Η νεράιδα των ονείρων

Νεράιδα μου χρυσαφένια λαμπερή...
ήρθες σιωπηλά στα όνειρα μου
μιαν ανοιξιάτικη ροδαυγή...
να φέρεις την χαρά μου.

Είσαι υπέροχα γοητευτική...
λατρεύω το γλυκό χαμόγελο σου
αγάπη αναβλύζει στοργική...
απ’ την δροσοπηγή των χειλιών σου.

Στα δυο σου όμορφα μάτια
ήλιους αγναντεύω φωτεινούς
‘κει ψηλά σε συννεφένια παλάτια
στους απέραντα γαλάζιους ουρανούς.

Τα ολόξανθα μακριά σου μαλλιά,
ατέλειωτη του νου μου οπτασία...
μες στη ζεστή μου σ' αισθάνομαι αγκαλιά
σαν χάδι πουπουλένιο, ονείρου πανδαισία.
--------
Στο μαγευτικότατο σου θεϊκό κορμί...
τ’ άστρα με τις ακτίνες τους φωτίζουν
γαλήνια συναισθημάτων μαρμαρυγή
στις σκέψεις απόλυτα χαρίζουν.

Αερικό μου, απ' το χέρι σε κρατώ
οδηγώντας εμένα στη χώρα...
των παραμυθιών λαχταρώ...
χαρμόσυνα κυλώντας η ώρα.

Λουλουδάτα λιβάδια απέραντα...
τα δυο μας με αγάπη θα διαβούμε
στου παράδεισου τα πέρατα...
στη γαλήνια δροσιά θ’ αφεθούμε.

Να με σκεπάσεις έκτοτε αν κρυώσω,
απ’ όλη ετούτη την θαυμάσια αίγλη
μες στα φτερά σου ζεστά θα κουρνιάσω...
απ' τα χείλη της ψυχής καθώς θα στάζει μέλι.

© Πάρης Παπανικολάου