Εκτυφλωτική ομορφιά

Σε αγάπησα πολύ...
απόψε στο δηλώνω,
νεραιδούλα μου γλυκύ...
από έρωτα για σένα λιώνω.

Μ' ένα φιλί στα χείλη,
γλυκό και φλογερό...
εν’ απριλιάτικο δείλι,
πανέμορφο ρομαντικό.

Με αιθέριο χάδι...
θ' αγγίζω το κορμί σου,
ξημέρωμα σε λιβάδι...
επίγειου παραδείσου.

Η λαμπερή σου παρουσία,
χαρίζει αγάπη κι ελπίδα...
χρωμάτων πανδαισία,
στα μάτια σου που είδα.

Τι πάθος για εσένα,...
νοιώθω εκπληκτικό,
ζωή καραμελένια...
ντελίριο ερωτικό.

Τ' αστραφτερά σου μαλλιά,
μακριά και χρυσαφένια...
θα τ' αγγίζω απαλά,
με χάδια ανθομεταξένια.

Η γοητεία σου που ‘ναι,
αξεπέραστη στη γη...
τα μάτια σου αντηχούνε,
το ρομάντζο στη ζωή.

Υπέροχα είσαι γοητευτική...
κινείσαι με τέτοια χάρη,
ομορφιά εκτυφλωτική...
του θεού καμάρι.

© Πάρης Παπανικολάου