Νοσταλγώ τις στιγμές,
που βρισκόμουν κοντά σου,
νύχτες ατελείωτες καυτές,
νοσταλγώ τ’ απαλό το άρωμα σου.
Δε μπορούσα να φανταστώ,
στον κόσμο τούτο που έζησα,
πλάσμα από σένα πιο γοητευτικό,
καλλονή λατρευτή που τόσο σ’ αγάπησα.
Νοσταλγώ την γλύκα των χειλιών σου,
χαμόγελο υπέροχο σαγηνευτικό
και την λάμψη των ματιών σου,
στο χρώμα το γαλάζιο το ερωτικό.
Μ’ έκανες να ξέρεις την ψυχή κομμάτια,
πλάι σου όμως θέλω να υπομένω,
αγναντεύοντας τα δυο σου μάτια
αέναα, άστρο της ζωής μου λατρεμένο.
Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου