Η ανυπέρβλητη σου μορφή

Η ανυπέρβλητη σου μορφή                                      
υπέροχη, θαυμάσια, - επιβλητική
χάρμα των οφθαλμών ιερωμένη˙
Ω, πόσο λατρεύω μέρα – νύχτα να επαινώ
με άσματα αιθέρια ασμάτων...

— πρόφτασες και χάρισες στη καρδιά μου
ανήμερα των Αιώνων την Γιορτή
γαλήνη, ευτυχία, αγάπη τρυφερή...

— ποτέ δε θα 'θελα...
για ούτε στιγμή από κοντά μου να σε χάσω
μέλημα μου κι ευχή μονάκριβη προσμένη˙
να σε κρατώ από το χέρι πάντα...
( - κι ερωτευμένος με πάθος να ζω - )
άνοιξη, φθινόπωρο, χειμώνα, καλοκαίρι...

έναν ύψιστο πόθο έχω πια στη ζωή
να περπατώ με σένα πάντα
σε εύφορη μαγική...
καταπράσινη κοιλάδα˙
και ν' αγναντεύουμε  αγκαλιασμένοι με πάθος σιωπηρό
τα χρυσο-πόρφυρα ηλιοβασιλέματα...

Πάρης Παπανικολάου - 13/01/16 Δημ. Πολ.