Σ’ αγαπώ…
δεν αντέχω άλλο
μακριά σου,
και τι δε θα ‘κανα…
σε μένα να σε φέρω,
λαχταρώ τα ζεστά
φιλιά σου…
για να παύσω άλλο
πια να υποφέρω.
Οι νύχτες είναι
πικρές…
αφού δεν είσαι εσύ
εδώ…
πλάι μου μονάκριβη
ψυχή μου,
πληγωμένη είναι η
καρδιά μου..
τα μάτια σου πότε
θα δω…
να φέρουν…
την ευτυχία στην
ζωή μου;
Κάθομαι στο κήπο
των ανθών…
και ανελλιπώς σε
συλλογιέμαι,
αχ, πόσο πολύ σε
θέλω…
σε σκέπτομαι και
λιώνω,
είμαι ερωτευμένος
δεν τ’ απαρνιέμαι,
σε περιμένω με
φιλιά καραμελένια…
να καλμάρεις…
κάθε πόνο στη
καρδιά.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου