Άκου τον χτύπο στη καρδιά
πως χτυπά για σένα…
σαν καμπάνα χρυσαφένια…
με διθύραμβο ρυθμό,
φεγγαρόφωτη βραδιά...
η ροδερό χάραμα, καρτερώ
μαζί με σένα να διαβώ
το διάχρονο λιβάδι της αγάπης,
όπου φτιάχτηκε για μας απ το θεό
ψυχή μου, αιθέρια γλυκιά…
στην αγκάλη στης στοργής, μαζί
να εν-αγκαλιστούμε...
με ακλόνητη νηνεμία
και πηγαίο πάθος,
αναπολώντας... νοερά,
εκείνο το αιώνιο...
φωτόλουστο καλοκαίρι.
01/03/2015 Πάρης Παπανικολάου
πως χτυπά για σένα…
σαν καμπάνα χρυσαφένια…
με διθύραμβο ρυθμό,
φεγγαρόφωτη βραδιά...
η ροδερό χάραμα, καρτερώ
μαζί με σένα να διαβώ
το διάχρονο λιβάδι της αγάπης,
όπου φτιάχτηκε για μας απ το θεό
ψυχή μου, αιθέρια γλυκιά…
στην αγκάλη στης στοργής, μαζί
να εν-αγκαλιστούμε...
με ακλόνητη νηνεμία
και πηγαίο πάθος,
αναπολώντας... νοερά,
εκείνο το αιώνιο...
φωτόλουστο καλοκαίρι.
01/03/2015 Πάρης Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου