Επουράνια δόξα μαγεμένη ομορφιά

Επουράνια δόξα
μαγεμένη ομορφιά
εκάστοτε αγαλλίαση
μέθεξη, φαντασμαγορική

όπου λατρεύω εκστατικά τώρα
στο παραμυθένιο κάστρο των ονείρων
κάπου μεταξύ ουρανού και γης
άλλοτε στο χρόνο...

οι νύμφες σιγοτραγουδούν...

μες στα δάση της απόλυτης έρσης
ύμνους, εγκώμια, δοξάζουσα χρυσά
για τον έρωτα μας, την αγάπη,
το πάθος, την ελπίδα στη ζωή...

ω, χρυσαφένια μου ηλιαχτίδα
ήρθες κι έφερες της άνοιξης το φως
και την ευτυχία που ζητούσα

η ψυχή μου έχει γαληνέψει πια
με ολομέταξα χάδια
και εύθυμη αγάπη
ενθουσιώδης στη καρδιά

ω, είναι μου,
σκέψη και πνοή μου
Ηώ μου και Λητώ...

μέρα - νύχτα, νύχτα - μέρα
την γοητεία σου δοξάζω
και την αξεπέραστη ομορφιά
είσαι ότι ωραιότερο αντάμωσα ποτέ...

σ' αγαπώ...

17/06/15/ Πάρης Παπανικολάου