Δροσοστάλαχτη ηλιαχτίδα

Τ’ ανοιξιάτικα βράδια...
σε ποθώ στην αγκαλιά,
θα περιμένω με φιλιά...
και ανθομεταξένια χάδια.

Τ’ αμυγδαλωτά σου μάτια,
καστανόχρωμη ομορφιά...
μονάκριβη μου συντροφιά,
σε ανθισμένα μονοπάτια.

Μελαχρινή μου γοητεία...
τι ωραία ολόισια μαλλιά,
η υπέροχη μου αντηλιά...
στης καρδιάς την ουτοπία.

Δροσοστάλαχτη ηλιαχτίδα,
τις σκέψεις μου φωτίζει...
η αγάπη πλημμυρίζει....
με αγνή στοργή κι ελπίδα.

Είν’ ένας έρωτας γλυκός,
λιώνω όταν σε κοιτάζω...
με λατρεία σε θαυμάζω,
είναι ο μόνος μου σκοπός.

Θα ‘θελα να ‘μαστε μαζί...
χεράκι χεράκι πιασμένοι,
στην ευτυχία δοσμένοι...
από ‘δω και πέρα στη ζωή.

© Πάρης Παπανικολάου