Ν’ άπλωνα στο κορμί σου,
τα ζεστά φιλιά μου,
ένα χάδι τρυφερό σου,
σαν την πνοή τ’ ανέμου.
Κορίτσι με σώμα κεχριμπαρένιο,
πίσω από την μπάρα,
χαμόγελο καραμελένιο,
ξανθιά μαλλιά υπέροχα χάρμα.
Ήσουν η απόχρωση που έδινε,
ενέργεια στη πνοή μου,
σαν το ουράνιο τόξο έβγαινε,
που πρόβαλλε χρώμα στην ζωή μου.
Τα μάτια σου στων σκιών το χρώμα,
αγνάντευα με ζωντάνια,
στων θαυμάτων την χώρα,
το βλέμμα σου πάνω μου με περηφάνια.
Αν μπορούσα να σε ύψωνα στον κόσμο,
ως ένα νέο θαύμα,
ενός καλλιτέχνη σόλο,
σίγουρα εσύ θα ήσουν των ματιών μου η νιρβάνα.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου