Για την πεντάμορφη… σονέτο

Θαυμάζω την υπέρτατη σου ομορφιά
μέσα σ’ ανθισμένο μαγευτικό κήπο
η καρδιά μου σ’ ανεξέλεγκτο χτύπο
ποθώ την γοητευτική σου συντροφιά.

Ηλιόλουστη μέρα η φεγγαροβραδιά
θα ‘ρθεις καβάλα παν’ σε λευκό ίππο
εδώ θα σε περιμένω δε θα λείπω...
στα χέρια σου βαστάς την δική μου καρδιά.

H αγάπη βάλσαμο θειο στη ψυχή...
βασιλεύει στο νου και στα όνειρα μου
να φιλώ τα δυο (ροζε) σου χείλη έχω ευχή.

Ύμνο ερωτικό αντί για προσευχή...
χαρισμένο για τα μάτια σου γλυκιά μου
απαγγέλνω σε κάθε νύχτας την αρχή.

Πάρης Παπανικολάου