Στη κοιλάδα των ονείρων

Άλλη μια νύχτα δροσερή,
με ολόγιομο φεγγάρι,
του ερώτα γλυκιά η χάρη,
είναι της ψυχής η θαλπωρή.

Σε λαχταρώ πολύ,
μέσα στη καρδιά μου,
να φέρεις την χαρά μου,
όμορφη, γλυκιά μου καλή.

Τα ματάκια σου γαλανά,
στου ουρανού το χρώμα,
σε περιμένω ακόμα,
στης αγάπης τα στενά.

Μελαχρινά μαλλιά,
απ’ τ’ αεράκι κυματίζουν,
τις σκέψεις μου ζαλίζουν,
δίπλα σε τριανταφυλλιά.

Μιαν υπέροχη ηλιαχτίδα,
με πάθος στοργής φωτίζει,
ο πόθος πλημμυρίζει,
από την μεταξένια ελπίδα.

Είσαι τόσο γοητευτική,
σε κοιτώ  και καρδιοχτυπώ,
αιώνια θα σ ‘ αγαπώ,
καλλονή μου ρομαντική.

Των ματιών μου νεραΐδα,
τρυφερή μου οπτασία,
η γλυκιά σου παρουσία,
στων ονείρων την κοιλάδα.

Στη γαλάζια λίμνη,
όταν σε συναντήσω,
το χέρι σου θα κρατήσω,
να ζήσω υπέρτατη γαλήνη.

Στα χρώματα στη φύση,
αγνάντι η μορφή σου,
η ομορφιά του παραδείσου,
ποτέ να μην μ’ αφήσει.

Κελαηδούνε τα πουλιά,
χαρωπά τραγούδια,
μυρωδάτα τα λουλούδια,
για χρόνια θα ‘ναι πολλά.

© Πάρης Παπανικολάου