Μαγευτική κοιλάδα

Σε μαγευτική κοιλάδα,
αγναντεύω το κορμί σου,
στο νου γλυκιά ζαλάδα,
όταν βρίσκομαι μαζί σου.

Στα βιολετί σου μάτια,
παράδεισους κοιτάζω,
ξωτικούς με μονοπάτια,
που τόσο πολύ θαυμάζω.

Για το υπέροχο σου σώμα,
λιώνω σιγά σαν το κερί,
δεν έφτασε η ώρα ακόμα,
της νυχτιάς η θαλπωρή.

Αγαπημένη μου άσε με,
στην αγκαλιά σου να κουρνιάσω,
κι από το χέρι κράτα με,
σφιχτά να μη σε χάσω.

Ο ήλιος, τα άστρα κ’ η σελήνη,
υποκλίνονται στη θεϊκή σου ομορφιά,
στη καρδιά η υπέρτατη γαλήνη,
απ’ την γλυκιά σου συντροφιά.

Μες στη ψυχή μου βασιλεύει,
το πάθος μου για εσένα,
κ’ η ελπίδα του φωτός μαγεύει,
με ζεστή αχτίνα χρυσαφένια.

Πάρης (Παρασκευάς) Παπανικολάου

ΤΟ ποίημα αυτό έλαβε τον Α' ΕΠΑΙΝΟ ΣΤΟΝ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ "ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2014"
«ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ»

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ - ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΚΤΗ -