Σε ανθισμένα μονοπάτια

Τα πανέμορφα σου μάτια,
ωραία που ‘ναι καστανά,
με οδηγούν σε φωτεινά...
ανθισμένα μονοπάτια.

Καθώς ήρθες στη ζωή,
με χαμόγελο κι αγάπη,
έφυγε της θλίψης το γινάτι...
κι από χαρά λάμπει η ψυχή.

Μυρωμένο λουλούδι,
είσαι ‘συ του αγρού,
ήλιου λαμπερού...
το υπέροχο στολίδι.

Στα χείλη με καυτά φιλιά,
θα σε κοιμίζω τα βράδια...
και πουπουλένια χάδια,
θα γλυκαίνουν την καρδιά.

Την θεϊκή σου ομορφιά,
που τόσο πολύ λατρεύω,
έχω παύσει να υποφέρω...
μες στη δική σου αγκαλιά.

Γοητευτική μου καλλονή,
από πόθο για σένα λιώνω,
έδιωξες τον ατέλειωτο πόνο...
καθώς ήρθες σε μένα εσύ.


© Πάρης Παπανικολάου