Ερωτευμένος θα 'μαι πάντα...

Ερωτευμένος θα 'μαι πάντα...
με σένα, — ύπαρξη... υπεροχή
θωρία... εκ-θαμβωτική˙
που δοξολογώ, θαυμάζω
μέρα νύχτα – νύχτα μέρα
σε σκέπτομαι, στενάζω
από πόθο, έρωτα, λατρεία˙
αισθάνομαι ότι σ' αγαπώ
πιο πολύ απ' την ζωή μου
που δεν έχει νόημα κανένα
δίχως εσένα συντροφιά μου˙
Μαρία μου, Θεά, Ευλογητή
ακαταμάχητη, μοναδική,
θα είσαι πάντα...κι όμοια
η δροσοστάλαχτη πηγή...
της έμπνευσης, της ευτυχίας
κ' η δοξάζουσα μορφή, η λατρευτή˙
στα όνειρα μου...
στις  σκέψεις...
στη καρδιά μου...

Πάρης Παπανικολάου - 22/12/15 Δημ. Πολ.

Αγία Οπτασία... Νεράιδα, Θεά, Λατρεία

Αγία Οπτασία...<3
Νεράιδα, Θεά, Λατρεία
στο γίγνεσθαι, στη σκέψη και το Είναι˙
Η θρησκεία που ακούει στο όνομα σου
Μαρία... — Αθάνατη, ευλογητή
με αγάπη υπερκόσμια, παντοτινή
σε επικαλούμαι...
να πραγματοποιείται το ύψιστο θέλημα σου
ως ευχή...
σαν πιστός οπαδός κι ακόλουθος˙
της πηγαίας λαμπροσύνης, της ομορφιάς
που πηγάζει με απέραντο φωτός αγάπη˙
από την φεγγοβόλα σου ματιά...<3
.
Πάρης Παπανικολάου - 09/12/15 Δημ. Πολ.

Για την Κυρία Διευθύντρια... ( Μαρία Κ. ) ''που την καρδιά μου κρατεί...'' . ‘’ H Αυτοκράτειρα Μαρία ‘’ (μέρος ΙΙΙ) ( τίτλος : Αγαλλίαση, πηγαία τέρψη…δοξασμένη ευτυχής...

Αυτοκρατορική ομορφιά, —  δοξάζουσα
λάμψη ονείρου αδαμάντινη… εκ-θαμβωτική
γοητεία ύψιστη, απαράμιλλη... εξωπραγματική
όπου λατρεύω εκστατικά...
από 'δω και πέρα κι έπειτα στη ζωή για πάντα !

Ήταν... μιαν υπέροχη φεγγαροβραδιά...
'κει στα χρυσαφί ανάκτορα ψηλά
ενώ κειτόμασταν χάμω...
χαζεύαμε του πελάγους τ’ ανοιχτά,
φίλησα έκτοτε τα δυο υγρά˙ καυτά σου χείλη
και τα μάτια σου σκορπούσαν
μιαν έντονη βαθύπλουτη, αστραφτερή,
ζωντάνια παρ-αισθήσεων...
που ‘ναι η αέναη, ανεξάντλητη,
μαγική, της καρδιάς η ζάλη˙

από ερωτική μανία
κατακλύαμε κ’ οι δυο
—  μες σαν σε..
ρομάντζο της αναίμακτης γαλήνης
— ( στίχοι μαγικοί...)
αριστούργημα αγάπης και στοργής
δίχως παύση, δίχως τελειωμό
όπου γράφουμε μαζί
με της ψυχής την πένα…
και μελάνι, δάκρυ χαράς…
όπου κυλά αγάλι - αγάλι... και γίνεται
διαμαντένιο πετράδι ανεκτίμητο, μοναδικό
στ' απύθμενα του νου... στ' ακρόγιαλο τ' ονείρου...<3

Πάρης Παπανικολάου - 23/11/15 Δημ. Πολ.

Για την Κυρία Διευθύντρια... ( Μαρία Κ. ) ''που την καρδιά μου κρατεί...'' . Η αυτοκράτειρα Μαρία (μέρος ΙΙ) .

