόσο λατρεύω μέρα – νύχτα να επαινώ
με άσματα αιθέρια ασμάτων...

— πρόφτασες και χάρισες στη καρδιά μου
ανήμερα των Αιώνων την Γιορτή
γαλήνη, ευτυχία, αγάπη τρυφερή...

— ποτέ δε θα 'θελα...
για ούτε στιγμή από κοντά μου να σε χάσω
μέλημα μου κι ευχή μονάκριβη προσμένη˙
να σε κρατώ από το χέρι πάντα...
( - κι ερωτευμένος με πάθος να ζω - )
άνοιξη, φθινόπωρο, χειμώνα, καλοκαίρι...

έναν ύψιστο πόθο έχω πια στη ζωή
να περπατώ με σένα πάντα
σε εύφορη μαγική...
καταπράσινη κοιλάδα˙
και ν' αγναντεύουμε  αγκαλιασμένοι με πάθος σιωπηρό
τα χρυσο-πόρφυρα ηλιοβασιλέματα...

Πάρης Παπανικολάου - 13/01/16 Δημ. Πολ.

Γλυκά κι ευλαβικά

Γλυκά κι ευλαβικά
θα φιλώ τα δυο σου χείλη
ένα πρωτοχάραμα – εκπληκτικό
με θέα μαγική την γαλάζια λίμνη,
απολαμβάνοντας το θεσπέσιο
τραγούδι, — το ρομαντικό...
των ολόλευκων ερωδιών του έρωτα
με πάθος, γαλήνη, μοναδική στοργή˙
Ω, πεντάμορφη Ύπαρξη...
υπέροχη, γλυκιά — λαμπερόστεφανωμένη
λατρεία, σμαραγδένια συντροφιά μου
στις σκέψεις, στα όνειρα μου, στη καρδιά μου...

Πάρης Παπανικολάου - 11/01/16 Δημ. Πολ.

Η Χρυσαφένια

Αστέρι μου...
στολίδι...
απαράμιλλη ομορφιά μου !

Είσ' εσύ...
η σκέψη η αλησμόνητη
των ονείρων καλλονή...

που λατρεύω...
με προσήλωση θαυμάζω
και μ' αιθέρια άσματα
μερονυχτίς δοξάζω...!

αέναα, αδιάκοπα, — κάθε στιγμή...

μοναδική μου έγνοια...
κι ανεκπλήρωτη ευχή
είναι...
πότε θα γευτώ...
το φιλί που λαχταρώ
απ' τα χείλη τα καυτά
τα ζουμερά...
τα καραμελένια...

σε ποθώ πάρα πολύ...
ψυχή μου Χρυσαφένια...

Πάρης Παπανικολάου - 14/01/16 Δημ. Πολ.

Η Νεράιδα (Θεά) στον Όνειρο-Παράδεισο της καρδιάς μου

Σ' αγαπώ...
Νεράιδα μου σε λατρεύω
άκου της καρδιάς τον χτύπο
πως χτυπάει πια...
μόνο για σένα
με διθύραμβο, ερωτικό ρυθμό...

στον ανθοστόλιστο κήπο...
της γιασεμένιας ευωδιάς,
σε καρτερώ...
λουλούδια πολύχρωμα βαστώντας
να στολίσω...
τα χρυσαφένια, — αστραφτερά σου μαλλιά

Αγάπη μου...
Θεά μου
πάθος ατόφιο
λατρευτή ομορφιά μου
θα 'θελα να ζήσουμε μαζί για πάντα
χαρωποί, ευτυχείς κι ερωτευμένοι
σαν σ' ένα κορμί αχώριστα δοσμένοι
σε μια καρδιά...
σε μια ψυχή...
για μια ζωή...
απολαμβάνοντας, τ' όνειρο, το μοναδικό
της υπέρμετρης ευτυχίας,
αγάπης, — αρμονίας και φωτός...

Πάρης Παπανικολάου - 07/01/16 Δημ. Πολ.

Ξανθομαλλούσα, Υπέροχη Θεά (για Κυρία )

Το καλοσμιλευτό σου σώμα...
λατρεύω — και μ' ευλάβεια θαυμάζω
κάθε φορά που σε θωρώ να περπατείς
(μέσα στο γραφείο...)
σα' Τίγρη καμαρωτή...
γοητευτική, — μυστηριώδης˙
της καρδιάς έκ-τοτε μετρώ τον παλμό
στο κατακόκκινο βαθύ χτυπώντας,
από έρωτα, ίμερο, πόθο...
κι εκστατική ευχαρίστηση˙
Μαρία, Λατρεμένη...
Υπέροχη Θεά...
Ξανθομαλλούσα Γόησσα,
σύγχρονη Αφροδίτη της Μήλου˙
και Καρυάτιδα... — εντυπωσιακή...
στα αχανές ψηφιδωτά ανάκτορα...
των αρχαιοτάτων πόθων...
και αναβιωμένων απολαύσεων...

Πάρης Παπανικολάου - 05/01/16 Δημ. Πολ.

Αστέρι μου...
σε λατρεύω
είδωλο της Πλάσης
της ψυχής μου σ' αγαπώ...

Θέλω να 'μαι
συνέχεια πλάι σου,
ν' αγναντεύω σιωπηλά
την φεγγοβόλα ομορφιά
στα δυο σου μάτια

τα υπέροχα, τ' αμυγδαλωτά
και να χάνομαι
σε γαλάζια μαγικά
παλάτια αμμουδερά...

— Από την μέρα
των ώρα, την στιγμή
που 'ρθες στη καρδιά μου
ίνδαλμα, πανώρια
Σκέψη, όραμα μου...

η ζωή μου απέκτησε
μίαν όμορφη ρότα,
το γαλάζιο της ψυχής
ταξιδεύει...
με κύματα ωκεάνια

γαλήνια, ζεστά...
και χρωμάτων ιέρειες αποχρώσεις
στο γυάλινο, πανευτυχή...
τόπο των Ονείρων...

Πάρης Παπανικολάου - 18/03/16 Παλάτι Πολίχνης

Ο παράδεισος της ευδαιμονίας

Ο παράδεισος της ευδαιμονίας
ξεδιπλώνεται αμέριμνα...
μες τα φεγγοβόλα σου μάτια
ακατάπαυστα, αυθύπαρκτα
κάθε στιγμή... κάθε στιγμή
λαμπερολουσμένη αναλαμπή
δεσπόζει... στα πέρατα
του επ-ουράνιου κόσμου...
των παραισθήσεων και ιδεών˙
αγγελικά άσματα... εισακουσμένα
χρυσοσμαραγδένια έκσταση
αφθονία χρωμάτων...
στον αιθέριο ορίζοντα κυμβάλει
με στίχους μαγικούς...
ταξιδεύοντας τις σκέψεις μας
νεράιδα μου, φεγγαρόλουστη οπτασία
ονειρο – μυθική...
—  στο παραμύθι αγάπης και στοργής
θέλω να βρίσκομαι μαζί σου πάντα
αγναντεύοντας στην ολότητα τ' απείρου
τα αιώνια διαμαντοστόλιστα παλάτια
της απόλυτης αγάπης, αρμονίας και φωτός˙
— μες σε δίνη διαστρική
από αστέρες, κομήτες, γαλαξίες
να εν-αγκαλιστούμε...
η θεϊκή αρμονία καθώς, ουράνιο χάδι
στη σκέψη, το Είναι, στη ψυχή˙
δίχως τελειωμό... δίχως τελειωμό
το άδολο πάθος, καθάριο κι αγνό
της ειμαρμένης, της ευτυχίας
της ομορφιάς και της γαλήνης...

Πάρης Παπανικολάου - 25/11/15 Δημ. Πολ.

