Υπάρχουν στιγμές..

Υπάρχουν στιγμές..

που η καρδιά μου χτύπα,

σε ξέφρενο ρυθμό..

και κοντεύει να σπάσει,

σ’ αμέτρητα κομμάτια.

Είναι φορές…

π’ ακούω μες στ’ άγρια χαράματα,

ήχους κλειδιών στη θύρα..

και πάνω που λέω..

‘’ωραία γύρισε πίσω’’,

ξάφνου αντιλαμβάνομαι..

ότι ήταν πάλι φαντασία.

Υπάρχουν στιγμές..

με τις ώρες στέκομαι στο μπαλκόνι,

μήπως και φανείς..

στη θέα των ματιών μου,

όμως δε σ’ έχω δει ακόμα να ‘ρχεσαι..

και στη θλίψη πιο πολύ βυθίζομαι.

Είναι φορές..

γονατιστός εκλιπαρώ..

να γύριζε ο χρόνος πίσω,

μπας και διόρθωνα..

τα λάθη που ‘χω κάνει,

το παραδέχομαι ήταν πολλά.

Υπάρχουν στιγμές..

που δίνω κουράγιο στον εαυτό μου..

δύναμη να πάρει..

να ‘ρθω να σε ‘βρω,

ζητώντας ταπεινά να με συγχωρήσεις,

κι ας με διώξεις..

πριν καν μ’ ακούσεις.

Είναι φορές..

νοιώθω την επιθυμία να φύγω,

όσο γίνεται πιο μακριά..

μήπως παύσω να σε συλλογιέμαι..

αυτό θα ‘ναι αδύνατο το ξέρω,

στις σκέψεις μου πάντα..

σαν ήλιος θα βασιλεύεις εσύ.

Πάρης Παπανικολάου