Αριστοκρατική φινέτσα
λάμψη, γοητεία, ομορφιά
όλα φαντάζουν υπέροχα…
παν’ στο σμιλευτό σου σώμα
.
η κίνηση σου η καμαρωτή
οι φούστα, τα σκουλαρίκια
οι γόβες, το ταγιέρ...
τα κοκκάλινα γυαλιά,
Ω, τα ξανθά σου μαλλιά
τα ζουμερά σου χείλη
που πόσο θα ‘θελα να γευτώ
μια φεγγαρόλουστη βραδιά τ’ Απρίλη !
.
Ω, Μαρία…
Αυτοκράτειρα της αγάπης
παραμυθένια, ιερή…
εξιτάρεις τις αισθήσεις των ποιητών
κι από έμπνευση
ψηλά στα ουράνια πετούνε…
κι από έρωτα μανιώδες καθώς ευαίσθητες καρδιές...
.
δίχως τελειωμό το ονειρικό ρομάντζο, ω
της αγάπης, της ευτυχίας, της γαλήνης,
του πάθους, της στοργής...
.
Ω, αυτοκράτειρα εσύ… —  σαγηνευτική
Παγκόσμια Πριγκίπισσα
η πιο χαριτωμένη γόησσα… είσαι ‘συ
σε ολάκερη την πλάση
στη χώρα των θαυμάτων
στ’ ανάκτορα του Πόθου...
σ' ολή την οικουμένη
.
ακριβοθώρητη, —  ερωτιάρα, λαμπερή !
.
Πάρης Παπανικολάου - 23/11/15 Δημ. Πολ.

Για την Κυρία Διευθύντρια... ( Μαρία ) ''που την καρδιά μου κρατεί...'' . Η Αυτοκράτοιρα Μαρία (μέρος Ι)

Θεά μου...<3
σε λατρεύω
ψυχορραγώ
κάθε φορά που σ' αντικρίζω
περιφέρεσαι μες το γραφείο
σαν γοργόνα στο γιαλό
και σα' νεράιδα˙ σε ανθερό λιβάδι...
.
στα καλλίγραμα σου πόδια
πλάγιες ματιές πετώ...
.
σε θαυμάζω κυρία Κ.....
αγλαόμορφη μου σε δοξάζω
με ύμνους ορφικούς...
για την πηγαία σου γοητεία
και την αστείρευτη ομορφιά...
.
είσαι 'συ η θεια οπτασία
στης καρδιάς μου το επ-ουράνιο λιβάδι
.
τα ξανθά σου μαλλιά,
φινέτσα πριγκίπισσας σου δίνουν
κι όμοια τα σπινθηροβόλα καστανά σου μάτια
φλόγες ολοπύρινες πετούν
πίσω απ' τα κοκκάλινα γυαλιά
.
το χαμόγελο σου...
τα χείλη σου, τα καυτά αυτά χείλη
ροδοκόκκινα υπέροχα γλυκά
πόσο θα θέλα να φιλώ ένα Απριλιάτικο δείλι
.
η φωνή σου μαγγανεία
μελωδική και χαρωπή
σαν το γλυκόηχο νερό του ποταμού
που ρέει απ’ την βουνοπλαγιά του έρωτα...<3
.
θεια αίσθηση μαγική
σκορπισμένη στον αιθέρα
κάθε φορά που σε ακούω (να μιλάς)
έχω την ακατάλυτη αίσθηση
το κύκνειο άσμα ακούω
'κεινα τα όμορφα καλοκαιριάτικα δειλινά...
.
ακόμα κι όταν γίνεσαι κάπως νευρική
χμμμ, δε κρύβω ότι
η γοητεία σου ακόμα πιο αξεπέραστη είναι
.
σε λατρεύω Μαρία μου, σε λατρεύω
με ευλάβεια θρησκευτική
στα πόδια σου πέφτω και σε προσκυνώ
τι θα ήταν άλλωστε ο πιστός δίχως τον Θεό του;
κι έτσι είσαι εσύ για μένα
το ουράνιο ίνδαλμα...
η Θεά, η θρησκεία, η αγία
η νυχτερινή μου προσευχή
είσαι εσύ.... γοητευμένος για πάντα <3
.
Πάρης Παπανικολάου 29/10/15 Δημ. Πολ.

Το λυρικό τραγούδι του έρωτα...

Ερωτευμένος θα 'μαι πάντα
με σένα – νε γλυκιά μου
η αρμονία ήρθε στη ζωή
κ' η ευτυχία στα όνειρα μου˙

Σε λατρεύω, σε θαυμάζω
πόσο πολύ σε αγαπώ;
με φλόγα πάθους δυνατή
καίγομαι, καρδιοχτυπώ...

