Στ' ονειρικό λιβάδι σε καρτερώ εκεί...

Στ' ονειρικό λιβάδι
σε καρτερώ εκεί...
τ' άσπιλο, το πανέμορφο, τ' ανοιξιάτικο,
να εν-αγκαλιστούμε...
ροδοχάραμα μαγευτικό
με την χαρωπή δροσούλα,
το κελάηδημα των πουλιών
να ταξιδεύει, μελωδικά τις αισθήσεις
και η γλυκοστάλαχτη ευωδιά...
των κρινο-λούλουδων...
να τιθασεύει τις σκέψεις με στοργή.

Είσαι τόσο όμορφη, αξεπέραστα όμορφη
η ομορφιά σου θειο δώρο, ανεκτίμητο τ' ουρανού,
στης νοητής θέασης την φεγγοβόλα λάμψη...
και η σαγήνη η υπέροχη, η εκθαμβωτική,
Θεάς, υπέρτατη αίγλη... εξαίσια, μοναδική.

φθινοπωρινή βραδιά θυμούμαι ήταν
σαν σε πρωτ-αντάμωσα...
στης νυχτός τα όνειρα μου...
κι από τότε έπειτα δεν έπαυσα να σ' αναζητώ
υπάρχεις, δεν υπάρχεις, σε κόσμο υλικό;
αδιάφορο...
παρά μόνο ν' αισθάνομαι ευτυχής
κάθε φορά που αναπολώ...
εσένα Νηρηίδα μου,
πεντάμορφη γλυκιά,
υπερ-αίσθηση ωραία
φαντασμαγορική,
στο νου, στη σκέψη...
στην ψυχή !

15/05/2015
Πάρης Παπανικολάου