Το πρώτο μας φιλί…

Το βράδυ που πέρασε ονειρεύτηκα,

ότι ήμασταν και πάλι στα σχολικά μας χρόνια..

καθόμασταν απέναντι και ανταλλάζαμε φλογερές ματιές..

και στα διαλειμματα χεράκι χεράκι πηγαίναμε πιασμένοι,

στο προαύλιο χαμογελώντας..

τι ωραία που ήταν.

Η σκέψη μου ταξίδεψε..

σ’ εκείνες τις ανοιξιάτικες μέρες του Μαγιού,

λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία..

κάναμε όνειρα συνεχώς για το μέλλον..

περνούσαμε αμέτρητες ώρες οι δυο μας.

Περιμέναμε πότε θα φύγουν από το σπίτι..

οι γονείς μου, η οι δικοί σου..

για να διαβάσουμε μαζί…

αξέχαστες υπέροχες μέρες,

το πρώτο μας φιλί θυμάμαι, ω, πόσο γλυκό ήταν..

μας είχε περάσει έξω από την αίθουσα η καθηγήτρια,

γιατί γελούσαμε και πειραζόμασταν με αστειάκια..

και τότε ζήσαμε εκείνη την αξέχαστη μαγευτική στιγμή,

στο διάδρομο όπου στεκόμασταν..

μιας που είχε και απόλυτη ησυχία,

ήρθε η ανύποπτη στιγμή που σε φίλησα..

σου είχε έρθει λίγο ξαφνικό..

αλλά το περίμενες  κι εσύ νομίζω πυρετωδώς.

Τα μάτια σου πλημμύριζαν από την φλόγα του πάθους,

καθώς καταπράσινα λιβάδια..

απέραντα μέσα τους χάζευα..

ποτέ δε θα ξεχάσουμε εκείνη την στιγμή…

ίσως να ‘ναι η πιο όμορφη στιγμή της ζωής μας,

το πρώτο μας φιλί…

Όσα χρόνια κι αν περάσουν..

πάντα θα είσαι μια τρυφερή ανάμνηση,

ποτέ δε θα σβήσεις από την σκέψη μου..

θα σε ονειροπολώ και θα ταξιδεύω..

σε ωραίους γαλάζιους ουρανούς.

Πιστεύω υπάρχουν βράδια..

που συναντιούνται τα όνειρα μας..

και αναπολούμε το κάποτε…

εκείνα τα όμορφα ανέμελα εφηβικά μας χρόνια,

να ξέρεις στη καρδιά μου..

θα έχουν πάντα μια ξεχωριστή θέση,

λόγω ότι γνώρισα εσένα..

έστω κι αν εδώ και καιρό δεν είσαι..

παρά μοναχά ένα όνειρο για εμένα,

δε θέλω να παύσω ποτέ να σε βλέπω ..

η γοητευτική σου παρουσία..

μες στη φαντασία μου με ακολουθεί..

και χαμόγελο στα χείλη μου χαρίζει.

Ξύπνησα τόσο γαλήνια και χαρούμενα..

εκείνο το πρωινό..

γιατί είχα ανταμώσει εσένα..

αν μπορούσα να γύριζα τον χρόνο πίσω,

τα σχολικά μας χρόνια θα ήθελα να ξαναζήσουμε..

και το πρώτο μας εκείνο φιλί…

Πάρης Παπανικολάου