Νυχτερινή οπτασία - Σονέτο XII

Είσαι της νυκτός μου η αισθαντική οπτασία,
γιομάτη πάθος ωραίο και κρυφό πειρασμό,
τα μάτια σου σκορπούσαν έντονο ερωτισμό,
των ονείρων είσαι η γοητευμένη παρουσία.

Δε φαντάστηκα ποτέ πιο γοητευτικό πλάσμα,
από σένα γλυκιά μου τόσο όμορφη που ‘σαι,
μέσα στις σκέψεις μου παντοτινά θα είσαι...
αν κάποτε εκλείψεις, θα βυθιστώ στο κλάμα.

Η φωνή σου τόσο απαλή και συνάμα ερωτική,
νότες που ακούγονται σαν τρυφερό τραγούδι,
εν’ ανοιξιάτικο πρωινό σε παραδεισένιο κήπο.

Χαμόγελο γλυκό στα χείλη, μορφή αγγελική...
ένα κόκκινο βαστώ να σου χαρίσω λουλούδι,
η καρδιά καθώς χτυπά σ’ ανεξέλεγκτο χτύπο.

© Πάρης Παπανικολάου