Το απέραντο γαλάζιο

Κάτω από τα ημικύκλια των φρυδιών σου,

αγνάντευα κόσμους φωτεινούς,

με το πανέμορφο χρώμα των ματιών σου,

απέραντο γαλάζιο σαν τους ουρανούς.

Με τι πάθος γλυκιά μου σε λατρεύω,

είσαι η γαλήνη στην ζωή π’ αναζητώ,

μακριά μου όταν είσαι υποφέρω,

σαν  σε τεντωμένο σχοινί νοιώθω ότι ακροβατώ.

Η λάμψη στα όμορφα σου μαλλιά,

κατάξανθα ολόισια αστραφτερά,

έλα να σε πάρω στη ζεστή μου αγκαλιά,

να σ’ αγγίζω τις νύχτες με χάδια τρυφερά.

Είσαι τόσο γοητευτική σαν το ηλιοβασίλεμα,

ύστερα από βροχή εκείνα τ’ ανοιξιάτικα δειλινά,

κρατώντας σου το χέρι τραγουδώ ένα ποίημα,

με αισθήματα για σένα αγάπης αληθινά.

Πάρης Παπανικολάου