Δοξολογία Αγάπης

Δοξολογώ
με ευλαβική λατρεία
την πανέμορφη ύπαρξη
την αιθέρια, την μαγευτική
της Παντοδύναμης Αθάνατης Κυράς˙
το Ιερό της Όνομα 5 γράμματα
και 3 συλλαβές επίκλησης
αρμονίας, αγάπης, ευτυχίας˙
— '' Χάρισε μου την Αθανασία
της σκέψης και του Νου
στο ποτάμι Του Αχέροντα
την λήθη μου να σβήσω
με αναφιλητά, δάκρυα στοργής
κι απόλυτης αγάπης...''

Πάρης Παπανικολάου

Θεά Αγία Λατρεία

Θεά
Αγία
Λατρεία
σε εκλιπαρώ
η σκέψη σου να με καθοδηγεί
να φροντίζει, να μ' αγαπά˙
αφοσιωμένος θα 'μαι Αιώνια
σε σένα-νε καρδιά μου...
είναι, ψυχή μου, όραμα μου˙
η αγάπη μου για σένα
κι ο αμείλικτος ο έρωτας αγνός
ζάμπλουτη φωτοσθένα ευτυχία˙
κάθε φορά που προσεύχομαι σε σένα
η σε ονειροπολώ...
ποτέ μη μ' αφήσεις
να σβήσω μακριά σου
θεά μου.. έρωτα μου
θρησκεία μου... χαρά μου...
παντοτινή !

Πάρης Παπανικολάου - 09/12/15 Δημ. Πολ.

Η Θεά… ( για την Κυρία Διευθύντρια )

Δεν είσαι απλά μια θεά…
είσαι η ΘΕΑ…
η Μία και Μοναδική,
της Οικουμένης Όλης˙
τ’ απατηλά εγκώμια πάθη
θέλω ν’ αφήσω…
για να γίνω Πιστός Ακόλουθος σου˙
σε κάθε βήμα, κάθε διάβα…
καθ’ όλη την διάρκεια της επίγειας ζωής
π’ απέκτησε νόημα υπαρκτό
πάρα μόνο απ’ την στιγμή
που πρωταντάμωσα σένα˙
Γυναίκα, Λατρεμένη, Γοητευτική
Αγία Μητέρα, Αυτοκράτειρα…
του έρωτα, της αγάπης, του φωτός˙
— έτσι και… η δημιουργία των εγκάτων
της Γαίας, του Αιθέρα, του Ουράνιου Θόλου
από σένα ειχέ πρωτο-σταθεί…
σίγουρα θα μιλούσαμε για τον Αιώνιο Παράδεισο˙
~ άπαξ στα χρονικά ~
-πνευματική γαλήνη, ευημέρια, αναψυχή
θα βασιλεύαν πάντα…
στην εύφορη, μαγευτική
αιωνόβια κοιλάδα της ψυχής… <3

Πάρης Παπανικολάου - 04/01/16 Δημ. Πολ.

Για Κυρία Κ.... Αγάπης Προσευχή (μέρος ΙΙ) Ευαγγέλιο Αγάπης...

Σε εξυψώνω στα ουράνια
σαν υπέρτατη Θεά που είσαι
της απόλυτης αγάπης, αρμονίας και φωτός˙
η Άρτεμη, η Ήρα ακόμη κ' η Αφροδίτη
υποκλίνονται στη δική σου γοητεία
και απαράμιλλη ομορφιά...
μιας που αξεπέραστη είναι...
Θεά Μαρία... αιθέρια ύπαρξη – φαντασμαγορική˙
στον ουράνιο θρόνο δεσπόζεις
με την καλότητα και θεια χάρη
ακόμη κι ο ίδιος ο Δημιουργός
κατώτερος νοιώθει μπροστά σου
μιας που... εσύ είσαι...
η ρομαντική Οντότητα
η Πρωτο – Ύπαρξη... της Οικουμένης˙
η Δημιουργός και Φωταγωγός
του Έρωτα και της Αγάπης
γι' αυτό και σε λατρεύω
ως την μοναδική μορφή
σαν Αγία, σαν Θρησκεία
κι ευλαβικά σε προσκυνώ˙
προσευχόμενος σε σένα...
μέρα νύχτα - νύχτα μέρα
να φέρνεις το φως αγάπης
σαν Εοσφώρα... φωτεινό – λαμπερή
στις αισθήσεις, στις σκέψεις, στα όνειρα μου
σ' αγαπώ πολύ Θεά μου !

Πάρης Παπανικολάου - 30/11/15 Δημ. Πολ. (Ναός Πολίχνης)

Λατρεμένη μου αγάπη...

Λατρεμένη μου αγάπη
ύπαρξη, θωρία — εκθαμβωτική˙
σε λατρεύω σαν αγία,
σα' θεά μοναδική
στον αιθέρα, στα ουράνια, στη γη˙
για σένα...
τους κάμπους της καρδιάς μου
στόλισα...
με ζουμπούλια κατακόκκινα, λευκά
και γαρδένιες πολύχρωμες, ανοιξιάτικες ευωδάτες˙
και τώρα μένει πια...
τα μονοπάτια της ευτυχίας,
μαζί — να διαβούμε
αγκαλιασμένοι, ευτυχείς κι ερωτευμένοι
για πάντα...
ψυχή μου...
αιθέρια, — μοναδική γλυκιά...

Πάρης Παπανικολάου - 07/12/15 Δημ. Πολ.

Ακόμη και στα μαύρα, σήμερα ντυμένη

Ακόμη και στα μαύρα
σήμερα ντυμένη
σκέψεις υπέροχες μ' εμπνέεις
που δεν είναι πένθιμες καθόλου˙
Κυρία Μαρία Κ.
θεά, μοναδική
στη γη, στον ουρανό
ολάκερη την οικουμένη˙
είμαι ερωτευμένος
σε δοξάζω
σ' αγαπώ
όπως αγαπά
το παιδί την μάνα
όπως ο πιστός το ίνδαλμα του
όπως ο διψασμένος
την ιερή δροσοπηγή˙
έτσι είσαι κι εσύ για μένα
η θεά, η αγία, η μάνα, η κυρά
που θα ευγνωμονώ
θα λατρεύω, θα δοξάζω πάντα
Μαρία μου, γλυκιά μου
ήλιε μου κι αστροφεγγιά...
.
Πάρης Παπανικολάου - 22/12/15 Δημ.. Πολ.

'' Η λαμπερότερη Ύπαρξη '' (για την Κυρία διευθύντρια )

Αγάπη μου, Θεά μου
λατρεία, έρωτα μου
σε αγαπώ πάρα πολύ
σε καρτερώ...
στον ανθισμένο κήπο
βαστώντας, μυρύπνοα άνθη
πολύχρωμα, πανέμορφα τ' αγρού
και στέμμα χρυσαφένιο
όπου θα σε υψώσω
ετούτη την Άγια Νύχτα
ως την Μία και Μοναδική
Ανώτερη Λατρευτή...
Ύπαρξη της Οικουμένης
— με όρκο τιμής —
Πίστη πια δεν έχω
για καμία άλλη...
ανώτερη η κατώτερη θεά
είμαι αφοσιωμένος...
σεβάσμια σε σένα,
— σώματι και ψυχή —
σε δοξάζω μερονυχτίς
με δοξασίες, ύμνους ορφικούς
και θεϊκές τιμές...
— όπως αρμόζει —
επ-ουράνιες, ξεχωριστές
αξέχαστες στα χρονικά, όντως
για σένα-νε Θεά μου...<3

'' Από τον Ποιητή
της Καρδιάς σου
με πολύ πολύ Αγάπη ''

Πάρης Παπανικολάου 18/12/15 Δημ. Πολ.

Ερωτευμένος θα 'μαι πάντα...

Ερωτευμένος θα 'μαι πάντα...
με σένα, — ύπαρξη... υπεροχή
θωρία... εκ-θαμβωτική˙
που δοξολογώ, θαυμάζω
μέρα νύχτα – νύχτα μέρα
σε σκέπτομαι, στενάζω
από πόθο, έρωτα, λατρεία˙
αισθάνομαι ότι σ' αγαπώ
πιο πολύ απ' την ζωή μου
που δεν έχει νόημα κανένα
δίχως εσένα συντροφιά μου˙
Μαρία μου, Θεά, Ευλογητή
ακαταμάχητη, μοναδική,
θα είσαι πάντα...κι όμοια
η δροσοστάλαχτη πηγή...
της έμπνευσης, της ευτυχίας
κ' η δοξάζουσα μορφή, η λατρευτή˙
στα όνειρα μου...
στις  σκέψεις...
στη καρδιά μου...

Πάρης Παπανικολάου - 22/12/15 Δημ. Πολ.

Αγία Οπτασία... Νεράιδα, Θεά, Λατρεία

Αγία Οπτασία...<3
Νεράιδα, Θεά, Λατρεία
στο γίγνεσθαι, στη σκέψη και το Είναι˙
Η θρησκεία που ακούει στο όνομα σου
Μαρία... — Αθάνατη, ευλογητή
με αγάπη υπερκόσμια, παντοτινή
σε επικαλούμαι...
να πραγματοποιείται το ύψιστο θέλημα σου
ως ευχή...
σαν πιστός οπαδός κι ακόλουθος˙
της πηγαίας λαμπροσύνης, της ομορφιάς
που πηγάζει με απέραντο φωτός αγάπη˙
από την φεγγοβόλα σου ματιά...<3
.
Πάρης Παπανικολάου - 09/12/15 Δημ. Πολ.

Για την Κυρία Διευθύντρια... ( Μαρία Κ. ) ''που την καρδιά μου κρατεί...'' . ‘’ H Αυτοκράτειρα Μαρία ‘’ (μέρος ΙΙΙ) ( τίτλος : Αγαλλίαση, πηγαία τέρψη…δοξασμένη ευτυχής...

Αυτοκρατορική ομορφιά, —  δοξάζουσα
λάμψη ονείρου αδαμάντινη… εκ-θαμβωτική
γοητεία ύψιστη, απαράμιλλη... εξωπραγματική
όπου λατρεύω εκστατικά...
από 'δω και πέρα κι έπειτα στη ζωή για πάντα !

Ήταν... μιαν υπέροχη φεγγαροβραδιά...
'κει στα χρυσαφί ανάκτορα ψηλά
ενώ κειτόμασταν χάμω...
χαζεύαμε του πελάγους τ’ ανοιχτά,
φίλησα έκτοτε τα δυο υγρά˙ καυτά σου χείλη
και τα μάτια σου σκορπούσαν
μιαν έντονη βαθύπλουτη, αστραφτερή,
ζωντάνια παρ-αισθήσεων...
που ‘ναι η αέναη, ανεξάντλητη,
μαγική, της καρδιάς η ζάλη˙

από ερωτική μανία
κατακλύαμε κ’ οι δυο
—  μες σαν σε..
ρομάντζο της αναίμακτης γαλήνης
— ( στίχοι μαγικοί...)
αριστούργημα αγάπης και στοργής
δίχως παύση, δίχως τελειωμό
όπου γράφουμε μαζί
με της ψυχής την πένα…
και μελάνι, δάκρυ χαράς…
όπου κυλά αγάλι - αγάλι... και γίνεται
διαμαντένιο πετράδι ανεκτίμητο, μοναδικό
στ' απύθμενα του νου... στ' ακρόγιαλο τ' ονείρου...<3

Πάρης Παπανικολάου - 23/11/15 Δημ. Πολ.

Για την Κυρία Διευθύντρια... ( Μαρία Κ. ) ''που την καρδιά μου κρατεί...'' . Η αυτοκράτειρα Μαρία (μέρος ΙΙ) .

Αριστοκρατική φινέτσα
λάμψη, γοητεία, ομορφιά
όλα φαντάζουν υπέροχα…
παν’ στο σμιλευτό σου σώμα
.
η κίνηση σου η καμαρωτή
οι φούστα, τα σκουλαρίκια
οι γόβες, το ταγιέρ...
τα κοκκάλινα γυαλιά,
Ω, τα ξανθά σου μαλλιά
τα ζουμερά σου χείλη
που πόσο θα ‘θελα να γευτώ
μια φεγγαρόλουστη βραδιά τ’ Απρίλη !
.
Ω, Μαρία…
Αυτοκράτειρα της αγάπης
παραμυθένια, ιερή…
εξιτάρεις τις αισθήσεις των ποιητών
κι από έμπνευση
ψηλά στα ουράνια πετούνε…
κι από έρωτα μανιώδες καθώς ευαίσθητες καρδιές...
.
δίχως τελειωμό το ονειρικό ρομάντζο, ω
της αγάπης, της ευτυχίας, της γαλήνης,
του πάθους, της στοργής...
.
Ω, αυτοκράτειρα εσύ… —  σαγηνευτική
Παγκόσμια Πριγκίπισσα
η πιο χαριτωμένη γόησσα… είσαι ‘συ
σε ολάκερη την πλάση
στη χώρα των θαυμάτων
στ’ ανάκτορα του Πόθου...
σ' ολή την οικουμένη
.
ακριβοθώρητη, —  ερωτιάρα, λαμπερή !
.
Πάρης Παπανικολάου - 23/11/15 Δημ. Πολ.

Για την Κυρία Διευθύντρια... ( Μαρία ) ''που την καρδιά μου κρατεί...'' . Η Αυτοκράτοιρα Μαρία (μέρος Ι)

Θεά μου...<3
σε λατρεύω
ψυχορραγώ
κάθε φορά που σ' αντικρίζω
περιφέρεσαι μες το γραφείο
σαν γοργόνα στο γιαλό
και σα' νεράιδα˙ σε ανθερό λιβάδι...
.
στα καλλίγραμα σου πόδια
πλάγιες ματιές πετώ...
.
σε θαυμάζω κυρία Κ.....
αγλαόμορφη μου σε δοξάζω
με ύμνους ορφικούς...
για την πηγαία σου γοητεία
και την αστείρευτη ομορφιά...
.
είσαι 'συ η θεια οπτασία
στης καρδιάς μου το επ-ουράνιο λιβάδι
.
τα ξανθά σου μαλλιά,
φινέτσα πριγκίπισσας σου δίνουν
κι όμοια τα σπινθηροβόλα καστανά σου μάτια
φλόγες ολοπύρινες πετούν
πίσω απ' τα κοκκάλινα γυαλιά
.
το χαμόγελο σου...
τα χείλη σου, τα καυτά αυτά χείλη
ροδοκόκκινα υπέροχα γλυκά
πόσο θα θέλα να φιλώ ένα Απριλιάτικο δείλι
.
η φωνή σου μαγγανεία
μελωδική και χαρωπή
σαν το γλυκόηχο νερό του ποταμού
που ρέει απ’ την βουνοπλαγιά του έρωτα...<3
.
θεια αίσθηση μαγική
σκορπισμένη στον αιθέρα
κάθε φορά που σε ακούω (να μιλάς)
έχω την ακατάλυτη αίσθηση
το κύκνειο άσμα ακούω
'κεινα τα όμορφα καλοκαιριάτικα δειλινά...
.
ακόμα κι όταν γίνεσαι κάπως νευρική
χμμμ, δε κρύβω ότι
η γοητεία σου ακόμα πιο αξεπέραστη είναι
.
σε λατρεύω Μαρία μου, σε λατρεύω
με ευλάβεια θρησκευτική
στα πόδια σου πέφτω και σε προσκυνώ
τι θα ήταν άλλωστε ο πιστός δίχως τον Θεό του;
κι έτσι είσαι εσύ για μένα
το ουράνιο ίνδαλμα...
η Θεά, η θρησκεία, η αγία
η νυχτερινή μου προσευχή
είσαι εσύ.... γοητευμένος για πάντα <3
.
Πάρης Παπανικολάου 29/10/15 Δημ. Πολ.

