Αισιοδοξία

Από την μέρα που ‘ρθες στη καρδιά μου
κοιτώ και πάλι μ’ αισιοδοξία την ζωή
νεράιδες γλυκές στα όνειρα μου...
μιαν ανάμνηση ωραία τρυφερή.

Η ηλιαχτίδα πέρα φέγγει με αγάπη,
καθώς φέρνει νηνεμία στη ψυχή,
πρωινό σ’ ανθισμένο μονοπάτι
με υπέροχη γαλήνη ζηλευτή.

Τα μάτια σου με σιωπή αντηχούν
ανεκπλήρωτους έρωτες και πάθη,
τα υγρά σου χείλη σιγοτραγουδούν,
για βάναυσα του παρελθόντος λάθη.

Αν πότε 'ρθει η ώρα χωρισμού...
σίγουρα δε θα αντέξω μακριά σου
τα δάκρυα μου σε άνθη του αγρού...
θα στάζουν, λησμονώντας τα φιλιά σου.

© Πάρης Παπανικολάου