Φθινοπώρου Μελαγχολία

Συννεφιασμένος ουρανός,
μεγάλωνε ολοένα την θλίψη...
στην καρδιά φόβος παγερός,
δεν έπεσε ακόμη στη λήθη.
Φθινοπώρου μελαγχολία,
προμήνυε βαρύ χειμώνα,
ματιών απροθυμία...
να δούνε την χαρά ακόμα.

Στην απαλή βροχούλα...
μετρούσα στο τζάμι τις σταγόνες,
μες τη φτωχική μου καμαρούλα.
Δεν ήταν τόσο μόνες...
υπήρχε το αίσθημα στη ψυχούλα,
του κήπου μου οι ανεμώνες.

Πάρης Παπανικολάου