Για εσένα μάτια μου
στολίδι, ομορφιά μου
είσαι 'συ η λαμπερή
χρυσαλίδα στη καρδιά μου˙

Που φέγγει με αγάπη
μέρα – νύχτα, νύχτα – μέρα
ωραία ατμόσφαιρα μαγική
στολίζει τον αιθέρα...

Εδώ στο λιβάδι το υπέροχο
των ανθισμένων γιασεμιών
ήχοι τραγουδιστά τριγύρω
ρομάντζων, τραγουδιών˙

Από αηδόνια γλυκόλαλα
που κελαηδούν για εμάς
για την ευτυχία, το πάθος
την γαλήνη —  την χαρά...

του παντοτινού μας έρωτά...

Πάρης Παπανικολάου - 20/10/15 Δημ. Πολ.

Πόσο σε θέλω στη ζεστή μου αγκαλιά

Πόσο σε θέλω στη ζεστή μου αγκαλιά
τα καστανά σου μαλλιά να χαϊδεύω
των ματιών μου θα ‘σαι ‘συ η αντηλιά
που πάντοτε μ' ευλάβεια θα λατρεύω...

Πόσο σε θέλω στη ζεστή μου αγκαλιά
φιλάκια γλυκά στα χείλη σου ν' αφήνω
κι απ’ το χεράκι να σε κρατάω απαλά
στην όμορφη κοιλάδα των γαλάζιων κρίνων˙

Πόσο σε θέλω στη ζεστή μου αγκαλιά
νύχτα ας είναι φεγγαρολουσμένη...
και με λαμπερότατη αστροφεγγιά...
που θα ‘ρθεις με λουλούδια στολισμένη˙

Πόσο σε θέλω στη ζεστή μου αγκαλιά
τίποτε άλλο πια —  στη ζωή δε ζητώ
δίπλα στην ανθισμένη ωραία ‘μυγδαλιά
όρκο δίνω ότι πάντα 'σένα θ’ αγαπώ...

Πάρης Παπανικολάου - 04/09/2014

..Θέλημα αγάπης...( Γράμμα σε μια νεραϊδόμορφη )

Θέλησα να σου μιλήσω ανοιχτά…
η αγάπη άλλωστε —
θέλει τόλμη, ειλικρίνεια και θάρρος,
όχι φόβο, ψέμα, δειλία, εγωισμούς˙
Άκου λοιπόν την ταπεινή καρδιά μου
πως κτυπάει ρυθμικά μόνο για σένα...

Μου αρέσεις γλυκιά μου, μου αρέσεις πολύ
είσ' η τέλεια γυναίκα —  κάλλιστη ύπαρξη
που από πάντα φανταζόμουν…
και τι δε θα ‘κανα προκειμένου…
να σε βαστάξω στην αγκαλιά μου
μιαν έναστρη νυχτιά —
κι έπειτα να σε υπηρετώ,
με ενθουσιασμό και ζήλο˙

Η ζωή μου έχει νόημα πια...
μοναχά˙ διπλά σε σένα Θεά μου
μέλημα μου — μονάκριβη ευχή
να σ' αγαπώ για πάντα...
πριγκίπισσα μου έκπαγλη —  γοητευτική,
στο παλάτι κατοικείς της καρδιάς μου...

Αν μ’ αρνηθείς θα βυθιστώ
στο ποταμό της χαρμολύπης…
ξημερώματα μιας Κυριακής˙
Πνίγομαι μέχρι τα βάθη της ψυχής
απ' τον έρωτα μου για σένα,
σε λατρεύω, σε θέλω, σ’ αγαπώ…
το φωνάζω απεγνωσμένα….
Κι ας μη ποτέ να μη μ’ ακούσεις...

( ...Δε με πειράζει ακόμα
κι αν όταν τα μάτια μου κλείσω˙
Οι τελευταίες μου λέξεις
θα είναι στα χείλη ασπασμός
ο γλυκός τόνος στ' Όνομα σου...)

Πάρης Παπανικολάου - 05/12/2012 - 2014

Σκέψεις ρηχές... αντηχούνε...