Το λυρικό τραγούδι του έρωτα...

Ερωτευμένος θα 'μαι πάντα
με σένα – νε γλυκιά μου
η αρμονία ήρθε στη ζωή
κ' η ευτυχία στα όνειρα μου˙

Σε λατρεύω, σε θαυμάζω
πόσο πολύ σε αγαπώ;
με φλόγα πάθους δυνατή
καίγομαι, καρδιοχτυπώ...

Για εσένα μάτια μου
στολίδι, ομορφιά μου
είσαι 'συ η λαμπερή
χρυσαλίδα στη καρδιά μου˙

Που φέγγει με αγάπη
μέρα – νύχτα, νύχτα – μέρα
ωραία ατμόσφαιρα μαγική
στολίζει τον αιθέρα...

Εδώ στο λιβάδι το υπέροχο
των ανθισμένων γιασεμιών
ήχοι τραγουδιστά τριγύρω
ρομάντζων, τραγουδιών˙

Από αηδόνια γλυκόλαλα
που κελαηδούν για εμάς
για την ευτυχία, το πάθος
την γαλήνη —  την χαρά...

του παντοτινού μας έρωτά...

Πάρης Παπανικολάου - 20/10/15 Δημ. Πολ.

Πόσο σε θέλω στη ζεστή μου αγκαλιά

Πόσο σε θέλω στη ζεστή μου αγκαλιά
τα καστανά σου μαλλιά να χαϊδεύω
των ματιών μου θα ‘σαι ‘συ η αντηλιά
που πάντοτε μ' ευλάβεια θα λατρεύω...

Πόσο σε θέλω στη ζεστή μου αγκαλιά
φιλάκια γλυκά στα χείλη σου ν' αφήνω
κι απ’ το χεράκι να σε κρατάω απαλά
στην όμορφη κοιλάδα των γαλάζιων κρίνων˙

Πόσο σε θέλω στη ζεστή μου αγκαλιά
νύχτα ας είναι φεγγαρολουσμένη...
και με λαμπερότατη αστροφεγγιά...
που θα ‘ρθεις με λουλούδια στολισμένη˙

Πόσο σε θέλω στη ζεστή μου αγκαλιά
τίποτε άλλο πια —  στη ζωή δε ζητώ
δίπλα στην ανθισμένη ωραία ‘μυγδαλιά
όρκο δίνω ότι πάντα 'σένα θ’ αγαπώ...

Πάρης Παπανικολάου - 04/09/2014

..Θέλημα αγάπης...( Γράμμα σε μια νεραϊδόμορφη )

Θέλησα να σου μιλήσω ανοιχτά…
η αγάπη άλλωστε —
θέλει τόλμη, ειλικρίνεια και θάρρος,
όχι φόβο, ψέμα, δειλία, εγωισμούς˙
Άκου λοιπόν την ταπεινή καρδιά μου
πως κτυπάει ρυθμικά μόνο για σένα...

Μου αρέσεις γλυκιά μου, μου αρέσεις πολύ
είσ' η τέλεια γυναίκα —  κάλλιστη ύπαρξη
που από πάντα φανταζόμουν…
και τι δε θα ‘κανα προκειμένου…
να σε βαστάξω στην αγκαλιά μου
μιαν έναστρη νυχτιά —
κι έπειτα να σε υπηρετώ,
με ενθουσιασμό και ζήλο˙

Η ζωή μου έχει νόημα πια...
μοναχά˙ διπλά σε σένα Θεά μου
μέλημα μου — μονάκριβη ευχή
να σ' αγαπώ για πάντα...
πριγκίπισσα μου έκπαγλη —  γοητευτική,
στο παλάτι κατοικείς της καρδιάς μου...

Αν μ’ αρνηθείς θα βυθιστώ
στο ποταμό της χαρμολύπης…
ξημερώματα μιας Κυριακής˙
Πνίγομαι μέχρι τα βάθη της ψυχής
απ' τον έρωτα μου για σένα,
σε λατρεύω, σε θέλω, σ’ αγαπώ…
το φωνάζω απεγνωσμένα….
Κι ας μη ποτέ να μη μ’ ακούσεις...

( ...Δε με πειράζει ακόμα
κι αν όταν τα μάτια μου κλείσω˙
Οι τελευταίες μου λέξεις
θα είναι στα χείλη ασπασμός
ο γλυκός τόνος στ' Όνομα σου...)

Πάρης Παπανικολάου - 05/12/2012 - 2014

Σκέψεις ρηχές... αντηχούνε...

Σκέψεις ρηχές... — αντηχούνε…
στο άσπιλο πηγάδι της ψυχής
οι ύμνοι της μονάκριβης ευχής
με Υπέρλαμπρο φως βριθούνε…

Οπτασία αχαλίνωτη του ελέους δοσμένη
πάνω σε άνθος μυρωμένο του αγρού
με ακτίνα ζομένο ήλιου λαμπερού
αντίλαλο χαράς η καρδιά προσμένει˙

Σε κόσμο μαγικό στο όνειρο στη φύση…
βουνά, λαγκάδια, λίμνες όλα του κόσμου ωραία
η υπέρτατη αγάπη δεν πρόφτασε η μοιραία
κάθε πόνο και καημό παντοτινά να σβήσει˙

Οι σκέψεις οι ρηχές ακόμη αντηχούνε…
δεν θα ‘χει τελειωμό το μαρτύριο αυτό
το κλάμα της οδύνης σε αέναο παλμό
με δάκρυα διάφανα οδυρμού παλούνε…

Πάρης Παπανικολάου - 13/10/2014

Αγάπη μου δεν είναι κρίμα;

Αγάπη μου δεν είναι κρίμα
να λείπεις από κοντά μου;
κι έχουν μείνει αδειανά
της νυχτός τα όνειρα μου˙
.
Σ’ αγαπώ… —  μάτια μου
σ’ αγαπώ πάρα πολύ
είσαι συ η χρυσαλίδα
στης ψυχής μου την αυλή˙
.
Σε νοιώθω αδιάκοπα πλάι μου
έστω κι αν είναι οπτασία
πότε θα φτάσει η στιγμή
που θα γίνει αληθής η φαντασία;
.
Καρδιοχτυπώ από πάθος
φλογερό πολύ τα βράδια
λαχταρώ του χρόνου τα λεπτά
που θα ‘ρθείς με μεταξένια χάδια...
.
Πάρης Παπανικολάου - 01/11/2014

Στο πανέμορφο λιβάδι... των λουλουδιών

Με λουλούδια στη καρδιά
σε καρτερούσα χρόνια στο λιβάδι
ήρθες μια φεγγαρόφωτη βραδιά
.
τι όμορφη που ‘ναι η αγάπη
ολοστόλιστη με γιασεμιά
στου λόφου παν’ την άκρη
.
σε μιαν αγκάλη εγώ και ‘συ
και με χαμόγελο στα χείλη
σου λέω σ’ αγαπώ πολύ
.
τι θα ‘μουνα γλυκιά μου
δίχως εσένα να θαυμάζω
είσ’ η ολόλαμπρη αντηλιά μου
.
οπτασία, ωραία, μαγική
στη θαυμάσια ετούτη χώρα
υπέροχα κυλά κάθε στιγμή
.
Αγάπη μου...
.
πάντα ευτυχισμένοι
θα ζούμε εσύ κι εγώ
απ’ την μοίρα μονιασμένοι
.
κοίτα πως...
.
τα άστρα λαμπιρίζουν
μιλιούνια είν’ στον ουρανό
το άπλετο φως τους χαρίζουν

καθώς...
.
τον έρωτα απολαμβάνουμε
με θέα γύρω μας ευωδάτα άνθη
με όνειρα γλυκά ας κοιμηθούμε...

