Πανώρια Βαλκυρία

Αγάπη μου δακρύζω...
για τα μάτια σου π’ αγαπώ,
από έρωτα —  πλημμυρίζω...
αχ, για σένα πια καρδιοχτυπώ˙
.
δεν αντέχω άλλο μόνος...
πολύ πικρή έχει γίνει η ζωή
να μου φύγει πέρα ο πόνος
για να λάμπει η ψυχή...
.
λαχταρώ την συντροφιά σου
με τα τρυφερά καυτά φιλιά
θέλω να ‘μαι η σκιά σου
κ’ η ολόθερμη αντηλιά˙
.
Γλυκιά μου σε ποθώ
έλα γρήγορα σε μένα
κοντεύω ν’ αποτρελαθώ
σε θέλω απεγνωσμένα˙
.
στο φως της ηλιαχτίδας
αγνάντι η μορφή σου
πανώριας Βαλκυρίας
ουρί του παραδείσου˙
.
Μάτια μου σε σκέπτομαι
και η καρδιά — ραγίζει...
δε ξέρω ακόμη πως ανέχομαι
ο ήλιος με τις ακτίνες να σ' αγγίζει...
.
Πάρης Παπανικολάου - 23/07/2014