Στο λειμώνα της ευτυχίας ένα ωραίο δειλινό

Με άνθη πολύχρωμα ήρθες στολισμένη
στο λειμώνα της ευτυχίας ένα ωραίο δειλινό
κι άφησες την καρδούλα μου καταγοητευμένη
στα μάτια σου αγναντεύοντας τον γαλάζιο ουρανό˙

Απ’ τα χείλη σου τέρψη γλυκιά σαν μέλι στάζει
με τρυφερότατα και ολόθερμα πολλά φιλιά
στη λίμνη μας θωρούσαν οι κύκνοι οι γαλάζιοι
καθώς χάιδευα απαλά τα ξανθά σου τα μαλλιά˙

Οπτασία συναρπαστική την σκέψη ταξιδεύει
στη καταπράσινη ουτοπία στο χρόνο μια φορά
η πρόσχαρη γαλήνη μειλίχια μας θωπεύει
με ολόδροσα χάδια του έρωτα τρυφερά˙

Ίσως να ‘μαστε —  οι δυο πιο ευτυχισμένοι
άνθρωποι —  σε τούτη την πανέμορφη γη
με της αγάπης την μοίρα σφιχτα-γκαλιασμένοι
καθώς ρέει η ελπίδα με καλοσύνη και στοργή...

Πάρης Παπανικολάου - 20/08/2014