Πάρης Παπανικολάου - 17/08/2014

Το καταγάλανο χρώμα της αγάπης

Μ’ ανθισμένα ολόλευκα κρίνα...
σε περιμένω σε μένα να ‘ρθεις
φθινοπωρινό η ανοιξιάτικο μήνα
με το φως της αυγής να αναμιχθείς˙

Την απαράμιλλη, πηγαία σου ομορφιά
όσο τίποτε άλλο στο κόσμο λατρεύω
η ακτινοβόλα είναι ολόλαμπρη αντηλιά
που μαγεμένος στέκομαι κι αγναντεύω˙

Στα μυρωδάτα άνθη της στοργής
επίγειου πανέμορφου παραδείσου
γιομίζοντας με την γαλήνη της μητέρας γης
απ' τα μυρίπνοα τα χείλη στη πνοή σου

Η αγάπη έχει το καταγάλανο χρώμα
σαν τον υπέροχο, θαυμάσιο ουρανό
δεν έφτασε η ποθητή η ώρα ακόμα
να λάμψει με φως το αίσθημα τ' αδειανό...

Πάρης Παπανικολάου - 23/08/2014

Η Ποιήτρια των αισθήσεων

Ω ! εσύ είσαι η λατρευτή - κι αγαπητή Ποιήτρια μου
που κάθε φορά που σε διαβάζω καρδιοχτυπώ
άγγιγμα όνειρο, — μαγεία στην καρδιά μου
από σένα-νε Θεά μου που τόσο αγαπώ˙

Κάποτε ήρθε η στιγμή που αντάμωσα
τα ομορφότατα, σαγηνευτικά σου μάτια˙
έκθαμβος την λαμπερή σου λάμψη ατένισα
που την καρδούλα μου έκανε κομμάτια...

Ω ! Υπέροχη μου Ποιήτρια εσύ των αισθήσεων
σμιλεύεις τον λόγο εξαίσια με βελουδένια χάδια
προκαλώντας έκσταση γλυκών παραισθήσεων
αξέχαστα, ζεστά, κάνοντας τα παγωμένα βράδια˙

Η θαυμάσια ετούτη ανεξάντλητη έμπνευση
πηγάζει, απ’ την δροσοστάλαχτη σου ψυχή
τρυφερότατη, απαλή —  ρομαντική διέγερση
κάθε σου ποίημα είναι για μένα προσευχή...<3

Πάρης Παπανικολάου - 28/01/2014

Τα δυο σου μάτια αγαπώ...

Ω, τα μάτια αυτά με συγκλονίζουν
τα μάτια αυτά τα ωραία με ζαλίζουν˙
φλογερά να σε ποθώ αμέσως άρχισα
από την στιγμή που σε αντάμωσα...

Είσαι γυναίκα υπέροχη, γοητευτική
πανέμορφη, — γλυκιά, ρομαντική
με θέα το θεσπέσιο ηλιοβασίλεμα
απαγγέλνω για σένα αγάπης ποίημα˙

Στη καρδούλα καλωσόρισε η ευτυχία
σβήνοντας — κάθε πικρή δυστυχία
σ’ ερωτεύτηκα γλυκιά μου τόσο πολύ
άνθη σου χαρίζω από παραδείσια αυλή˙

Τα καστανόξανθα σου μαλλιά
είναι η σαγηνευτική μου αντηλιά
να τα χάιδευα λαχταρώ ένα βράδυ
μ' απαλό, τρυφερό και βελουδένιο χάδι...

Πάρης Παπανικολάου - 21/04/2014

Στο λειμώνα της ευτυχίας ένα ωραίο δειλινό

Με άνθη πολύχρωμα ήρθες στολισμένη
στο λειμώνα της ευτυχίας ένα ωραίο δειλινό
κι άφησες την καρδούλα μου καταγοητευμένη
στα μάτια σου αγναντεύοντας τον γαλάζιο ουρανό˙

Απ’ τα χείλη σου τέρψη γλυκιά σαν μέλι στάζει
με τρυφερότατα και ολόθερμα πολλά φιλιά
στη λίμνη μας θωρούσαν οι κύκνοι οι γαλάζιοι
καθώς χάιδευα απαλά τα ξανθά σου τα μαλλιά˙

Οπτασία συναρπαστική την σκέψη ταξιδεύει
στη καταπράσινη ουτοπία στο χρόνο μια φορά
η πρόσχαρη γαλήνη μειλίχια μας θωπεύει
με ολόδροσα χάδια του έρωτα τρυφερά˙

Ίσως να ‘μαστε —  οι δυο πιο ευτυχισμένοι
άνθρωποι —  σε τούτη την πανέμορφη γη
με της αγάπης την μοίρα σφιχτα-γκαλιασμένοι
καθώς ρέει η ελπίδα με καλοσύνη και στοργή...

Πάρης Παπανικολάου - 20/08/2014

Το σύννεφο της αγάπης...

Στα μάτια σου βρήκα τον γαλάζιο ουρανό
το σύννεφο της αγάπης καθώς μας ταξιδεύει
σε κόσμο πανέμορφο, ευτυχή και φωτεινό
την καρδιά μου πόθος βελούδινος χαϊδεύει˙

Η θεοφώτιστη κυρία — η σαγηνευτική
είσαι εσύ που τις σκέψεις έχεις μαγέψει
σαν νεράιδα της ευτυχίας η ρομαντική
ο έρωτας μου για σένα πότε δε θα στερέψει˙

Τι λατρεία είναι αυτή που αναστατώνει την ψυχή
με ολόδροσα φιλιά —  και συννεφένια χάδια
κοιτώντας το λαμπρό άστρο κάνω μιαν ευχή
ποτέ να μη χαθούν τούτα τα πανέμορφα τα βράδια˙

Όταν σε πρωτοαντίκρισα τι πάθος ήταν αυτό
στην δίνη του έρωτα με συνεπήρες την πηγή
η λάμψη απ' το αστραφτερό κορμί το σμιλευτό
είναι του πόθου το κύμα στων ονείρων 'δω την γη...

Πάρης Παπανικολάου - 20/08/2014

Νύχτα φεγγαρόλουστη... στην ακροθαλασσιά

Νύχτα φεγγαρόλουστη...
στην ακροθαλασσιά
τα τεράστια γαλάζια
σπινθηροβόλα σου μάτια...
φωτίζουν με φλόγ' αστραφτερή
τ' απέραντο ακρογιάλι των ονείρων˙
Γαλάζιο από αστέρια, ήχοι μαγικοί
απ' τον απαλό απόηχο των κυμάτων
που χτυπούν τα βράχια στο γιαλό˙
Ω, γοργόνα μου... — γοητευμένη
ω, — πεντάμορφη ύπαρξη
οπτασία... — καλοκαιρινή˙
απ' την μεριά του αχανή ωκεανού
έρχεται ένα κύμα βροχής σαν δάκρυ
γαλανόχρωμης ομορφιάς...
και πελαγίσιας γοητείας...
καθώς με φιλιά από τα χείλη
απορρέει... — εκείνο...
το ξεχασμένο σ' αγαπώ...

