Το πάθος είχε την μορφή σου νεράιδας γλυκιάς του παραδείσου,

Το πάθος είχε την μορφή σου
νεράιδας γλυκιάς του παραδείσου,
σ' αγαπώ πάρα πολύ…
σε καρτερώ…
στης ψυχής μου την αυλή !
Τα όμορφα, αμυγδαλωτά,
σαγηνευτικά σου μάτια
με οδηγούνε νοητά
σε χρυσαφί παλάτια,
στη κοιλάδα της αγάπης
στο χρόνο μια φορά…
με τα τρεχούμενα ζεστά νερά !
Εσένα…
εσένα νηρηίδα μου θέλω μόνο,
να διώξεις της καρδιάς τον πόνο
και να χαμογελούνε πάντα
τα χείλη από ευτυχία...
μακαριότητα
γαλήνη,
πηγαία τέρψη
ευφροσύνη,

αγάπη ...
και χαρά !

Πάρης Παπανικολάου