Διάφανο δάκρυ

Στα μάτια σου ένα διάφανο δάκρυ
καυτό, προμήνυε ανεκπλήρωτο πάθος...
έσταζε στοργικά σ’ ένα κόκκινο άνθος,
που φύτρωσε γαλήνια...στου λόφου την άκρη.

Σβησμένα συναισθήματα αγέρωχα
έλαμπαν στο πρόσωπο σου σαν ηλιαχτίδα...
ίσως απουσιάζει πια η ποθητή ελπίδα,
τα μάτια σου λατρεύω...είναι τόσο όμορφα.

Των χεριών μου το μεταξένιο χάδι
πάνω στο κορμί σου θα ρέει απαλά...
οι στιγμές θα κυλούνε ήρεμα και σιωπηλά,
σε ανθοκέντητη κλίνη...ένα έναστρο βράδυ.

Το θειο ρομάντζο σαν έρχεται η αυγή
κελαηδώντας αδιάκοπα, ξέγνοιαστα τα πουλιά...
θέλω να βαστώ εσένα στη ζεστή μου αγκαλιά,
η μαγεία του έρωτα...θα τιθασεύει με φιλιά την ψυχή.

© Πάρης Παπανικολάου