Γράφω για σένα κι απόψε...

Γράφω κι απόψε ένα ποίημα
για να σου πω πόσο σ’ αγαπώ
θωρώ νοερά το ρομαντικό λιόγερμα
κι από έρωτα φλογερά καρδιοχτυπώ,

σε σκέπτομαι συνέχεια τα βράδια...
να κουρνιάζεις στη ζεστή μου αγκαλιά,
φαντάζομαι τους δυο μας σε λιβάδια...
χαϊδεύοντας, τα ξανθά σου μαλλιά.

Ω, το χαμόγελο σου το ελκυστικό...
στα ροδοκόκκινα σου αφράτα χείλη,
όμορφο όνειρο είναι, σαγηνευτικό...
χαρωπό κάνοντας τ’ ανοιξιάτικο δείλι.

Αγάπη μου, δε μπορώ στιγμή μακριά σου
θα 'κανα τα πάντα σε μένα να σε φέρω
θέλω να ‘μαι για πάντα στη καρδιά σου
δεν αντέχω άλλο πια να υποφέρω...

ρομαντικά θα δεις οι δυο μαζί θα ζούμε
σε υπέροχο κόσμο, ευτυχή, μαγευτικό,
τον παράδεισο μια μέρα θα διαβούμε
χεράκι - χεράκι και με βλέμμα αγγελικό.

Δεν έπαυσα εδώ και χρόνια να σ’ αναζητώ
το 'ξερα ότι κάποτε τυχαία θα σε βρω...
τα καστανά σου μάτια θέλω μόνο να κοιτώ
κάτω από το άστρο της αγάπης το λαμπρό.

Πάρης Παπανικολάου