Έλα λουλουδένια μου

σε καρτερώ...<3

στης λησμονιάς τον κήπο,
μ' ανθοστόλιστα μαλλιά, να 'ρθεις
και πολύχρωμα, κρεμαστά...
στο λαιμό χαϊμαλιά,

αξεπέραστη είσαι καλλονή
σε λατρεύω ομορφιά μου...
κρατάς στα τρυφερά σου χέρια
την ρομαντική καρδιά μου.

Θα ‘ρθεις άραγε δείλι, η αυγή...
με το δροσερό το αεράκι;
Είναι μου, ψυχή μου και λατρεία,
γλυκύτατο μου κοριτσάκι.

Τα ματάκια σου ονειρεύομαι
τ' αμυγδαλωτά, τα ωραία, τα μελιά
δίχως τελειωμό τις νύχτες...
με φεγγάρι και αστροφεγγιά,

η γοητευτικότερη ύπαρξη
του γαλαξία είσαι 'συ...
μέχρι κ’ η θεά υποκλίνεται
στην ομορφιά σου την μαγευτική,

τον καρπό της ευτυχίας
θα γευτούμε κάποτε μαζί
στου παράδεισου τα πέρατα,
σε μια άλλη ίσώς ζωή.

© Πάρης Παπανικολάου