Πάρης Παπανικολάου - Αύγουστος '15

Μέσα στα μάτια σου…

Πεντάμορφη γλυκιά μου
αγναντεύω κόσμους φωτεινούς
με πανέμορφα λιβάδια,
ρομαντικά του νου˙
.
Μέσα στα μάτια σου
η γαλάζια πανδαισία
αρμονία είναι της ψυχής
κ’ η γλυκύτατη ευτυχία˙
.
Μέσα στα μάτια σου
το πάθος ρέει απ’ την καρδιά
ολομέταξη γοητεία...
τι υπεροχή ομορφιά !
.
Μέσα στα μάτια σου
ανθισμένη πολιτεία
λουλουδένια λαμπερή
με ωραιότατα τοπία˙
.
Μέσα στα μάτια σου
οι ακτίνες του ηλίου
χαρίζουν άπλετα στοργή
σε πελάγη του απείρου˙
.
Με το φως των ματιών σου...
πόσο θα ‘θελα να αναμιχθώ
και στην αγκάλη της αιώνιας αγάπης
γλυκά — ν’ αποκοιμηθώ...
.
Πάρης Παπανικολάου - 10/09/2014

Στη χώρα των διαμαντένιων κρίνων (παλάτι της καρδιάς)

Η αγαπημένη είσαι πριγκίπισσα
στο παλάτι της καρδιάς μου
ήρθες με λουλούδια στολιστή
χαρίζοντας την ποθητή χαρά μου,
.
με πηγαίο πόθο ατενίζω
τα δυο σου μάτια γαλανά
είναι της ζωής η τέρψη
μιαν ανάμνηση γλυκιά, - παρηγοριά
.
στων διαμαντένιων κρίνων
στην ωραία ετούτη χώρα
με γαλήνη ευτυχή
χαρωπά κυλά η ώρα˙
.
Γοητεία θεσπέσια, μαγική
και κορμί κεχριμπαρένιο
άγγιγμα αιθέριο - νυχτερινό
με χάδι πουπουλένιο,
.
ηλιοστάλαχτο χαμόγελο
λαμπιρίζει απ' τα δυο σου χείλη
ομορφιά εκτυφλωτική
ολοφώτεινη τ’ Απρίλη,
.
την καλοσυνάτη αγάπη
χρόνια τώρα καρτερώ
ν' αχνοσβήσει κάθε θλίψη
στο λιβάδι αυτό το εύδροσο,
.
η ψυχούλα φτερουγίζει
ερωτικά καρδιοχτυπώ
δίνω όρκο στη μονάκριβη Θεά
ότι πάντα — Θα σε Αγαπώ ˙
.
Δώσε γλυκιά μου τώρα
να κρατήσω τ' απαλό σου χέρι
ήρθες φέρνοντας μαζί
το πρόσχαρο, αγάπης καλοκαίρι...
.
Πάρης Παπανικολάου - 11/09/2014

Το πέπλο της νυχτιάς σα' πέσει τώρα...

Το πέπλο της νυχτιάς
σα' πέσει τώρα...
υποδέχοντας τα όμορφα τ' άστρα
στολίδια αδαμάντινα,
υπέροχα του 'ρανού...
φεγγοβόλα λάμψη να χαρίσουν
στο διάβα μου...
και στα όνειρα μου˙
ακολουθία φωτεινή
φαντασμαγορική...
μέχρι να 'ρθει η ροδαυγή...<3
.
Πάρης Παπανικολάου / Αύγουστος '15

Μελωδία του έρωτα

Λατρεύω τα δυο σου μάτια
τα όμορφα τα καστανά
με οδηγούν σε μονοπάτια
ανθισμένα φωτεινά,
.
η καραμελένια οπτασία
μες στις σκέψεις είσαι ‘συ
με χρωμάτων πανδαισία
την άνοιξη χαρίζεις στη ζωή,
.
θα σ’ αγαπώ με πάθος
της ψυχής μου τρυφερό
μυρωμένο δίνω άνθος
σε σένα κορίτσι μου γλυκό,
.
στου παραμυθιού την χώρα
έχω την αίσθηση κοιτάζω
εύθυμα, γλυκά, κυλά η ώρα
με σένα πλάι που θαυμάζω,
.
η χρυσοκόκκινη ηλιαχτίδα
φέγγει με αγάπη και στοργή
μεταξένια φωτεινή ελπίδα
βασιλεύει εδώ στη γη˙
.
'' Αγάπη μου δεν θ' άντεχα πια
μακριά σου ούτε στιγμή
ωραία μελωδία στη καρδιά
με τραγούδια πάντα θ’ αντηχεί... ''
.
Πάρης Παπανικολάου - 15/09/2014

Μες τ' αστείρευτα πελάγη ευτυχίας ..σε διάχρονη πλοήγηση τ' απείρου˙

......—  Μες τ' αστείρευτα πελάγη ευτυχίας
............σε διάχρονη πλοήγηση τ' απείρου˙
..........η Νεραϊδόμορφη που αναδύεται είσαι
..από κύμα γαλάζιας, — επουράνιας ομορφιάς...
.
....— Στο συννεφένιο παλάτι της καρδιάς σου...
.....ανεπαίσθητα, το φως της αγάπης βασιλεύει˙
...........και μες στη φεγγοβόλα ματιά σου
...................λάμψη αιθέρια, μαγική...
..............Ήλιου απέραντη λαμπροσύνη
...............άσβηστη, αιώνια, μακαριστή...
.
— Το φτερούγισμα των διάφανων φτερών σου
.........θεϊκή δροσιά, ~ παραδείσια αρμονία,
την ωρα 'κεινη που ανάλαφρα πετώντας εισακούονται
..............νότες μαγευτικές στο άκουσμα
..............'' τραγουδιστά από τα χείλη˙ ''
...........παραμυθένιων, γλυκόλαλων ήχων,
..............μελωδία, υπερκόσμια - ιερή....
.
.......— Σαν όραμα υπερ - γαλαξιακό ήρθες
..............στον ουράνιο θόλο της σκέψης
πλουτίζοντας ~ με δόξα, ευγνωμοσύνη και τιμή,
...................αστερόφωτη φωταψία...
...........σκορπισμένη ολάκερη διαχρονική˙
.
...........— Μονάκριβη μου ευχή δοσμένη
................στην ολόθερμη σου αγκάλη˙
.............νύχτα έναστρη, νύχτα ονειρική
........σε γάργαρη του απείρου δροσοπηγή
...................ράθυμα ν' αποκοιμηθώ...
..................και να μην έχω ξυπνημό˙
..........αγάπης ενθύμηση, ~ αιώνια γιορτή...
.......παντοτινή, μονάκριβη, ~ καθιερωμένη...
.
.........Πάρης Παπανικολάου  - /07/02/2015

Στο παλάτι της αγάπης

Αγαπημένη μου πριγκίπισσα...<3
έλα στο παλάτι της καρδιάς μου
η χαριτωμένη είσαι γόησσα
που συναντώ καιρό στα όνειρα μου˙
.
να βασιλεύει η ποθητή χαρά
κ’ η καλοσυνάτη αγάπη
σε χώρα με δροσερά νερά
ας στεγνώσ' το μαύρο δάκρυ˙
.
θ’ αγναντεύουμε το λιβάδι
αγκαλιασμένοι με στοργή
εκείνο το φεγγαρόλουστο βράδυ
θα ‘σαι το φως μου στη ψυχή˙
.
με χάδια απαλά και μεταξένια
θ’ αγγίζω το μαγευτικό κορμί σου
και μες στη αγκαλιά την πουπουλένια
θα κουρνιάζω γεύοντας απ’ τα χείλη το φιλί σου˙
.
Το όνομα σου είναι η ευτυχία
γλυκόλαλη στο άκουσμα φωνή
μιαν ονειρεμένη αγάπης ουτοπία
παραμυθιού ρομαντική˙
.
σε τούτο το πανέμορφο παλάτι
των ανθισμένων μυρωδάτων κρίνων
φλόγ' αστραφτερή στο μάτι
διαμαντένιων φωτεινών ήλιων˙
.
στον χαρμόσυνο ετούτο κόσμο
ευλογημένος που ‘ναι απ’ τον θεό
στης θαλπωρής τον ίσιο δρόμο
όρκο δίνω ότι πάντα θα σε ‘αγαπώ˙
.
πόσο υπέροχα ο χρόνος  θα κυλά
με χαμόγελο 'λιόλουστο στα χείλη
κ’ η γλυκιά νεράιδα θα σιγοτραγουδά
για της αγάπης τ’ ομορφότερο στολίδι...<3
.
Πάρης Παπανικολάου - 01/09/2014

