Αγάπη μου...απ’ την στιγμή που σ’ αντίκρισα...

Αγάπη μου...<3
απ’ την στιγμή που σ’ αντίκρισα...
δεν έπαυσα λεπτό να σε συλλογιέμαι,
άλλοτε τα δυο μας...
να περπατούμε στο λιβάδι,
άλλοτε πάλι...
γυμνοί να τρέχουμε...
σε δροσερή νυχτερινή ακρογιαλιά,
καθώς το φως του φεγγαριού...
άπλετα φώτιζε τα κύματα τα γαλάζια.
Εσύ σκέψη μου...
τα χείλη σου τα κερασένια,
πόσο θα ‘θελα να γευτώ...
και τα ακροδάχτυλα μου,
μες στη κατάξανθη σου χαίτη...
ράθυμα να βυθίσω.
Το αγνό θειο πάθος,
ας συνεπάρει τις καρδιές μας...
καθότι θα ενωθούν σε μια.
Αχ, γλυκιά μου...
το λαμπερό χαμόγελο σου,
ν’ αγνάντευα λατρεύω...
καθώς γλυκόλογα πολλά...
θ’ αναβλύζουν διαρκώς...
απ’ τα βάθη της ψυχής μου.
Ο έρωτας μου για σένα...
ποτέ, μα ποτέ δε θα σβήσει,
σαν σκλάβος χαρωπός...
θα υποκλίνομαι,
στη μαγευτική σου γοητεία...
και την πηγαία ομορφιά.
Αγάπη μου σε θέλω...
δεν αντέχω άλλο μακριά σου.
αφιερωμένο.

© Πάρης Παπανικολάου