Ένα πρωινό στην ακρογιαλιά

Τα μενεξεδένια σου μάτια,
την καρδιά μου έκαναν κομμάτια,

ένα πρωινό στην ακρογιαλιά,
γυρνούσες με ζωηρή ανεμελιά.

Υποφέρω που δε σε 'χω κοντά μου,
να σου χαρίζω τα χάδια και φιλιά μου,

γύρνα το βλέμμα σου σε μένα,
για ένα λεπτό...μονάχα ένα !

Τα κατακόκκινα σου χείλη,
λαχταρώ να γευτώ εν' αυγουστιάτικο δείλι,

πάνω σε γιοφύρι σκοτεινό,
με αντίκρυ τον έναστρο ουρανό.

Το μαγευτικό σου κορμί,
δεν έμενε αδιάφορο ούτε στιγμή,

απ' όλο τον κόσμο που σε καμαρώνει,
μια ψυχή όμως πραγματικά για σένα λιώνει.


Πάρης Παπανικολάου