Έρωτας ανεκπλήρωτος

Ένας έρωτας ανεκπλήρωτος πλανιέται
πάνω — από τα βάθη του μυαλού
γιατί πολύ απλά - εύκολα δε ξεχνιέται
η ζάλη αυτή η ρομαντική του νου˙
.
Αγάπη μου χάρισε μου εσύ
μια θέση στη γλυκιά καρδιά σου
ας βρισκόμουν έστω για μια στιγμή
στην ολόζεστη τρυφερή αγκαλιά σου˙
.
Έλα γρήγορα να ζήσουμε ευτυχείς
σ’ αγαπώ όσο τίποτε άλλο στο κόσμο
νύχτα φεγγαρολουσμένη ας είν' να ‘ρθεις,
στου παραμυθιού τον ολάνθιστο τον δρόμο˙
.
Την όαση στη χρυσαφί έρημο της ψυχής
αναζητώ μάτια μου γλυκά σε σένα
η ελπίδα της μονάκριβης μου ευχής
είναι, να φιλώ τ' άλικα σου χείλη τα κερασένια...
.
Πάρης Παπανικολάου - 13/09/2014

Νεραιδούλα μου γλυκιά...

Ω, νεραιδούλα μου γλυκιά...
πότε θα σε βαστάξω στην αγκαλιά;
να λάμψει με φως το σκοτάδι
στης ψυχής το πανέμορφο λιβάδι,
.
Φεγγοβολούν τα μάτια σου αγάπη
τρυφερή ηδονή — καλοσυνάτη
το λουλούδι της στοργής χαρίζω
σε σένα, καθώς από χαρά δακρύζω˙
.
Απ’ την καρδιά πηγάζει ευτυχία...
των αστέρων είσαι η λατρευτή αγία
χρόνια τώρα σε βλέπω στα όνειρα μου
σε καρτερώ με άνθη στη καρδιά μου˙
.
Το λατρευτό σου κορμί λαχταρώ
ν’ αγγίζω απαλά με χάδι τρυφερό
και μελιστάλαχτα φιλιά στα χείλη
στης άνοιξης τον παραδεισένιο Απρίλη...<3
.
Πάρης Παπανικολάου - 12/10/2014

Ουτοπία αγάπης II

Στο λιβάδι της αγάπης
μέρες τώρα καρτερώ...
σένα να ‘ρθεις με λουλούδια
και κρεμαστάρια στο λαιμό˙
.
λατρεία μου, γοητευμένος είμαι
σε σκέπτομαι τα βράδια
από ίμερο καυτό κυβερνάς
της καρδιάς τα φυλλοκάρδια˙
.
ευτυχισμένοι πάντοτε θα ζούμε
σε τούτη την πανέμορφη χώρα
νεράιδες θα σιγοτραγουδούνε
χαρωπά κυλώντας η ώρα˙
.
θα τρέχουμε από δω και ‘κει
στο καταπράσινο γρασίδι
των ματιών θα ‘σαι πάντα ‘συ
τ' ωραιότατο στολίδι˙
.
από πάνω μας με καμάρι
τα αηδόνια θα πετούνε
ύμνους ερωτικούς για μας
ενώ θα εξυμνούνε˙
.
Ο έρως καθώς έρθει στη ζωή
βασιλεύοντας αγνά η ευτυχία
στης ψυχής μου την ολάνθιστη αυλή
γαλήνη επίσης και αισιοδοξία˙
.
τα σύννεφα αχνά στον ουρανό
σχέδια αγάπης σχηματίζουν
θεσπέσια θέα, συναρπαστική
που τις σκέψεις συγκλονίζουν˙
.
έτσι λαχταρώ να αισθάνομαι
πλάι σου αέναα γλυκιά μου
κι ας είναι έστω μιαν ουτοπία
στα ωραία, τα απατηλά τα όνειρα μου...<3
.
Πάρης Παπανικολάου - 10/09/2014

Ερωτευμένη καρδιά

Με λουλούδια στη ψυχή
σε καρτερώ να ‘ρθεις σε μένα
τα μαλλιά σου θ’ αγγίζω απαλά
με χάδια, - άνθο-μεταξένια˙
.
πεντάμορφη μου ύπαρξη
την γοητεία σου λατρεύω
μέρα νύχτα καρδιοχτυπώ
σε λιβάδια, - καθώς σε γυρεύω˙
.
γλυκιά μου ! Ω, πόσο σ' αγαπώ
πιο πολύ πλέον απ’ την ζωή μου
είσαι ο ήλιος μου ο λαμπερός
κ’ η καυτή ανάσα στη πνοή μου˙
.
την πνευματική μου άνοιξη
βαθύπνοα, λαχταρώ να φέρεις σε μένα
μιας που τον έρωτα αισθάνομαι
απ’ του χειμώνα - τα περασμένα˙
.
ακόμη κ’ οι χαρωπές Νεράιδες
υποκλίνονται με καμάρι
στη πηγαία σου ομορφιά
κάτω από τ' ολόγιομο φεγγάρι˙

και...

και στα πανέμορφα, γαλαζωπά
συννεφένια ματάκια του 'ρανου
αγνάντεμα μαγευτικό στη θέαση
μονοπάτια, υπέροχα ρομαντικά του νου...<3
.
Πάρης Παπανικολάου - 04/09/2014

Πανώρια Βαλκυρία

Αγάπη μου δακρύζω...
για τα μάτια σου π’ αγαπώ,
από έρωτα —  πλημμυρίζω...
αχ, για σένα πια καρδιοχτυπώ˙
.
δεν αντέχω άλλο μόνος...
πολύ πικρή έχει γίνει η ζωή
να μου φύγει πέρα ο πόνος
για να λάμπει η ψυχή...
.
λαχταρώ την συντροφιά σου
με τα τρυφερά καυτά φιλιά
θέλω να ‘μαι η σκιά σου
κ’ η ολόθερμη αντηλιά˙
.
Γλυκιά μου σε ποθώ
έλα γρήγορα σε μένα
κοντεύω ν’ αποτρελαθώ
σε θέλω απεγνωσμένα˙
.
στο φως της ηλιαχτίδας
αγνάντι η μορφή σου
πανώριας Βαλκυρίας
ουρί του παραδείσου˙
.
Μάτια μου σε σκέπτομαι
και η καρδιά — ραγίζει...
δε ξέρω ακόμη πως ανέχομαι
ο ήλιος με τις ακτίνες να σ' αγγίζει...
.
Πάρης Παπανικολάου - 23/07/2014

Βελουδένιο πάθος

Βελουδένιο πάθος
απαλό και δροσερό
στου κορμιού την πλάση
ένα βράδυ βροχερό˙
.
έφερες γλυκιά μου
την ευτυχία που ποθώ
μες στην αγκαλιά σου
ζεστά θ’ αποκοιμηθώ˙
.
πανέμορφη κι απόψε
και σαγηνευτική...
των ματιών η αντηλιά
είσαι η εκτυφλωτική˙
.
μεταξένια χάδια...
και πολλά γλυκά φιλιά
στα ρόδινα τα χείλη
τι υπέροχη ζεστασιά˙
.
Πλατωνική αγάπη...
φωσφορίζει στη ψυχή
για χρόνια εκλιπαρούσα
ως μονάκριβη ευχή˙
.
τ’ αμυγδαλωτά σου μάτια
καστανόχρωμα φωτεινά
μονοπάτια του ουρανού
της ζωής απέραντά˙
.
ποτέ δε θα σ’ αφήσω
να φύγεις από κοντά μου
είσαι εσύ το κύμα...
το γαλάζιο του έρωτα μου˙
.
''...ωραία γαλήνια ουτοπία
με ολόλευκα λουλούδια...
ήχοι μας ταξιδεύουν μαγικοί
από τρυφερά τραγούδια...''
.
Πάρης Παπανικολάου - 25/08/2014

Στο πανέμορφο λιβάδι (σονέτο)

Σε τούτο το πανέμορφο λιβάδι
ζούμε ευτυχισμένοι εγώ και 'συ
με πάθος κι αγάπη κυλά η ζωή
την ψυχή ευφραίνει απαλό χάδι˙
.
Ακόμα κι όταν έρχεται το σκοτάδι
αυτό καθόλου δεν μας πτοεί...
το φεγγάρι φέγγει με στοργή...
λαμπερότερο κάνοντας το βράδυ˙
.
Όλη μέρα είμαστε αγκαλιασμένοι
δοσμένοι στου έρωτα τα φτερά...
σε λατρεύω γλυκιά μου λατρεμένη,
.
Η φύση των λουλουδιών μαγεμένη
με τα γαλάζια ρυάκια δροσερά,
κ’ οι λόφοι πάντα ανθοστολισμένοι...
.
Πάρης Παπανικολάου - 18/07/2014

Λουλουδένια μου...

Έλα λουλουδένια μου
φεγγάρι, —  και αστέρι μου
στων ανθών σε καρτερώ την αυλή
να σου εξομολογηθώ σ’ αγαπώ πολύ˙
.
Ψυχή μου, είσαι απίστευτα γοητευτική
σαν την ανοιξιάτικη ρομαντική αυγή
η εξοχότατη σου πηγαία ομορφιά
οπτασία των ματιών γλυκιά˙
.
Με φιλιά και πουπουλένια χάδια
ανυπομονώ να ‘ρχονται τα βράδια
μες στη ζεστή μου θα σε κρατώ αγκαλιά
την θεσπέσια καμαρώνοντας αστροφεγγιά˙
.
Αγάπη μου, μη φύγεις ποτέ από κοντά μου
είσαι ‘συ η ηλιαχτίδα στα όνειρα μου
που φέγγει με γαλήνη κι αρμονία
και κοιτώ την ζωή με αισιοδοξία˙
.
Πάρης Παπανικολάου - 17/08/2014

Στ’ αστερόφωτο λιβάδι

Μ’ αιθέριο χάδι — αστραφτερό
αγγίζω το αιθέριο κορμί σου
στ’ αστερόφωτο λιβάδι...
επίγειου παραδείσου˙
.
τα λυμένα σου μαλλιά…
λεία είναι χρυσαφένια,
των ματιών η αντηλιά…
είναι, σε λιβάδια ανθισμένα˙
.
η ευτυχία έχει το χρώμα,
το ολόλευκο της αγάπης…
δεν έφτασε στη γη τι κρίμα
ο ανθηρός ο Μάρτης...
.
στον αιθέρα πάντα ήχοι...
κουρδισμένων βιολοντσέλων
τι γαλήνια —  θεια τύχη…
απ’ τις νότες των αγγέλων˙
.
στα ηλιόλουστα σου μάτια
αγναντεύω ουρανούς…
και χτισμένα δυο παλάτια,
με πυλώνες φωτεινούς˙
.
Τόπος, — ευτυχής ρομαντικός
ψυχή, νους, πνεύμα σ’ αρμονία
πόθος εκλεκτός μοναδικός˙
σβήστηκε στο χάος η ανία...
.
Πάρης Παπανικολάου - 05/12/2014

Αγάπη από Ψυχής

Γλυκιά μου...
σ’ αγαπώ πάρα πολύ…
από τα βάθη της ψυχής στο εξομολογούμαι,
σ’ ερωτεύτηκα παράφορα διόλου δεν τ’ αρνούμαι˙
νεράιδα — λαμπερότατη μορφή
φέρνεις το φως της αγάπης...
με υπέρτατη ευτυχία, γαλήνη και στοργή !

Ψυχή μου…
λατρεμένη λαχταρώ,
πλάι σου νύχτα έναστρη να κουρνιάσω…
και τα κατάξανθα σου μαλλιά να χαϊδεύω˙
σε πανέμορφο, — εύδροσο, λιβάδι ονειρικό...
στις απαρχές του αιώνιου παράδεισου !

Τα ωραιότατα σαγηνευτικά σου μάτια
με ευλάβεια — και χαρά λατρεύω,
έχω παύσει από τότε να υποφέρω…
που σε αντάμωσα τυχαία, — ένα δειλινό˙
σε μυρίπνοα, ανθισμένα μονοπάτια !

Πάρης Παπανικολάου - 22/10/2014

Στο κήπο των πανέμορφων λουλουδιών

Στο κήπο των πανέμορφων λουλουδιών
μιαν έναστρη — ξεχωριστή βραδιά...
ήχοι στο άκουσμα απαλών τραγουδιών
με αγάπη συναρπάζοντας την καρδιά˙
.
το φεγγάρι λούζει με τ’ άπλετο του φως...
τα θαύματα τα ωραία σ’ ολάκερο τον κόσμο
με χρώματα έχει στολιστεί ο ουρανός...
και ροδοπέταλα στου παράδεισου τον δρόμο˙
.
η αγάπη βασιλεύει με μυροβόλα άνθη...
πανδαισία θεσπέσια με υπέροχη ευωδιά
στων μονοπατιών τα σκοτεινά τα πάθη
στέκει περήφανα μιαν ανθισμένη μυγδαλιά˙
.
του έρωτα ο κήπος φτιάχτηκε για μας...
να ζούμε εσύ και ‘γω πάντα ευτυχισμένοι,
δωσ’ μου το χέρι σου να βαστάξω κι ας,
διαβούμε τον λόφο καθώς η αυγή προσμένει...

Πάρης Παπανικολάου β' εξάμηνο '14

Της ψυχής τα χιόνια

Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια...
δε ξέρω πια αν σ’ αγαπώ η σε μισώ
στη ψυχή παραμονεύουνε τα χιόνια
τον πόθο όμως δε μπορώ να σβήσω˙
.
την πρώτη ‘κεινη στιγμή δε ξεχνώ
π’ αντίκρισα τα φεγγοβόλα σου μάτια
σαν από μπροστά τον ήλιο ήταν να περνώ
φλέγοντας το πάθος της καρδιάς τα μονοπάτια˙
.
δοξασία του ελέους, — στου έρωτα την πηγή
κάπου στη κοιλάδα των παραμυθένιων βάλτων
ήταν φαίνεται μοιραίο να μη δούμε ‘δω στη γη...
μαζί, την δροσερή τέρψη των γαλανών υδάτων˙
.
τι κι αν πόσο λυπητερά ο χρόνος κυλά...
δίχως πλάι μου την αγγελική σου παρουσία
το δάκρυ μου προς στο χώμα κατρακυλά...
το άγονο και στείρο από την χρόνια ξηρασία !
.
Πάρης Παπανικολάου - 27/07/2014