Ξημέρωμα 1ης Οκτωβρίου

Πρώτη Οκτωβρίου ξημέρωσε,

μ’ ακόμα πονάει η καρδιά,

το πάθος που δεν έσβησε

κι ‘ρθε η κακομοιριά.

Σκέψεις μελαγχολικές,

βασάνιζαν το είναι,

πολύ βασανιστικές,

οι στιγμές που ‘ναι.

Η ελπίδα στη ζωή,

που έφυγε διωγμένη,

αν κάποτε πάλι ‘ρθει,

θα ‘ναι καλωσορισμένη.

Το θάρρος μου δεν έβρισκα

κι αυτό με μαραζώνει,

η ευτυχία που δεν γεύτηκα,

είν’ η ανάμνηση που πληγώνει.

Πάρης Παπανικολάου