Το φεγγάρι αγναντεύω..

Το φεγγάρι αγναντεύω..
και τα λάθη συλλογιέμαι,
που ‘χω πράξει στη ζωή.
Πόνος βαθύς κατακλύζει..
την καρδιά μου κάθε βράδυ,
το φως της πρώτης ηλιαχτίδας..
καρτερώ ανυπομονητικά..
να σβήσει τις πικρές τύψεις,
με χάδια ζεστά.
Η επόμενη όμως νύχτα..
δεν είναι μακριά,
απέχει μόνο μερικές ώρες..
προμηνύεται δύσκολη κι απόψε.
Στο περβάζι της αυλής..
θα ‘μαι καθισμένος και θα ονειροπολώ,
μια χαρωπή ύπαρξη με νεραΐδας φτερά..
να φτερουγίσει την ψυχή μου..
από έρωτα κεραυνοβόλο.
Περιμένω εδώ και χρόνια τώρα..
πιθανόν ούτε σήμερα..
θα είναι αυτή η μέρα,
νοιώθω πάντως αυτή την στιγμή..
με χαμόγελο γλυκό στα χείλη..
κι ας μην έρθει ποτέ,
ίσως έτσι είναι η μοίρα..
εγώ πάντως θα ελπίζω.

© Πάρης Παπανικολάου