Σκέψεις ρηχές... — αντηχούνε…
στο άσπιλο πηγάδι της ψυχής
οι ύμνοι της μονάκριβης ευχής
με Υπέρλαμπρο φως βριθούνε…

Οπτασία αχαλίνωτη του ελέους δοσμένη
πάνω σε άνθος μυρωμένο του αγρού
με ακτίνα ζομένο ήλιου λαμπερού
αντίλαλο χαράς η καρδιά προσμένει˙

Σε κόσμο μαγικό στο όνειρο στη φύση…
βουνά, λαγκάδια, λίμνες όλα του κόσμου ωραία
η υπέρτατη αγάπη δεν πρόφτασε η μοιραία
κάθε πόνο και καημό παντοτινά να σβήσει˙

Οι σκέψεις οι ρηχές ακόμη αντηχούνε…
δεν θα ‘χει τελειωμό το μαρτύριο αυτό
το κλάμα της οδύνης σε αέναο παλμό
με δάκρυα διάφανα οδυρμού παλούνε…

Πάρης Παπανικολάου - 13/10/2014

Αγάπη μου δεν είναι κρίμα;

Αγάπη μου δεν είναι κρίμα
να λείπεις από κοντά μου;
κι έχουν μείνει αδειανά
της νυχτός τα όνειρα μου˙
.
Σ’ αγαπώ… —  μάτια μου
σ’ αγαπώ πάρα πολύ
είσαι συ η χρυσαλίδα
στης ψυχής μου την αυλή˙
.
Σε νοιώθω αδιάκοπα πλάι μου
έστω κι αν είναι οπτασία
πότε θα φτάσει η στιγμή
που θα γίνει αληθής η φαντασία;
.
Καρδιοχτυπώ από πάθος
φλογερό πολύ τα βράδια
λαχταρώ του χρόνου τα λεπτά
που θα ‘ρθείς με μεταξένια χάδια...
.
Πάρης Παπανικολάου - 01/11/2014

Στο πανέμορφο λιβάδι... των λουλουδιών

Με λουλούδια στη καρδιά
σε καρτερούσα χρόνια στο λιβάδι
ήρθες μια φεγγαρόφωτη βραδιά
.
τι όμορφη που ‘ναι η αγάπη
ολοστόλιστη με γιασεμιά
στου λόφου παν’ την άκρη
.
σε μιαν αγκάλη εγώ και ‘συ
και με χαμόγελο στα χείλη
σου λέω σ’ αγαπώ πολύ
.
τι θα ‘μουνα γλυκιά μου
δίχως εσένα να θαυμάζω
είσ’ η ολόλαμπρη αντηλιά μου
.
οπτασία, ωραία, μαγική
στη θαυμάσια ετούτη χώρα
υπέροχα κυλά κάθε στιγμή
.
Αγάπη μου...
.
πάντα ευτυχισμένοι
θα ζούμε εσύ κι εγώ
απ’ την μοίρα μονιασμένοι
.
κοίτα πως...
.
τα άστρα λαμπιρίζουν
μιλιούνια είν’ στον ουρανό
το άπλετο φως τους χαρίζουν

καθώς...
.
τον έρωτα απολαμβάνουμε
με θέα γύρω μας ευωδάτα άνθη
με όνειρα γλυκά ας κοιμηθούμε...

Πάρης Παπανικολάου - 17/08/2014

Το καταγάλανο χρώμα της αγάπης

Μ’ ανθισμένα ολόλευκα κρίνα...
σε περιμένω σε μένα να ‘ρθεις
φθινοπωρινό η ανοιξιάτικο μήνα
με το φως της αυγής να αναμιχθείς˙

Την απαράμιλλη, πηγαία σου ομορφιά
όσο τίποτε άλλο στο κόσμο λατρεύω
η ακτινοβόλα είναι ολόλαμπρη αντηλιά
που μαγεμένος στέκομαι κι αγναντεύω˙

Στα μυρωδάτα άνθη της στοργής
επίγειου πανέμορφου παραδείσου
γιομίζοντας με την γαλήνη της μητέρας γης
απ' τα μυρίπνοα τα χείλη στη πνοή σου

Η αγάπη έχει το καταγάλανο χρώμα
σαν τον υπέροχο, θαυμάσιο ουρανό
δεν έφτασε η ποθητή η ώρα ακόμα
να λάμψει με φως το αίσθημα τ' αδειανό...

Πάρης Παπανικολάου - 23/08/2014

Η Ποιήτρια των αισθήσεων

Ω ! εσύ είσαι η λατρευτή - κι αγαπητή Ποιήτρια μου
που κάθε φορά που σε διαβάζω καρδιοχτυπώ
άγγιγμα όνειρο, — μαγεία στην καρδιά μου
από σένα-νε Θεά μου που τόσο αγαπώ˙

Κάποτε ήρθε η στιγμή που αντάμωσα
τα ομορφότατα, σαγηνευτικά σου μάτια˙
έκθαμβος την λαμπερή σου λάμψη ατένισα
που την καρδούλα μου έκανε κομμάτια...

Ω ! Υπέροχη μου Ποιήτρια εσύ των αισθήσεων
σμιλεύεις τον λόγο εξαίσια με βελουδένια χάδια
προκαλώντας έκσταση γλυκών παραισθήσεων
αξέχαστα, ζεστά, κάνοντας τα παγωμένα βράδια˙

Η θαυμάσια ετούτη ανεξάντλητη έμπνευση
πηγάζει, απ’ την δροσοστάλαχτη σου ψυχή
τρυφερότατη, απαλή —  ρομαντική διέγερση
κάθε σου ποίημα είναι για μένα προσευχή...<3

Πάρης Παπανικολάου - 28/01/2014

Τα δυο σου μάτια αγαπώ...

Ω, τα μάτια αυτά με συγκλονίζουν
τα μάτια αυτά τα ωραία με ζαλίζουν˙
φλογερά να σε ποθώ αμέσως άρχισα
από την στιγμή που σε αντάμωσα...

Είσαι γυναίκα υπέροχη, γοητευτική
πανέμορφη, — γλυκιά, ρομαντική
με θέα το θεσπέσιο ηλιοβασίλεμα
απαγγέλνω για σένα αγάπης ποίημα˙

Στη καρδούλα καλωσόρισε η ευτυχία
σβήνοντας — κάθε πικρή δυστυχία
σ’ ερωτεύτηκα γλυκιά μου τόσο πολύ
άνθη σου χαρίζω από παραδείσια αυλή˙

Τα καστανόξανθα σου μαλλιά
είναι η σαγηνευτική μου αντηλιά
να τα χάιδευα λαχταρώ ένα βράδυ
μ' απαλό, τρυφερό και βελουδένιο χάδι...

Πάρης Παπανικολάου - 21/04/2014

Στο λειμώνα της ευτυχίας ένα ωραίο δειλινό

Με άνθη πολύχρωμα ήρθες στολισμένη
στο λειμώνα της ευτυχίας ένα ωραίο δειλινό
κι άφησες την καρδούλα μου καταγοητευμένη
στα μάτια σου αγναντεύοντας τον γαλάζιο ουρανό˙

Απ’ τα χείλη σου τέρψη γλυκιά σαν μέλι στάζει
με τρυφερότατα και ολόθερμα πολλά φιλιά
στη λίμνη μας θωρούσαν οι κύκνοι οι γαλάζιοι
καθώς χάιδευα απαλά τα ξανθά σου τα μαλλιά˙

Οπτασία συναρπαστική την σκέψη ταξιδεύει
στη καταπράσινη ουτοπία στο χρόνο μια φορά
η πρόσχαρη γαλήνη μειλίχια μας θωπεύει
με ολόδροσα χάδια του έρωτα τρυφερά˙

Ίσως να ‘μαστε —  οι δυο πιο ευτυχισμένοι
άνθρωποι —  σε τούτη την πανέμορφη γη
με της αγάπης την μοίρα σφιχτα-γκαλιασμένοι
καθώς ρέει η ελπίδα με καλοσύνη και στοργή...

Πάρης Παπανικολάου - 20/08/2014

Το σύννεφο της αγάπης...

Στα μάτια σου βρήκα τον γαλάζιο ουρανό
το σύννεφο της αγάπης καθώς μας ταξιδεύει
σε κόσμο πανέμορφο, ευτυχή και φωτεινό
την καρδιά μου πόθος βελούδινος χαϊδεύει˙

Η θεοφώτιστη κυρία — η σαγηνευτική
είσαι εσύ που τις σκέψεις έχεις μαγέψει
σαν νεράιδα της ευτυχίας η ρομαντική
ο έρωτας μου για σένα πότε δε θα στερέψει˙

Τι λατρεία είναι αυτή που αναστατώνει την ψυχή
με ολόδροσα φιλιά —  και συννεφένια χάδια
κοιτώντας το λαμπρό άστρο κάνω μιαν ευχή
ποτέ να μη χαθούν τούτα τα πανέμορφα τα βράδια˙

Όταν σε πρωτοαντίκρισα τι πάθος ήταν αυτό
στην δίνη του έρωτα με συνεπήρες την πηγή
η λάμψη απ' το αστραφτερό κορμί το σμιλευτό
είναι του πόθου το κύμα στων ονείρων 'δω την γη...

