Νεράιδα μου αγαπημένη

Νεράιδα μου αγαπημένη,
σ’ αγαπώ πάρα πολύ…
πότε θα σε συναντήσω πάλι;
Σε νοιώθω στη ζεστή μου αγκάλη
να λαχταρώ απεγνωσμένα…
των χειλιών σου το φιλί.

Είσαι εσύ η ηλιαχτίδα,
στης ψυχής μου την αυλή…
που φέρνει το φως με αγάπη,
στοργή γλυκιά καλοσυνάτη…
και στην σκέψη αντανακλά
η ακτίνα του πόθου μιαν αυγή.

© Πάρης Παπανικολάου