Πάθος μοιραίο

Ένα χάδι τρυφερό,
μέσα στη καρδιά,
μιαν έναστρη βραδιά,
σε λιβάδι δροσερό.

Πιο πολύ σε αγαπώ,
από την ζωή μου,
για εσένανε καλή μου,
μοναχά καρδιοχτυπώ.

Στα όμορφα σου μάτια,
ατενίζω ουρανούς,
ασυννέφιαστους γαλανούς,
κι ερωτικά μονοπάτια.

Κορμί από κεχριμπάρι,
παραδείσιο ωραίο,
πάθος μου μοιραίο,
λευκό σαν το φεγγάρι.

Με συγκλονίζεις γλυκά,
βαθιά μες στη ψυχή,
είσαι η προσευχή,
που υμνώ ευλαβικά.

Ερωτευμένος αιώνια,
θα ‘μαι με εσένα,
ζούμε ευτυχισμένα,
όλα αυτά τα χρόνια.

Πάρης Παπανικολάου ©