Μια νύχτα βροχερή και κρύα,
σε κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά μου,
ένα φιλί καυτό σου έδωσα και πήρα,
νοιώθοντας την ζεστασιά του ερωτά μου.
Τα μάτια σου φεγγίτες λαμπεροί,
μου χάριζαν απλόχερα το φως τους,
όταν το κορμί σου αντίκριζα με σιωπή,
πάθος φλογερό μ’ έπνιγε δικό τους.
Θα ‘θελα να σ’ είχα δική μου μόνο,
αιώνια κοντά μου να σε λατρεύω
και τις παραξενιές σου να υπομένω.
Να σου κρατούσα το χεράκι απαλά,
να σε ζέσταινα με χάδια και φιλιά,
μες στην καρδιά του χειμώνα.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου