Στ’ αστερόφωτο λιβάδι

Μ’ αιθέριο χάδι — αστραφτερό
αγγίζω το αιθέριο κορμί σου
στ’ αστερόφωτο λιβάδι...
επίγειου παραδείσου˙
.
τα λυμένα σου μαλλιά…
λεία είναι χρυσαφένια,
των ματιών η αντηλιά…
είναι, σε λιβάδια ανθισμένα˙
.
η ευτυχία έχει το χρώμα,
το ολόλευκο της αγάπης…
δεν έφτασε στη γη τι κρίμα
ο ανθηρός ο Μάρτης...
.
στον αιθέρα πάντα ήχοι...
κουρδισμένων βιολοντσέλων
τι γαλήνια —  θεια τύχη…
απ’ τις νότες των αγγέλων˙
.
στα ηλιόλουστα σου μάτια
αγναντεύω ουρανούς…
και χτισμένα δυο παλάτια,
με πυλώνες φωτεινούς˙
.
Τόπος, — ευτυχής ρομαντικός
ψυχή, νους, πνεύμα σ’ αρμονία
πόθος εκλεκτός μοναδικός˙
σβήστηκε στο χάος η ανία...
.
Πάρης Παπανικολάου - 05/12/2014