Πάρης Παπανικολάου - 20/08/2014

Νύχτα φεγγαρόλουστη... στην ακροθαλασσιά

Νύχτα φεγγαρόλουστη...
στην ακροθαλασσιά
τα τεράστια γαλάζια
σπινθηροβόλα σου μάτια...
φωτίζουν με φλόγ' αστραφτερή
τ' απέραντο ακρογιάλι των ονείρων˙
Γαλάζιο από αστέρια, ήχοι μαγικοί
απ' τον απαλό απόηχο των κυμάτων
που χτυπούν τα βράχια στο γιαλό˙
Ω, γοργόνα μου... — γοητευμένη
ω, — πεντάμορφη ύπαρξη
οπτασία... — καλοκαιρινή˙
απ' την μεριά του αχανή ωκεανού
έρχεται ένα κύμα βροχής σαν δάκρυ
γαλανόχρωμης ομορφιάς...
και πελαγίσιας γοητείας...
καθώς με φιλιά από τα χείλη
απορρέει... — εκείνο...
το ξεχασμένο σ' αγαπώ...

Πάρης Παπανικολάου - Αύγουστος '15

Μέσα στα μάτια σου…

Πεντάμορφη γλυκιά μου
αγναντεύω κόσμους φωτεινούς
με πανέμορφα λιβάδια,
ρομαντικά του νου˙
.
Μέσα στα μάτια σου
η γαλάζια πανδαισία
αρμονία είναι της ψυχής
κ’ η γλυκύτατη ευτυχία˙
.
Μέσα στα μάτια σου
το πάθος ρέει απ’ την καρδιά
ολομέταξη γοητεία...
τι υπεροχή ομορφιά !
.
Μέσα στα μάτια σου
ανθισμένη πολιτεία
λουλουδένια λαμπερή
με ωραιότατα τοπία˙
.
Μέσα στα μάτια σου
οι ακτίνες του ηλίου
χαρίζουν άπλετα στοργή
σε πελάγη του απείρου˙
.
Με το φως των ματιών σου...
πόσο θα ‘θελα να αναμιχθώ
και στην αγκάλη της αιώνιας αγάπης
γλυκά — ν’ αποκοιμηθώ...
.
Πάρης Παπανικολάου - 10/09/2014

Στη χώρα των διαμαντένιων κρίνων (παλάτι της καρδιάς)

Η αγαπημένη είσαι πριγκίπισσα
στο παλάτι της καρδιάς μου
ήρθες με λουλούδια στολιστή
χαρίζοντας την ποθητή χαρά μου,
.
με πηγαίο πόθο ατενίζω
τα δυο σου μάτια γαλανά
είναι της ζωής η τέρψη
μιαν ανάμνηση γλυκιά, - παρηγοριά
.
στων διαμαντένιων κρίνων
στην ωραία ετούτη χώρα
με γαλήνη ευτυχή
χαρωπά κυλά η ώρα˙
.
Γοητεία θεσπέσια, μαγική
και κορμί κεχριμπαρένιο
άγγιγμα αιθέριο - νυχτερινό
με χάδι πουπουλένιο,
.
ηλιοστάλαχτο χαμόγελο
λαμπιρίζει απ' τα δυο σου χείλη
ομορφιά εκτυφλωτική
ολοφώτεινη τ’ Απρίλη,
.
την καλοσυνάτη αγάπη
χρόνια τώρα καρτερώ
ν' αχνοσβήσει κάθε θλίψη
στο λιβάδι αυτό το εύδροσο,
.
η ψυχούλα φτερουγίζει
ερωτικά καρδιοχτυπώ
δίνω όρκο στη μονάκριβη Θεά
ότι πάντα — Θα σε Αγαπώ ˙
.
Δώσε γλυκιά μου τώρα
να κρατήσω τ' απαλό σου χέρι
ήρθες φέρνοντας μαζί
το πρόσχαρο, αγάπης καλοκαίρι...
.
Πάρης Παπανικολάου - 11/09/2014