Πεντάμορφη καλλονή

Σ’ ερωτεύτηκα με πάθος,
είσ’ η ωραία συντροφιά μου...
ένα ροδοκόκκινο  χαρίζω άνθος
(σε σένα)... γλυκύτατη καρδιά μου.

Πεντάμορφη μου καλλονή,
θα σε αγαπώ παντοτινά...
είσαι γοητευτικότατη κι αγνή
με οδήγησες σε γιοφύρια φωτεινά.

Ο έρωτας σαν ήρθε ένα βράδυ,
μέσα στη ζεστή μου αγκαλιά...
μ’ ένα απαλό μενεξεδένιο χάδι
χαϊδεύοντας τα ξανθά σου μαλλιά.

Την ομορφιά του παραδείσου,
καλωσόρισα επιτέλους στη ζωή...
λαχταρώ να βρίσκομαι μαζί σου
στης νυχτιάς την ωραία θαλπωρή.

Καστανόχρωμη θεσπέσια πανδαισία,
στα ματάκια σου κοιτάζω...
η πανέμορφη σου παρουσία
θεόσταλτο κάλλος που θαυμάζω.

Από δω και πέρα θα λατρεύω,
την σαγηνευτική σου ομορφιά...
αν σε χάσω κάποτε θα υποφέρω
θα σπαράζει από πόνο η καρδιά.

© Πάρης Παπανικολάου